EL - Η Ελλάδα στα επόμενα 20 χρόνια! Η ομιλία ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΣΕΞΕ ΚΑΝΕΙΣ!!! vid

Με συγχαρητήρια προς την Επιτροπή «Ελλάδα 2021», η οποία οργανώνει την Ελλάδα στα πρότυπα της Λευκής Βίβλου, ξεκίνησε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης την ομιλία του στην εναρκτήρια εκδήλωση του forum «Η Ελλάδα το 2040», στην Αίθουσα Γερουσίας της Βουλής. Την ομιλία αυτή δεν πρόσεξε κανείς, όσο θα έπρεπε, καθώς ακολούθησε την σημερινή… «κόντρα» Μητσοτάκη-Τσίπρα, με την οποία ασχολήθηκαν τα κανάλια και όσοι βασίζουν εκεί την καθημερινή τους ενημέρωση.

Όπως ανέφερε ο πρωθυπουργός, «το 1949 κυκλοφόρησε στη Γαλλία ένα βιβλίο με τίτλο «Η μεγάλη ελπίδα του 20ου αιώνα» (σ.σ. Η μεγάλη ελπίδα σχετίζεται άραγε με την Μεγάλη Επανεκκίνηση, βιβλίο, που βρίσκεται στο Μέγαρο Μαξίμου και μάλιστα σε περίοπτη θέση;;;) ο στόχος του βιβλίου ήταν να σκιαγραφήσει πώς θα ήταν ο κόσμος το 2000, δηλαδή 50 χρόνια αργότερα, στο μέλλον. Στις σελίδες του, μάλιστα, ο συγγραφέας είχε επιχειρήσει και ορισμένες πολύ τολμηρές προβλέψεις.

Αρκετές από αυτές επιβεβαιώθηκαν τις επόμενες δεκαετίες. Ο Ζαν Φουραστιέ, ο συγγραφέας της «Μεγάλης Ελπίδας», αποδείχθηκε τότε ένας απ’ τους πιο επιφανείς μελετητές των εξελίξεων. Σήμερα, όμως, θα ήταν πιο δύσκολο να επαναλάβει αυτή του την επιτυχία».

Και συνέχισε:

«Πάνω από όλα, υπάρχει η τεχνολογική επανάσταση, που αλλάζει διεθνείς συσχετισμούς αλλά και την καθημερινότητα των ίδιων των ανθρώπων (σ.σ. Η ίδια η Γιάννα Αγγελοπούλου ανακοίνωσε πως έρχεται το τσιπάκι και μένει να δούμε σε ποια μορφή θα είναι. Ήδη πάντως στην Ευρώπη χρησιμοποιείται στην καθημερινότητα των ανθρώπων με την μορφή που έχει τώρα).

Η τεχνητή νοημοσύνη, η ανάλυση μεγάλων δεδομένων, τα υπερσύγχρονα δίκτυα της επόμενης γενιάς, οι απίστευτες δυνατότητες που θα προσφέρουν οι νέοι υπολογιστές νέας γενιάς, αυτό που λέγεται quantum computing, θα αλλάξουν ριζικά τη ζωή μας. Όμως, όσο πιο γρήγορα και δυναμικά θα αναπτύσσονται, τόσο θα βαθαίνει το χάσμα μεταξύ εκείνων με πρόσβαση σε αυτά και εκείνων που θα μείνουν πίσω (σ.σ. όλοι θα πρέπει να έχουν πρόσβαση στην τεχνητή νοημοσύνη, καθώς εκείνη θα σηκώσει το περισσότερο ΑΝ ΟΧΙ ΟΛΟΚΛΗΡΟ το βάρος της παγκόσμιας διοίκησης, καθώς, όπως πλέον γνωρίζετε οι άνθρωποι θα περιοριστούν – ΕΔΩ, ενώ ο πρώην υπουργός Εξωτερικών, Βαγγέλης Βενιζέλος, ανακοίνωσε το νέο κοινωνικό συμβόλαιο που θα υπογράψουν οι άνθρωποι με την τεχνητή νοημοσύνη).

Γιατί η πρόσβαση στην τεχνολογία δεν μπορεί να αποτελεί, προνόμιο των ελίτ. Συνιστά, ήδη, βασικό αναφαίρετο ανθρώπινο δικαίωμα, όπως θεωρείται ήδη η πρόσβαση στο καθαρό νερό ή στην ηλεκτρική ενέργεια.

Στις Δυτικές κοινωνίες, στις οποίες ανήκει και η πατρίδα μας, οι ανισότητες αυτές αποκτούν και μία ολοένα και πιο σύνθετη όψη. Η παγκόσμια ανακατανομή του πλούτου (σ.σ. τύφλα να έχει ο Λένιν) αμφισβητεί το κεκτημένο κάθε γενιάς να ζει καλύτερα απ’ την προηγούμενη.

Πάνω σε αυτά τα σύνθετα δεδομένα οικοδομείται και το δημοκρατικό στοίχημα της εποχής: η είσοδος της τεχνολογίας να μην σημαίνει έξοδο για κανέναν. Και, αντίθετα, με την εξειδίκευση, τον αναπροσανατολισμό της Παιδείας, την επιμόρφωση, να οικοδομήσουμε αυτό το οποίο αποκαλούμε την νέα συμπεριληπτική κοινωνία», τόνισε ο πρωθυπουργός.

«Τα μεγάλα πεδία στα οποία πρέπει να επικεντρωθεί η προσοχή μας, να συγκεντρωθεί η ενέργειά μας. Είναι κατευθύνσεις που σίγουρα -και εκεί νομίζω έγκειται και η μεγάλη αξία αυτής της δουλειάς- υπερβαίνουν κυβερνήσεις και κυβερνητικές πλειοψηφίες τετραετίας (σ.σ. ΟΛΕΣ ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕ ΑΠΛΗ ΑΝΑΛΟΓΙΚΗ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗΣ, ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ). Γι’ αυτό και θα πρέπει να υπηρετούνται με συνέπεια και συνέχεια. Και γι’ αυτό και θα ήταν πολύ καλό αν μπορούσαν οι πολιτικές δυνάμεις να θέσουν τουλάχιστον αυτές τις μεγάλες προτεραιότητες εκτός κομματικού ανταγωνισμού.

Ως εκ τούτου, ο κ. Μητσοτάκης ανέλυσε έναν οδικό άξονα για τις μεγάλες προτεραιότητες της επόμενης εικοσαετίας. Σύμφωνα με τον άξονα αυτό, υπάρχουν επτά «μεγάλα πεδία στα οποία πρέπει να επικεντρωθεί η προσοχή μας» εκτός κομματικού ανταγωνισμού:

Κατεύθυνση πρώτη. Η ανάγκη για απεξάρτηση από ρυπογόνα καύσιμα και η δυναμική στροφή στην καθαρή ενέργεια (σ.σ. Πράσινη πολιτική, τέλους στους υδρογονάνθρακες, ελάχιστη εγγυημένη ενέργεια και κάθε Έλληνα που θα φτωχοποιείται – ΕΔΩ). Η κυβέρνηση έχει ήδη κάνει πολλά σε αυτήν την κατεύθυνση. Ενδεικτικά αναφέρω μόνο την απόφασή μας το αργότερο μέχρι το 2028 να απεμπλακούμε από την ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται από λιγνίτη (σ.σ. έχετε διαβάσει σχετικά στο el.gr – ΕΔΩ). Όμως η περιπλοκότητα αυτής της μετάβασης και το αυξημένο κόστος που αυτή θα συνεπάγεται συνέχεια μας αιφνιδιάζει και μας βρίσκει, ενδεχομένως, στην ανάγκη να προσαρμοστούμε σε στιγμιαίες ή προσωρινές ασυμμετρίες, όπως αυτές που παρατηρούμε σήμερα στην αγορά του φυσικού αερίου.
Κατεύθυνση δεύτερη. Η αναγέννηση της ελληνικής μεταποίησης και βιομηχανίας (σ.σ. αναγέννηση ή καταστροφή;;;). Εκεί έχουμε κάνει σημαντικά πράγματα. Η χώρα -και θα συμφωνήσουμε νομίζουμε σε αυτό- δεν μπορεί να είναι μια χώρα η οποία θα είναι αποκλειστικά εξαρτημένη από τις υπηρεσίες. Η ανταγωνιστική βιομηχανική παραγωγή αποτελεί στρατηγικό μακροπρόθεσμο στόχο της χώρας με ορίζοντα το 2040. Και οι φιλόδοξοι στόχοι που πρέπει να θέσουμε σχετικά με τη συμμετοχή της παραγωγής στο ΑΕΠ, σε βάθος που θα υπερβαίνει το στενό ορίζοντα της επόμενης τετραετίας, και αυτό θα πρέπει να είναι αντικείμενο πολιτικής συμφωνίας.
Κατεύθυνση τρίτη. Ο μετασχηματισμός της πρωτογενούς παραγωγής, με στόχο την αυτάρκεια στο βαθμό που αυτή είναι εφικτή, αλλά και την προστασία της βιοποικιλότητας και την ποιοτική διατροφή (σ.σ. Στα πρότυπα της Ατζέντας 2030). Σε σύνδεση με τον Τουρισμό και τις εξαγωγές. Και εκεί ο ορίζοντας δράσης ξεπερνά κατά πολύ τον ορίζοντα μιας κυβερνητικής θητείας. Όχι μόνο γιατί τα χρηματοδοτικά εργαλεία τα οποία έχουμε σήμερα στη διάθεσή μας για να κατευθύνουμε στον πρωτογενή τομέα φτάνουν, τουλάχιστον, μέχρι το 2027. Αλλά και γιατί πολλές από τις προκλήσεις για το πώς θα παράγουμε τρόφιμα με χαμηλό αποτύπωμα άνθρακα, ακόμα σήμερα δεν έχουν απαντηθεί από την τεχνολογία (σ.σ. Έρχονται τα τρόφιμα εργαστηρίου ως βασικό εθνικό προϊόν).
Τέταρτη κατεύθυνση είναι αυτό, το οποίο ονομάζουμε τεχνολογική επανάσταση και το τι μπορεί να σημαίνει για το κράτος -ήδη το βλέπουμε, νομίζω, έμπρακτα μέσα από την εφαρμογή gov.gr- αλλά κυρίως τι μπορεί να σημαίνει για τις επιχειρήσεις. Η τεχνολογική επανάσταση, η οποία δρομολογείται σήμερα και το πώς αυτή αλλάζει και τις σχέσεις τις οποίες έχουμε με τα προσωπικά δεδομένα, τα οποία θεωρητικά μας ανήκουν, πλην όμως σήμερα που μιλάμε είναι πλούτος για εταιρίες, οι οποίες τα «εκμεταλλεύονται» για να μπορούν να μας σερβίρουν τις διαφημίσεις που αυτές νομίζουν ότι θα μας ενδιαφέρουν (σ.σ. ένα παγκόσμιο κέντρο διαχείρισης προσωπικών δεδομένων θα… εξασφαλίζει ασφάλεια και… προστασία).
Τεράστια ζητήματα, τα οποία έχουν να κάνουν με τα όρια της ιδιοκτησίας στον ψηφιακό κόσμο, αλλά και πολύ σημαντικά ζητήματα που έχουν να κάνουν με το επίπεδο συνολικά του πολιτικού διαλόγου, του δημόσιου διαλόγου, σε μια εποχή που τα ίδια τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορεί να είναι ταυτόχρονα ευχή και κατάρα (σ.σ. ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ ΕΝ ΟΨΕΙ). Ευχή, γιατί δίνουν τη δυνατότητα στον οποιονδήποτε να επικοινωνήσει με οποιονδήποτε, κατάρα, διότι είναι προγραμματισμένα να λειτουργούν με έναν τρόπο που κατά κανόνα αναπαράγουν τις απόψεις τις οποίες ήδη έχουμε.
Δημιουργούν, δηλαδή, κλειστά συστήματα όπου οι αντιεμβολιαστές -παραδείγματος χάρη- είναι πολύ πιο πιθανόν να μιλούν με άλλους αντιεμβολιαστές, από το να συζητούν με ανθρώπους οι οποίοι έχουν διαφορετική γνώμη. Μεγάλες προκλήσεις, τις οποίες θα κληθούμε, και να χαρτογραφήσουμε, και να απαντήσουμε.
Πέμπτη κατεύθυνση. Κατεύθυνση η οποία έχει να κάνει με τα ζητήματα της εκπαίδευσης, της κατάρτισης, του πώς θα αλλάξει το σχολείο συνολικά το 2040. Τα παιδιά που θα γεννηθούν του χρόνου, το ‘22, θα τελειώνουν το σχολείο το 2040. Τι σχολείο θα είναι αυτό; Και ποιο θα είναι το μέλλον μιας εκπαίδευσης, που δίνει πια λιγότερη σημασία στα τυπικά χαρακτηριστικά και πολύ μεγαλύτερη σημασία στις δεξιότητες. Και θα υπάρχει το σχολείο, έτσι όπως το γνωρίζουμε, ή το πανεπιστήμιο, έτσι όπως το γνωρίζουμε, σε 20 χρόνια από τώρα; Πολύ δύσκολα ερωτήματα στα οποία προσβλέπουμε με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον τις σκέψεις σας και τις κατευθύνσεις σας (σ.σ. Το σχολείο θα προσαρμοστεί ΠΛΗΡΩΣ στις «επιταγές» της νέας εποχής και της πολυπολιτισμικότητας).
Έκτο πεδίο διερεύνησης, οι μεγάλες γεωπολιτικές εξελίξεις. Αφορούν προφανώς τον κόσμο ολόκληρο, αφορούν όμως ειδικά και τη γειτονιά μας, την Μεσόγειο, η οποία ολοένα και περισσότερο γίνεται πεδίο ανταγωνισμών, προκλήσεων, αλλά και μεγάλων ευκαιριών. Και πώς μπορούμε ταυτόχρονα να συγκεράσουμε -για να δώσω ένα παράδειγμα του πόσο συνδεδεμένα είναι όλα αυτά τα ζητήματα και πόσο περίπλοκα είναι- την ανάγκη π.χ. να επενδύουμε περισσότερα σε σύγχρονα εξοπλιστικά προγράμματα για να διεκδικήσουμε τη στρατηγική αυτονομία, την ανάγκη να επενδύουμε περισσότερο στην πράσινη μετάβαση (σ.σ. Τα είπε και στον Ο.Η.Ε.: Αλλάζει δόγμα η Ελλάδα στο Αιγαίο – ΕΔΩ).
Και τέλος, τη μεγάλη πρόκληση -δεν μπορώ να μην την αφήσω ασχολίαστη- πάνω σε μία μελέτη, η οποία είναι τόσο βραχυχρόνια, η πρόκληση του δημογραφικού. Συρρικνωνόμαστε, το ξέρουμε. Το πόσο, θα μας το δείξει η απογραφή. Είχαμε μία συζήτηση στην Ολομέλεια πριν από λίγο, για τα στατιστικά στοιχεία των εμβολιασμών, όπου ο παρονομαστής είναι η απογραφή του ‘11, για να υπολογίζουμε τα ποσοστά. Εικάζω ότι είμαστε λιγότεροι απ’ όσοι έδειξε η απογραφή του ‘11.
Κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ότι και η οργανωμένη -το τονίζω- η οργανωμένη μετανάστευση, η καλά σχεδιασμένη μετανάστευση, δεν μπορεί και αυτή να είναι ένα συμπληρωματικό όπλο για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε στρεβλώσεις που θα παρουσιαστούν με μαθηματική βεβαιότητα στην αγορά εργασίας (σ.σ. Οι αλλοδαποί θα μας λύσουν το δημογραφικό! Το είπε και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας: ‘Οι μετανάστες θα λύσουν το δημογραφικό’».