Στην Γενεύη, έδρα του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ) υπάρχει πλέον ένα μεγάλο γλυπτό πάγου, σε σχήμα κοπαδιού ψαριού, που λιώνει στο έδαφος. Υπάρχει και λεζάντα που λέει: «Σταματήστε την κατάρρευση των ψαριών». Τι σημαίνει όμως αυτό;

Στο πλαίσιο της Μεγάλης Επανεκκίνησης, της μετατροπής δηλαδή του πλανήτη, με βάση ένα πιο σοσιαλιστικό μοντέλο, στο στόχαστρο μπαίνουν οι επιδοτήσεις αλιείας με δικαιολογία την «υπεραλίευση».

Όπως αναφέρει το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF): «Αυτές οι επιζήμιες επιδοτήσεις αλιείας χρησιμοποιούνται για την κατασκευή ολοένα και μεγαλύτερων βιομηχανικών σκαφών και για την πληρωμή καυσίμων, έτσι αυτά τα μεγάλα πλοία να μπορούν να ταξιδέψουν σε απομακρυσμένα νερά για να ψαρέψουν ακόμη και τους πιο απομακρυσμένους πληθυσμούς ψαριών. Αυτό θέτει επίσης σε κίνδυνο τα μέσα διαβίωσης και τις πηγές τροφίμων των αλιέων μικρής κλίμακας σε παράκτιες κοινότητες σε όλο τον κόσμο και ωθεί αμέτρητα αποθέματα ψαριών στο χείλος της κατάρρευσης μέσω της κοντόφθαλμης υπεραλίευσης».

Ωστόσο, δεν έχει παρατηρηθεί τέτοια μείωση ψαριών που να δικαιολογεί αυτά τα ακραία μέτρα! Πολλοί αναρωτιούνται μήπως η διακοπή συγκεκριμένων επιδοτήσεων στην αλιεία, θα στερήσει την δυνατότητα σε ψαράδες να αυξάνουν και να μεγαλώνουν τις δραστηριότητές τους, δίνοντας, από την άλλη, χώρο σε ελάχιστες πολυεθνικές να πάρουν στα χέρια τους την βιομηχανική αλιεία, την οποία οι διεθνιστές του WEF αποκαλούν «υπεραλίευση» κάτι που σαν όρος θυμίζει… «υπερθέρμανση»

«Κάθε χρόνο, κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο αντλούν περίπου 22 δισεκατομμύρια δολάρια δημόσιου χρήματος σε προσπάθειες που ενθαρρύνουν την υπεραλίευση. Δεν είναι καλό για τα ψάρια, ούτε καλό για τους βιώσιμους ψαράδες (σ.σ. ψαράδες, οι οποίοι εναρμονίζουν τις δραστηριότητές τους με την Ατζέντα 2030, βλ. βίντεο στο τέλος του άρθρου), ούτε καλό για τους καταναλωτές ψαριών – και ούτε καν καλό για την μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα οποιουδήποτε είδους αλιείας. Αυτά τα κεφάλαια πρέπει να μεταφερθούν στην υποστήριξη θετικών προσπαθειών, όπως παρακολούθηση και έλεγχος, επιστημονική έρευνα, διατήρηση, προστασία των ωκεανών και εκπαίδευση για μικρής κλίμακας παράκτιες αλιευτικές κοινότητες».

Ιδού λοιπόν που θα διοχετευθούν τα λεφτά των επιδοτήσεων αλιείας: στην δημιουργία μικρής κλίμακας παράκτιων αλιευτικών κοινοτήτων στο πλαίσιο της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας. Κατά αυτόν τον τρόπο, ελλοχεύει ο κίνδυνος να μπει όριο στην αλιεία και να πληγούν οι μεγάλες και ελεύθερες επιχειρήσεις ψαρέματος. Σε μία τέτοια περίπτωση, μία παγκόσμια αρχή θα ορίζει τι πρέπει να γίνει.

Συνεχίζει το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ:

«Οι 17 Στόχοι Αειφόρου Ανάπτυξης (σ.σ. Ατζέντα 2030) ή SDGs περιλαμβάνουν έναν στόχο αφιερωμένο σε έναν υγιή ωκεανό . Το SDG14 είχε έναν στόχο που δεσμεύεται ρητά να εξαλείψει της επιβλαβείς επιδοτήσεις αλιείας «έως το 2020» μέσω της ολοκλήρωσης των διαπραγματεύσεων στον ΠΟΕ που ξεκίνησαν πριν από δύο δεκαετίες. Λόγω των επιπλοκών που προκύπτουν από την πανδημία COVID-19, τα μέλη του ΠΟΕ απέτυχαν να συνάψουν ξανά συμφωνία πέρυσι – αν και πρέπει να αναγνωριστεί ότι εξακολουθεί να σημειώνεται εξαιρετική πρόοδος».

ΑΥΤΟΙ ΒΟΗΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΉ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΛΙΕΙΑ

«Ο συνασπισμός οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών – Stop Funding Overfishing , που περιλαμβάνει τους Friends of Ocean Action – παρουσίασε το γλυπτό των λιωμένων ψαριών, με το μήνυμα προς τα μέλη του ΠΟΕ: σταματήστε την κατάρρευση των ψαριών τώρα συνάπτοντας επειγόντως μια συμφωνία.

(…)

Πέρυσι, συνεργαστήκαμε με το Ίδρυμα Περιβαλλοντικής Δικαιοσύνης για την προώθηση μεταξύ των μελών του ΠΟΕ μιας συναρπαστικής ταινίας μικρού μήκους που δείχνει έντονα τις καταστροφικές επιπτώσεις των βιομηχανικών αλιευτικών δραστηριοτήτων με μεγάλη επιδότηση σε μικρούς αλιείς. Συνεργαζόμαστε επίσης με τους αλιείς χαμηλού βεληνεκούς της Ευρώπης (LIFE), μια ομάδα με έδρα τις Βρυξέλλες που μιλά εκ μέρους αλιέων μικρής κλίμακας (σ.σ. στηρίζουν τους αλιείς μικρής κλίμακας, προκειμένου να χτυπήσουν τους αλιείς μεγάλης κλίμακας. Μόλις ολοκληρωθεί όμως αυτό που θέλουν να κάνουν, τότε δεν θα επιτραπεί ποτέ ξανά σε κανέναν να αναπτύξει τις δραστηριότητές του πάνω από ένα συγκεκριμένο όριο! Συμπερασματικά, το επόμενο βήμα είναι λιτός βίος και στην αλιεία για το καλό… των ψαριών. Όπως ακούγαμε, κατά καιρούς, στην Ελλάδα από τους αριστερούς: «Το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του». Αν πάρουμε για παράδειγμα την «επανάσταση» στην Σοβιετική Ένωση, η ελίτ της εξέγερσης στήριξε τους μικρούς προλετάριους, διέλυσε την μεσαία τάξη και τους πλούσιους και έπειτα επέβαλε κρατισμό και κομμουνισμό σε όλους).