Γίναμε όλοι θεατές του παζαριού που παίχτηκε μεταξύ των Κύπρου-Ελλάδας με το βέτο που τέθηκε στη Σύνοδο Κορυφής λόγω Τουρκίας και των αντίπαλων χωρών οι οποίες ζητούσαν άμεσα κυρώσεις για τη Λευκορωσία χωρίς όμως να υπάρχει νύξη για την προκλητική συμπεριφορά της Τουρκίας.

Η θεώρηση των “αδελφών” στην Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν ότι τα ζητήματα ήταν ίδια και πως η σύνδεση των δύο ζητημάτων από την Ελληνοκυπριακή πλευρά ήταν κάτι το ανήθικο και αποτελούσε σοβαρό τροχοπέδη στην Ευρωπαϊκή πολιτική. Όλες οι βόρειες  χώρες, και η Κεντρική Ευρώπη ήταν ταγμένες κατά Ελλάδας και Κύπρου.

Τελικά, Ελλάδα και Κύπρος αποδέχτηκαν το τελικό κείμενο το οποίο όμως έκανε μία ελαφρά νύξη για την Τουρκία, τέτοια όμως, που εξυπηρετούσε τα Ελληνοκυπριακά συμφέροντα έστω και ως μία διπλωματική δήλωση. Η Ελλάδα και η Κύπρος υποχώρησαν δείχνοντας, για άλλη μία φορά, καλό πρόσωπο στην Ευρώπη και αυτό πιθανότατα έγινε μετά τις διαβεβαιώσεις της Γερμανίας ότι αυτή τη φορά οι Τούρκοι θα προσέλθουν στις διερευνητικές, ώστε να υπάρξει αποκλιμάκωση μαζί με ταυτόχρονη απόσυρση των ερευνητικών και γεωτρύπανων από την Ανατολική Μεσόγειο.

Στην αρχή, το στοίχημα της Γερμανίας φάνηκε να αποδίδει. Στις 27 Σεπτεμβρίου όμως προέκυψε το πρόβλημα στο Ναγκόρνο και αμέσως μετά τα Βαρώσια και μετά τα Βαρώσια, οι Τούρκοι αποφάσισαν να ξαναβγάλουν στη Μεσόγειο το Ορούτς Ρέϊς.  Η ξεκάθαρη περιφρόνηση των Τούρκων απέναντι στην Γερμανική διαχείριση αλλά και η προσπάθεια της Γερμανίας να μην πλήξει τα συμφέροντά της στην Τουρκία, έπληξαν πλέον ανεπανόρθωτα το πρεστίζ της Γερμανικής διπλωματίας η οποία πλέον είναι έκθετη στις ελληνοκυπριακές θέσεις.

Το σύνολο των χωρών των οποίων οι κυβερνήσεις είχαν ταχθεί κατά της Ελλάδας και της Κύπρου και με αρκετούς αξιωματούχους να μιλούν μέχρι και με προσβλητικά λόγια για τη στάση τους, βρίσκονται ακόμα μία φορά έκθετες για τη στάση τους. Η Τουρκία φρόντισε να τους διαψεύσει με τον καλύτερο τρόπο αλλά και να ανεβάσει τις μετοχές Ελλάδας και Κύπρου κατά πολύ ως προς το περί δικαίου αίσθημα εντός της Ένωσης.

Βοηθά αυτό την Ελλάδα και την Κύπρο ως προς το να πείσει την Ένωση να επιβάλλει κυρώσεις στην Τουρκία; Η απάντηση είναι πως όχι και αυτό φάνηκε ήδη από τις αντιδράσεις των χωρών που παραδοσιακά υποστηρίζουν την Τουρκία όπως την Ουγγαρίας ενώ οι Γερμανικές προσπάθειες είναι χλιαρές με τη ρητορική της στο ίδιο μοτίβο.

Η ψύχραιμη διαχείριση της δυνατότητας του βέτο από το κοινό ελληνοκυπριακό βέτο στην προηγούμενη Σύνοδο Κορυφής, έδειξε ότι έγινε μία υποχώρηση για να υπάρξει  το αμέσως επόμενο βήμα. Η Γαλλία δεν ακουγόταν καθόλου το προηγούμενο διάστημα, περιέργως λέγανε αρκετοί, άλλοι μιλούσαν για “πούλημα” της Γαλλίας απέναντί μας, άλλοι ότι οι Τούρκοι τελικά είναι μεγάλο μέγεθος πλέον ακόμα και για τη Γαλλία κ.α.

Στην πραγματικότητα, φαίνεται ότι οι Γάλλοι πόνταραν περισσότερο στο ότι οι Τούρκοι θα επιχειρήσουν ξανά να επιβάλλουν τετελεσμένα σε Ελλάδα και Κύπρο και για το λόγο αυτό απείχαν από το να φαίνονται και περίμεναν καρτερικά την κατάλληλη στιγμή. Μετά την άρση του βέτο από την Ελλάδα και την Κύπρο για της κυρώσεις στη Λευκορωσία, έγινε αυτό που ήθελαν οι Ευρωπαίοι αλλά κέρδισαν και το δικαίωμα να μπορούν να θέσουν βέτο σε ότι αφορά την Τουρκία εφόσον οι Τούρκοι παραβούν ξανά τους “κανόνες του παιχνιδιού” αλλά και στους Γάλλους το ελεύθερο να ξεσπαθώσουν την επόμενη φορά απέναντι στην Τουρκία και να επιβάλλουν στην Ένωση την ανάγκη για άμεσο περιορισμό της απειλής που αυτή  αντιπροσωπεύει .

Μπορεί ο αγώνας να έγραψε υπέρ της Γερμανίας σκορ στο πρώτο ημίχρονο αλλά το τελικό αποτέλεσμα θα γράψει Γαλλία αφού οι Γάλλοι πόνταραν πιο σίγουρα πάνω στον ίδιο τον Ερντογάν και την επιθυμία του να πετύχει αποτελέσματα άμεσα. Η Γερμανία πολύ δύσκολα πλέον θα καταφέρει να περιορίσει τη γαλλική αντίδραση, με την ανάλογη ελληνική και κυπριακή,  απέναντι στην  Τουρκία από τη στιγμή που αυτό που ήθελε η Γερμανία αρχικά έγινε αλλά τελικά απέτυχε.

Από εδώ και στο εξής, η Γαλλία θα εξαπολύσει ένα ιδιότυπο κυνηγητό απέναντι στην Τουρκία χρησιμοποιώντας Ελλάδα και Κύπρο γι αυτό το σκοπό και ενισχύοντας και τις δύο χώρες σε όλα τα επίπεδα. Επί αρκετά χρόνια, όλοι είχαν συνηθίσει στο μοτίβο που έλεγε ότι οι στηρίξεις φαίνονται φανερά. Όσοι λογάριασαν στην απουσία της Γαλλίας από το γίγνεσθαι της Ανατολικής Μεσογείου επειδή ο Μακρόν δεν κάνει συνέχεια δηλώσεις, λογάριασαν λάθος αφού η Γαλλία θα κινηθεί στο παρασκήνιο όσο χρειάζεται για να περιοριστεί η τουρκική ανεξέλεγκτη απειλή.

Τα Mistral και οι Exocet στην Κύπρο, τα Rafale στην Ελλάδα, η άμεση στήριξη από εδώ και στο εξής όλων των ελληνοκυπριακών θέσεων στην Ευρώπη χωρίς ενδοιασμούς αφού έχουν εκτεθεί όλοι υπόλοιποι ευρωπαϊκοί εταίροι, καθώς και ότι άλλο έχει συμφωνηθεί μεταξύ Γαλλίας και Ελλάδας σε στρατιωτικό επίπεδο, στήνει το σκηνικό της τελικής αναμέτρησης με την Τουρκία το επόμενο χρονικό διάστημα εκτός αν η Τουρκία αποφασίσει να συμπεριφερθεί κόσμια και υπαναχωρήσει προσερχόμενη σε συνομιλίες μόνο για ΑΟΖ και υφαλοκρυπίδα οι οποίες θα καταλήξουν σε Διεθνές Δικαστήριο κατά πάσα πιθανότητα το οποίο δε θα αποδώσει στην Τουρκία αυτά που επιθυμεί.

Αλήθεια, τι θα κάνει ο Ερντογάν;