Πριν από οκτώ χρόνια, ένας ναζιστικός όχλος πυρπόλησε το Συνδικαλιστικό Σώμα στην Οδησσό και, μπροστά στις κάμερες, δολοφόνησε δεκάδες ανθρώπους τους οποίους τα μέσα μας μόνο ανώνυμα αποκαλούν «φιλορώσους». Αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ουκρανία και κινδυνεύει να οδηγήσει τον πλανήτη σε ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ ή σε προσωρινό ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟ των δύο πλευρών, είναι το αποτέλεσμα αυτού του εγκλήματος και του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίστηκε!
Διαβάστε το άρθρο του γερμανόφωνου RT:
από την Dagmar Henn
Ήταν πριν από οκτώ χρόνια, Μαΐος 2014 στην Οδησσό: η σφαγή αποσιωπήθηκε – αλλά οι συνέπειές της μας έφεραν στα πρόθυρα ενός παγκόσμιου πολέμου. Συνέπειες που θα μπορούσαν να είχαν αποτραπεί. Οι δολοφονίες στην Οδησσό άφησαν μια πληγή που θα μπορούσε να επουλωθεί τις πρώτες μέρες, τους πρώτους μήνες. Αλλά έχει γίνει μια γάγγραινα που δηλητηριάζει την δυτική Ευρώπη ίντσα προς ίντσα.
(…)
Υπάρχουν γεγονότα που σπάνε μια ιστορική αφήγηση σε διαφορετικά μέρη. Μετά από την σφαγή στην Οδησσό, υπήρχαν άνθρωποι που την είδαν, που μοιράστηκαν την φρίκη και την θλίψη για τα θύματα – και οι άλλοι που δεν ήθελαν να την δουν. Το 2016, η Ρωσία εισήγαγε ένα ψήφισμα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ με το οποίο ζητούσε έρευνα για την σφαγή. Την απέρριψαν.
“Το πλήθος ζητωκραύγαζε μπροστά στο φλεγόμενο κτίριο. Αυτό ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό, μια πράξη βαρβαρότητας που διαπράχθηκε πρόθυμα από δεκάδες, εκατοντάδες άτομα και μάλιστα βιντεοσκοπήθηκε!
Ήταν η σιωπή μετά την Οδησσό που έδωσε το μήνυμα στο Κίεβο ότι όλα επιτρέπονται. Αυτή η σιωπή έχει κοστίσει αμέτρητες ζωές. Χωρίς αυτή την σιωπή, ο πόλεμος στο Donbass δεν θα είχε συμβεί.
Υπάρχουν άνθρωποι σε αυτή την χώρα (Γερμανία) που τολμούν να αυτοαποκαλούνται αντιφασίστες και ταυτόχρονα αγκαλιάζονται με αυτούς που βρίσκονται πίσω από την σφαγή (Ρωσοφώνων).
(…)
«Υπήρχαν χιλιάδες, δεκάδες χιλιάδες, που παρακολούθησαν ζωντανά τα γεγονότα. Είδαν να πετάγονται εμπρηστικά όπλα μέσα από τις τάξεις των Ναζί, να σκοτώνονται πίσω από το συνδικαλιστικό κτίριο άνθρωποι που πετάχτηκαν από το παράθυρο μπροστά στην φωτιά. Ακριβώς όπως οι φασίστες στρατιώτες είχαν σχεδιάσει. Άνθρωποι σύρθηκαν στους διαδρόμους, άλλοι έψαχναν για κινητά τηλέφωνα και σημειωματάρια στα ρούχα των νεκρών μετά το σβήσιμο της φωτιάς.
Υπάρχει μια φράση που εμφανίστηκε ξανά και ξανά τότε: «Σήμερα η Ουκρανία πέθανε για μένα». Μπορείτε να το νιώσετε τώρα, την στιγμή που εμφανίζεται μια τέτοια ρωγμή, μπορείτε να δείτε πόσο μακριά έφτασαν οι συνέπειες; Δεν μπορεί κανείς να ξεχάσει τις εικόνες. Ποτέ. Είναι διαφορετικός ο πόνος από τον προσποιημένο τρόμο που επιδεικνύουν ο John Kirby ή η Ursula von der Leyen μπροστά στην κάμερα. Είναι χαραγμένος στα κόκκαλά!
«Όσο αόρατα και αν είναι εδώ (Γερμανία-Δύση) τα γεγονότα εκείνης της ημέρας, είναι ορατά, παρόντα και εκτεταμένα στην άλλη πλευρά του μετώπου που προκλήθηκε από το ΝΑΤΟ. Η αποκατάσταση της ειρηνικής γειτονίας με την Ρωσία απαιτεί την θεραπεία της πληγής που προέκυψε εκείνη την ημέρα.
(…)
Πώς μπορεί κανείς να μην καταλάβει πόσο βαθιά γίνεται πλέον η απειλή (για τον πλανήτη).
Ο πόλεμος στο Ντονμπάς, ο οποίος δεν θα είχε ξεκινήσει ποτέ χωρίς την σιωπή για την Οδησσό, αποκρούει κάθε δήλωση ότι η ΕΕ υπερασπίζεται (δήθεν) την ειρήνη. Η εξύμνηση των συνεργατών των Ναζί στην Ουκρανία σήμερα καθιστά γελοία κάθε δήλωση ότι κάποιος στέκεται «ενάντια στο μίσος» και κατά του ναζισμού. Αυτός ο δρόμος επιλέχθηκε σκόπιμα, αυτός ο πόλεμος ήταν επιθυμητός στο Βερολίνο και μέχρι σήμερα δεν υπάρχουν σημάδια διόρθωσης.
Ήταν το 2017. υπήρχε ακόμη η ευκαιρία να χρησιμοποιηθούν οι συμφωνίες του Μινσκ για να διορθωθούν τα πράγματα. Αντί αυτού, ο ουκρανικός στρατός προετοιμαζόταν για επίθεση (για να χυθεί κι άλλο αίμα). Το τέρας, που γεννήθηκε στην Οδησσό το 2014 ενδυναμώθηκε αντί να περιοριστεί.
Σαν να μην έφτανε αυτό, στην γερμανική τηλεόραση ειπώθηκε ότι οι Ρώσοι κατά κάποιο τρόπο δεν είναι Ευρωπαίοι. Μπαίνω στον πειρασμό να πω: Ούτε εγώ θέλω να είμαι τέτοιος Ευρωπαίος.
Γιατί δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ούτε η παραμικρή, ότι ήταν ένα φασιστικό έγκλημα, αυτό πριν από οκτώ χρόνια στην Οδησσό. Ένα έγκλημα που συγκαταλέγεται στις σφαγές του Οραντούρ, του Διστόμου και των Καλαβρύτων.
(…)
Η Οδησσός και ό,τι ακολούθησε την Οδησσό χαρακτηρίζεται πλέον μόνο «ρωσική προπαγάνδα» και απορρίπτεται εδώ στην Γερμανία. Αυτό ακριβώς αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει διάθεση για (ειλικρινή) ειρήνη. Η Δυτική Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της γερμανικής πολιτικής, πήρε μια απόφαση στις 2 Μαΐου του 2014 και επέλεξε μια πλευρά: Αυτή του δράστη. Ακολούθησαν με συνέπεια αυτή την επιλογή – αυτό είναι πλέον αναμφισβήτητο – και στην πορεία έγιναν όλο και περισσότερο σαν το τέρας, κατά του οποίου (δήθεν) στράφηκαν.
