Την περίοδο που διανύουμε η Γερμανία ασκεί την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κατά την διάρκεια του διαστήματος αυτού, η γερμανική προεδρία είχε να αντιμετωπίσει αρκετά σοβαρά ζητήματα όπως ο κορωνοϊός, η κατάσταση στη Λευκορωσία, τη Λιβύη και τη γενικότερη παραβατική συμπεριφορά της Τουρκίας ενώ υπάρχουν ακόμα οι διαπραγματεύσεις για την έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ένωση και άλλα θέματα.
Σε όλα αυτά τα ζητήματα, η Γερμανία κατάφερε να διχάσει την Ένωση στο ζήτημα της διαχείρισης της οικονομικής κρίσης, να κάνει τα στραβά μάτια στη Λιβύη με την ιταλική υποστήριξη στο ζήτημα, να πείσει Ελλάδα και Κύπρο για τη Λευκορωσία προκαλώντας μεγαλύτερη αποστροφή για τις γερμανικές επιδιώξεις στην περιοχή και τελικά να τεθεί απέναντι στη Γαλλία σε σωρεία κρίσιμων ζητημάτων για την ασφάλεια της Ευρώπης.
Η Γερμανία ασκεί εξωτερική πολιτική με βάση το οικονομικό της συμφέρον και την οικονομική της επιρροή χωρίς όμως να μπορεί αν επιβληθεί σε οποιοδήποτε άλλο πεδίο εκτός του οικονομικού αφού δεν έχει την απαραίτητη στρατιωτική ισχύ. Η απόφαση των Γερμανικών Κυβερνήσεων από την κατάρρευση του τείχους και έπειτα να μην επενδύσουν σε Ένοπλες Δυνάμεις αλλά σε οικονομικά σχέδια αποδυνάμωσαν τον ρόλο της.
Η Γερμανία έγινε αιχμάλωτη της λογικής που ακολούθησε. Ως εκ τούτου αρνείται να επιβάλλει οικονομικές κυρώσεις στην Τουρκία, καθώς η Άγκυρα θα αντιδράσει πιθανότατα με κινήσεις που ίσως κόψουν γερμανικά κεφάλαια, στα οποία βασίζεται η οικονομική ισχύς της Bundesrepublik.
Ας είμαστε ρεαλιστές, η προσπάθεια της Ελληνικής και Κυπριακής Κυβέρνησης να επιβληθούν κυρώσεις είναι σωστή ως κίνηση αλλά περνά από τη θέληση του Βερολίνου. Η αδυναμία αυτή του Βερολίνου για επιβολή κυρώσεων εκθέτει ανεπανόρθωτα την ίδια τη Γερμανία.
Το περιστατικό με τη νηοψία σε εμπορικό πλοίο με προορισμό τη Μισράτα, τουρκικών συμφερόντων, και το βίντεο που διέρρευσε, δείχνουν ότι η Γερμανία αδυνατεί, ακόμα και για τα προσχήματα, να επιβάλει τη θέληση της Ένωσης για το εμπάργκο όπλων στη Λιβύη, ενώ οι κακές γλώσσες λένε πως ο μετέπειτα καυγάς στήθηκε για τα μάτια του κόσμου.
Το εμπορικό δεν μπορούσε να αποφύγει τη νηοψία και προφανώς η φρεγάτα έλαβε εντολή άνωθεν, για να μην ελέγξει το πλοίο μετά από παρέμβαση της Τουρκίας. Ναι μεν η Γερμανική Κυβέρνηση έκανε το χατίρι της Τουρκίας αλλά εξέθεσε την επιχείρηση, φιάσκο, IRINI και την Ευρωπαϊκή Εξωτερική πολιτική ως σύνολο για ακόμα μία φορά.
Παρ’ ότι η κα Μέρκελ εμφανίστηκε θετική ως προς τη συζήτηση για την Τουρκία στην προσεχή Σύνοδο Κορυφής του Δεκεμβρίου μεταξύ των κρατών-μελών της Ένωσης και πιθανών μέτρων κατά αυτής, το περίεργο αυτό περιστατικό με το τουρκικό εμπορικό προς τη Λιβύη φανερώνει ήδη τη θέση της Γερμανίας.
Το αλώνισμα της Τουρκίας, ανοιχτά της Λιβύης, δείχνει πως η Ένωση δεν λογαριάζεται στρατιωτικά από κανένα. Χωρίς κοινό Ευρωπαϊκό Στρατό με την κυριολεκτική έννοια του όρου, η Ένωση είναι ένα συνονθύλευμα κρατών που υποκρίνονται ότι συνεργάζονται και μεγαλύτερο ρόλο παίζουν οι διακρατικές σχέσεις. Όσο για τις δηλώσεις Borell περί της επιχείρησης IRINI, πρόκειται περί τραγελαφικής κατάστασης αφού κανένα εμπάργκο δεν έχει επιβληθεί ουσιαστικά και η Τουρκία αλωνίζει στη Λιβύη με την ανοχή Γερμανών και Ιταλών.
Με την γερμανική πολιτική να εκτίθεται, η Γαλλία έχει πλέον λόγους για μεγαλύτερη αμφισβήτηση της Γερμανικής πολιτικής και άσκηση μεγαλύτερης πίεσης στη Σύνοδο Κορυφής για επιβολή κυρώσεων κάποιου είδους στην Τουρκία, ενώ Ελλάδα και Κύπρος έχουν με το μέρος τους το πολιτικό προηγούμενο της άρσης του βέτο τους για τις κυρώσεις στη Λευκορωσία, ζήτημα για το οποίο οι δύο χώρες λοιδορήθηκαν από φιλότουρκους αξιωματούχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θα το χρησιμοποιήσουν στην επόμενη Σύνοδο.
Όπως αντιλαμβάνεστε, η επόμενη Σύνοδος θα είναι καθοριστικής σημασίας για το εσωτερικό της Ένωσης, αφού το αντιτουρκικό μπλόκ θα είναι ενισχυμένο και η Γερμανία ήδη εκτεθειμένη από τις επιλογές της μέχρι τώρα και τα αποτελέσματά τους.
