Ο κ. Φαραντούρης ανέφερε ότι «με το νέο έτος, εντός Ιανουαρίου, έχει προγραμματισμένο ταξίδι στη Λιβύη και συναντήσεις με μέλη της κυβέρνησης της Τρίπολης και τον Λίβυο πρωθυπουργό κατόπιν επίσημης πρόσκλησης».

«Αυτό που σκοπεύω να διαμηνύσω στους συνομιλητές μου είναι ότι όσο παραμένει στο τραπέζι το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο, είναι ένα αγκάθι που δηλητηριάζει τις σχέσεις Λιβύης και Ευρώπης. Κανείς δεν μπορεί να ζητά επενδύσεις και συνεργασίες, την ώρα που παραβιάζει βασικές αρχές του διεθνούς δικαίου. Χρειάζεται αυστηρή γραμμή και καθαρό μήνυμα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Αλλά και εδώ στην Ουάσιγκτον και στα διεθνή fora. Οι εταίροι μας αλλά και η διεθνής κοινότητα πρέπει να γνωρίζουν ότι πλήττονται τα συμφέροντά μας και μάλιστα κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου. Χωρίς προσχήματα και χωρίς εκπτώσεις. Το παράνομο τουρκο-λιβυκό μνημόνιο πρέπει να φύγει από το τραπέζι. Αυτό διαμηνύω στους συνομιλητές μου σε Ευρώπη και αυτό συζήτησα και εδώ στην Αμερική. Αυτό συζήτησα και με τον ΓΓ ΟΗΕ τον περασμένο Ιούλιο. Από τις 27 Νοεμβρίου 2019 υπάρχει στο τραπέζι ένα παράνομο μνημόνιο. Όλοι στην Ευρώπη το χαρακτηρίζουν παράνομο, αλλά παραμένει στο τραπέζι. Το να κάνουμε πως δεν το βλέπουμε δεν είναι επιλογή. Αυτό που πρέπει να κάνουμε, ως Ελλάδα, ως ΕΕ και ως διεθνής κοινότητα, είναι να πάψει να υπάρχει στο τραπέζι. Και αυτό ισχύει και για άλλα τρέχοντα ζητήματα, όπως η ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας- Κύπρου, τα θαλάσσια πάρκα και η Ι. Μονή Σινά. Η Ελλάδα επιλέγοντας τον αναχωρητισμό χάνει αξιοπιστία τόσο απέναντι σε αντιπάλους όσο και απέναντι σε εταίρους και συμμάχους» ανέφερε.

Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ τον τελευταίο χρόνο έχει επισκεφθεί αρκετές φορές τις ΗΠΑ (Ουάσιγκτον, ΟΗΕ και άλλες πόλεις) ως μέλος σχετικών επιτροπών του ευρωκοινοβουλίου. Υποστηρίζει ότι «υπάρχει αμηχανία στις ευρωαμερικανικές σχέσεις, με τους Ευρωπαίους ηγέτες και επικεφαλής Ευρωπαϊκών Θεσμών να έχουν εξαντλήσει τη ρητορική τους για το τί κάνει ο Ν. Τραμπ και οι ΗΠΑ».

«Ας αποφασίσουμε επιτέλους τι θέλουμε εμείς να κάνουμε στην Ευρώπη. Επειδή δεν έχουμε αποφασίσει, ασχολούμαστε με το τι κάνουν οι άλλοι, οι οποίοι λογοδοτούν στους πολίτες που τους εξέλεξαν. Αν η Ευρώπη είχε αποφασίσει το δικό της «δόγμα» στις εξωτερικές σχέσεις και προχωρούσε στην υλοποίηση του, η αμηχανία και ο ετεροπροσδιορισμός θα έδιναν τη θέση τους στη δράση και τις σοβαρές συζητήσεις και διαπραγματεύσεις με τις ΗΠΑ» ανέφερε.

Ο κ. Φαραντούρης αναφέρθηκε στη θέση της ΕΕ απέναντι σε διεθνείς οργανισμούς όπως ο ΟΗΕ μετά την εκλογή Ν. Τραμπ.

«Η ΕΕ είναι σήμερα ο μεγαλύτερος χρηματοδότης του ΟΗΕ (αθροίζοντας τη συνδρομή της Ένωσης και των 27 κρατών μελών) μετά την αναδίπλωση των ΗΠΑ. Αυτό σημαίνει ότι η λειτουργία του ΟΗΕ εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό απ’ την Ευρώπη. Και η Κίνα επιδιώκει και έχει καταφέρει να αναδειχθεί σε κρίσιμο χρηματοδότη. Ωστόσο όπως αποκαλύπτουν παράγοντες του ΟΗΕ, εξαρτά σε μεγάλο βαθμό τη ροή και την έκταση της οικονομικής της συμβολής από θέσεις και στελέχωση της αρεσκείας της. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η Ευρώπη μπορεί και οφείλει να βγει μπροστά ως ο πλέον αξιόπιστος θεματοφύλακας της διεθνούς νομιμότητας. Αν δεν το κάνει θα χάσει ακόμη μία ευκαιρία να αποκτήσει ευδιάκριτο διεθνές αποτύπωμα και ρόλο» ανέφερε.

Αναφέρθηκε επίσης στο κατά πόσο απειλείται η ενότητα των χωρών της ΕΕ, με γνώμονα ότι σε όργανα του ΟΗΕ, όπως το ΣΑ αλλά και η ΓΣ, σε σειρά ζητημάτων η ευρωπαϊκή ενότητα γίνεται όλο και πιο αβέβαια.

«Με ενοχλεί που η Ευρώπη παγιδεύεται σε μία εσωστρεφή περιδίνηση διακινδυνεύοντας σημαντικές κατακτήσεις των τελευταίων 70 ετών όπως η κοινωνική και περιφερειακή συνοχή και πυροδοτώντας ανισότητες και διακυβερνητικούς ανταγωνισμούς εντός του μπλοκ. Αντί η Ευρώπη να ηγηθεί μιας προσπάθειας ειρήνης στη γειτονιά της, αναζητά διέξοδο στο πρόβλημα ανταγωνιστικότητας στην «οικονομία πολέμου». Αντί να ενισχύσει την συνοχή της και να αρχίσει να «μιλάει με μια φωνή» στις εξωτερικές σχέσεις, υποκύπτει σε εσωτερικούς διαγκωνισμούς και ανόητους ανταγωνισμούς γοήτρου π.χ. η πρόσφατη διάσταση μεταξύ Μακρόν-Μερτς για τη Ρωσία» ανέφερε.

Κλείνοντας ανέφερε ότι η ενεργοποίηση και στήριξη των ελληνορθόδοξων Πατριαρχείων και κοινοτήτων μπορεί να αποτελέσει εργαλείο ήπιας ισχύος για την Ελλάδα και να ανατρέψει τη «στρατηγική περικύκλωση που επιδιώκει η Τουρκία στην ευρύτερη περιοχή».

«Ο ελληνισμός απολαμβάνει το μοναδικό προνόμιο να συνομιλεί για χιλιετίες με τους λαούς της Μέσης Ανατολής και της Μεσογείου, των Βαλκανίων και των δύο εμπόλεμων σήμερα χωρών Ουκρανίας και Ρωσίας. Τα πρεσβυγενή ελληνορθόδοξα Πατριαρχεία είναι φορείς ρωμιοσύνης και οικουμενικότητας και οι ελληνορθόδοξες κοινότητες αυτονόητες κοιτίδες του ελληνισμού, διεσπαρμένες παντού στην οικουμένη, αλλά εγκαταλελειμμένες στην τύχη τους. Η στήριξη, ενεργοποίηση και εκπροσώπησή τους, εκτός από εθνική υποχρέωση, αποτελεί μοναδικό υπερόπλο ήπιας ισχύος (soft power) που μπορεί να μας καταστήσει από σιωπηλούς παρατηρητές, σε αξιόπιστους πρωταγωνιστές στην περιοχή. Δείτε για παράδειγμα τις πρόσφατες πρωτοβουλίες Τραμπ για τους χριστιανικούς πληθυσμούς στην Αφρική. Η αποφασιστική ενεργοποίηση μας θα ακυρώσει τη στρατηγική περικύκλωση που μεθοδικά ξεδιπλώνει η Τουρκία απ’ τα Βαλκάνια μέχρι τη Λιβύη, οικειοποιούμενη την οικουμενικής μας κληρονομιά» ανέφερε.

(ΑΠΕ -ΜΠΕ / Γ. Γαραντζιώτη / photo: eurokinissi)