Ανήκει στο γένος Mollusca (μαλάκια όπως μύδια, στρείδια ή χταπόδια) και στην κατηγορία Gastropoda (όπως τα σαλιγκάρια και οι θαλάσσιοι γυμνοσάλιαγκοι), αλλά έχει την εκπληκτική ικανότητα να φωτοσυνθέτει όπως τα φυτά.
Είναι μέρος του τάγματος Sacoglossa , κοινώς γνωστό ως «θαλάσσιοι γυμνοσάλιαγκες». Βρίσκεται στην ανατολική ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών και του Καναδά, από το Τέξας και τη Φλόριντα στο νότο έως τη Νέα Σκωτία στα βόρεια. Ζει σε ρηχά νερά, στις σχισμές των βράχων και των φυκιών, όπου μπορεί να γλιστρήσει χάρη στο απαλό και εύκαμπτο σώμα του.
Ο χρωματισμός του είναι έντονο πράσινο, μοιάζει με φύλλο, παρέχοντας αποτελεσματικό καμουφλάζ ανάμεσα στα φύκια με τα οποία τρέφεται. Μερικές φορές, ανάλογα με την ποσότητα χλωροφύλλης που περιέχει, μπορεί να έχει κοκκινωπό ή γκριζωπό χρώμα. Συνήθως έχουν μήκος μεταξύ 2 και 3 εκατοστών, αν και ορισμένα δείγματα φτάνουν έως και 6 εκατοστά.
Όπως και άλλα μαλάκια, το Elysia chlorotica δεν έχει κόκαλα ή εξωτερικό κέλυφος, παρά μόνο ένα μυώδες πόδι που χρησιμοποιείται για κίνηση και ένα μανδύα που εκκρίνει μια κολλώδη ουσία. Έχει ένα ζευγάρι αισθητηριακά πλοκάμια στο κεφάλι του, απλά μάτια και ένα στόμα με ράντουλα για το ξύσιμο της τροφής.
Αυτό που κάνει αυτό το μαλάκιο μοναδικό είναι η συμβιωτική του σχέση με τα πράσινα φύκια του είδους Vaucheria litorea , τα οποία αναπτύσσονται σε νηματοειδή μορφή. Μετά την κατάποσή τους, το Elysia chlorotica μπορεί να διατηρήσει τους χλωροπλάστες (οργανίδια στα φυτικά κύτταρα όπου λαμβάνει χώρα η φωτοσύνθεση) από αυτά τα φύκια μέσα στα δικά του κύτταρα για μήνες.
Έτσι, συνεχίζουν τη φωτοσύνθεση, παρέχοντας ενέργεια στον γυμνοσάλιαγκα και τροφοδοτώντας τον με θρεπτικά συστατικά. Αυτή η ικανότητα να διατηρεί τους χλωροπλάστες σε λειτουργική κατάσταση υποδηλώνει, σύμφωνα με τους επιστήμονες, ότι πιθανότατα έχει γονίδια για φωτοσύνθεση στο πυρηνικό του γονιδίωμα.
Με αυτόν τον τρόπο, το Elysia chlorotica παίρνει ενέργεια από τον ήλιο όπως και τα φυτά. Οι χλωροπλάστες χρησιμοποιούν το ηλιακό φως για να μετατρέψουν το διοξείδιο του άνθρακα και το νερό σε σάκχαρα και οξυγόνο.
Αυτό συμπληρώνει τη διατροφή του και του επιτρέπει να επιβιώσει για μεγάλες περιόδους χωρίς πολύ φαγητό. Έχουν υπάρξει αναφορές για δείγματα που επιβίωσαν για μήνες (μεταξύ εννέα και δέκα) σε ενυδρεία χωρίς άλλη πηγή τροφής εκτός από το ηλιακό φως.
Ακόμη πιο συναρπαστικό είναι το γεγονός ότι το Elysia chlorotica όχι μόνο τα διατηρεί αλλά έχει αναπτύξει την ικανότητα να περνά αυτούς τους λειτουργικούς χλωροπλάστες στους απογόνους του. Τα μικρά εκκολάπτονται με χλωροπλάστες έτοιμους για φωτοσύνθεση, χωρίς να χρειάζεται να τραφούν με φύκια μετά τη γέννησή τους.
Πιστεύεται ότι αυτή η συμβιωτική σχέση ανάμεσα στο μαλάκιο και το φύκι εξελίχθηκε ως προσαρμογή από την Elysia chlorotica για να εκμεταλλευτεί τους περιορισμένους πόρους στον βιότοπό του. Λαμβάνοντας ενέργεια από τον ήλιο μέσω της φωτοσύνθεσης, βασίζεται λιγότερο στη διατροφή και μπορεί να επιβιώσει σε περιόδους έλλειψης.
Η ικανότητα του Elysia chlorotica να διατηρεί λειτουργικά οργανίδια από ένα άλλο είδος, γνωστή ως κλεπτοπλαστική, είναι ένα μοναδικό χαρακτηριστικό των περισσότερων μαλακίων sacoglossan. Οι επιστήμονες συνεχίζουν να μελετούν αυτόν τον ασυνήθιστο μηχανισμό με την ελπίδα να κατανοήσουν καλύτερα την εξελικτική προσαρμογή των ειδών και τις βιολογικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ διαφορετικών οργανισμών.
Το Elysia chlorotica είναι ένας ερμαφρόδιτος οργανισμός που κατοικεί στο όριο μεταξύ του ζωικού και φυτικού βασιλείου και επιβιώνει τρέφοντας το φως του ήλιου.
photo: pixabay
