Μετά την ανάληψη της εξουσίας στο Λευκό Οίκο από τη διεθνιστική τάξη της Κυβέρνησης Μπάιντεν, η Ρωσία βρίσκεται υπό διαρκή πίεση στα δυτικά της από το ΝΑΤΟ με τις ΗΠΑ να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις στην περιοχή και na ακολουθούν οι υπόλοιποι παίκτες, με την Ουκρανία σε ρόλο αναλώσιμου μπροστάρη και την Τουρκία ως μπαλαντέρ που ακροβατεί σε ένα σχοινί.
Η αρχική διάθεση να επιτεθεί η Ουκρανία στις περιοχές που ελέγχουν οι Ρώσοι αυτονομιστές από το 2014 στα ανατολικά της χώρας και έτσι να ελεγχθεί η αντίδραση της Ρωσίας ή να επιδιωχθεί ο περιορισμός της, έπεσε στο κενό μετά την αθρόα κινητοποίηση των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων προς τα δυτικά της σύνορα και με την απειλή πολέμου να είναι άμεση και όχι κάποιο είδους ευχολόγιο, ενώ το αποτέλεσμα μιας ρωσο-ουκρανικής σύρραξης θα ήταν κατά των Ουκρανών χωρίς τη βοήθεια του ΝΑΤΟ, όπως περιγράφηκε αναλυτικά από το el.gr εδώ.
Βλέπουμε όμως ότι παρ’ ότι η κατάσταση στην Ανατολική Ουκρανία μερικώς μόνο, εξομαλύνθηκε και οι τόνοι μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας έπεσαν, το ΝΑΤΟ συνεχίζει την πίεσή του απέναντι στη Ρωσία επικεντρώνοντας τις προσπάθειές του γύρω από την περιοχή που εξ αρχής ενδιέφερε το ΝΑΤΟ, αυτή της Κριμαίας και των εκεί εγκαταστάσεών της.
Το πρόσφατο επεισόδιο μεταξύ των Ρώσων και του αγγλικού αντιτορπιλικού HMS Defender κατέδειξε τις προθέσεις της συμμαχίας ως προς το ζήτημα. Επίσης γνωστό έγινε, ότι η απόφαση να σταλεί το HMS Defender τόσο κοντά στην Κριμαία, εντός των χωρικών υδάτων της Ρωσίας, ήταν απόφαση που προήλθε από τα πολύ ανώτερα πολιτικά κλιμάκια των ηγετών του ΝΑΤΟ καθώς από στρατιωτικής πλευράς, η αποστολή ενός πλοίου, χωρίς συνοδεία και αντιαεροπορική κάλυψη και σε τόσο κοντινή απόσταση από την ακτή, θα σήμαινε τη σίγουρη βύθισή του, εφόσον οι Ρώσοι ήθελαν να το τραβήξουν στα άκρα θα μπορούσαν να βάλουν κατά του πλοίου ακόμα και με το τυπικό πυροβολικό από την ακτή, ενώ ο χρόνος αντίδρασης των Βρετανών, απέναντι σε πολλαπλούς αντιπλοϊκούς πυραύλους P-800 Yakhont, θα ήταν σχεδόν ανύπαρκτος.
H χερσόνησος της Κριμαίας κυριαρχεί στον Εύξεινο Πόντο προσφέροντας στους Ρώσους ευκολότερη πρόσβαση πρακτικά προς κάθε κατεύθυνση στον Εύξεινο Πόντο και για τον λόγο αυτό έχει μετατραπεί από τους Ρώσους σε φρούριο.
Στο όλο απονενοημένο εγχείρημα πρόκλησης της ρωσικής πλευράς, ή καλύτερα της σφυγμομέτρησης της ρωσικής αντίδρασης, η οποία ήταν ένα κλίκ πριν τη βύθιση του πλοίου, η αποστολή δεν ανατέθηκε σε ένα ουκρανικό για παράδειγμα πλοίο που θα είχε καλύτερη δικαιολογία για να την πραγματοποιήσει, αλλά ένα ΝΑΤΟικό σκάφος . Αυτό έχει ως σαφή εξήγηση το ότι δεν υφίστανται στη Μαύρη Θάλασσα πλοία τα οποία θα μπορούσαν να αντιπαρατεθούν στο Ρωσικό Ναυτικό καθώς οι ναυτικές δυνάμεις των χωρών του Εύξεινου Πόντου είναι μικρές, με παλιά σκάφη και κατώτερα εξοπλισμένα από τα αντίστοιχα Ρωσικά πλην της Τουρκίας που διαθέτει ένα σαφώς καλύτερο στόλο και αεροπορία για να επιχειρήσει με καλύτερους όρους.
Ουκρανικό Ναυτικό
Είναι πρακτικά ανύπαρκτο με μόνο μία κύρια μονάδα επιφανείας(φρεγάτα), η οποία βρίσκεται στο ναυπηγείο για εκσυγχρονισμό με τον υπόλοιπο ουκρανικό στόλο να αποτελείται από πυραυλάκατους και άλλα ταχέα σκάφη κυρίως σοβιετικής κατασκευής. Ο στόλος αυτός δε μπορεί να αντιμετωπίσει το Στόλο της Μαύρης Θάλασσας και γι αυτό οι Ουκρανοί αναπτύσσουν τακτικές Hit & Run μέχρι να προσθέσουν πιο αξιόμαχες μονάδες. Γι αυτό το σκοπό έχουν ξεκινήσει ένα μεγάλο ναυπηγικό πρόγραμμα υπογράφοντας συμβόλαια με την αγγλική Babcock για 4 φρεγάτες Type 31 και Ταχέα Σκάφη αγγλικής σχεδίασης και την Τουρκία για 4 κορβέτες κλάσης Ada. Μέχρι όμως να αποδώσουν αυτά τα προγράμματα, το Ουκρανικό Ναυτικό θα είναι περιορισμένων δυνατοτήτων.
Ρουμανικό Ναυτικό
Ίσως το πιο αξιόμαχο μετά από αυτό της Τουρκίας στη Μαύρη θάλασσα διαθέτοντας 3 φρεγάτες, ένα στόλο από 7 συνολικά κορβέτες και πλήθος πυραυλακάτων και ταχέων σκαφών σοβιετικής προέλευσης και εγχώριας κατασκευής αλλά με πολλά χρόνια υπηρεσίας στην πλάτη τους.
Οι Ρουμάνοι έχουν ήδη επενδύσει στην ανανέωση του στόλου του κλείνοντας συμβόλαια με την Ολλανδική Damen για 4 νέες κορβέτες SIGMA 10514 και με τη Naval Group για 4 κορβέτες κλάσης Gowind ενώ έχουν σκοπό να ναυπηγήσουν εγχώρια και 3 νέα επιθετικά υποβρύχια.
Βουλγάρικο Ναυτικό
Το Ναυτικό της Βουλγαρίας διαθέτει 3 παλαιές φρεγάτες κλάσης Wielingen βελγικής προέλευσης και ακόμα μία σοβιετικής προέλευσης ενώ ακόμα 3 σοβιετικής κατασκευής κορβέτες συμπληρώνουν το δυναμικό του στόλου επιφανείας της Βουλγαρίας. Τα υπόλοιπα σκάφη του Βουλγαρικού Ναυτικού είναι κυρίως ναρκαλιευτικά και βοηθητικά σκάφη με μικρή επιχειρησιακή αξία. Εκτός ενός προγράμματος εκσυγχρονισμού των 3 φρεγατών κλάσης Wielingen, η Βουλγαρία δεν έχει ανακοινώσει κάποιο ναυπηγικό πρόγραμμα.
Τουρκικό Ναυτικό
Σαν σύνολο, η δύναμη του Τουρκικού Ναυτικού είναι αξιόλογη αλλά δε γίνεται όλες οι κύριες μονάδες επιφανείας του και τα υποβρύχιά του να εισέλθουν στο Εύξεινο Πόντο κατά της Ρωσίας, τόσο γιατί η Τουρκία έχει να καλύψει την Ανατολική Μεσόγειο, τη Λιβύη και το Αιγαίο όσο και γιατί η τουρκική διπλωματική προσέγγιση με τη Ρωσία συνιστά λυκοφιλία. Παρόλα αυτά, οι Τούρκοι μπορούν να παρατάξουν αν επιθυμούν στη Μαύρη Θάλασσα σκάφη από τις 8 ΜΕΚΟ 200 που διαθέτουν, τις 8 φρεγάτες κλάσης “G” (OHP), 4 D’ Estienne και τις 4 κορβέτες κλάσης Ada με τις τελευταίες να υπηρετούν πολύ χρόνο ήδη στον Εύξεινο Πόντο ενώ διαθέτει ακόμα 19 ταχέα σκάφη και 12 υποβρύχια.
Ρωσικός Στόλος της Μαύρης Θάλασσας
Στον αντίποδα, ο Στόλος της Μαύρης Θάλασσας, με κύριες βάσεις τη Σεβαστούπολη στην Κριμαία και τη βάση του Νοβοροσίσκ στη Νότια Ρωσία, διαθέτει το καταδρομικό Moskva και ακόμα 5 φρεγάτες με τις 3 από αυτές αν είναι νεότευκτες κλάσης Grogorovich, 9 κορβέτες και 7 υποβρύχια εκ των οποίων τα 6 είναι της βελτιωμένης έκδοσης Kilo 636.3. Ο στόλος συμπληρώνεται από ναρκοθηρικά, ταχέα σκάφη/πυραυλάκατους, αποβατικά σκάφη και πλοία υποστήριξης. Σημαντικό πλεονέκτημα των ρωσικών πλοίων εν συγκρίσει με τα αντίστοιχα δυτικά πλοία και αυτά που διαθέτουν οι χώρες του πρώην Συμφώνου της Βαρσοβίας, είναι ότι είναι πολύ βαρύτερα εξοπλισμένα.
Αρκετές μάχιμες κύριες μονάδες του Στόλου της Μαύρης Θάλασσας βρίσκονται εκτός του Εύξεινου Πόντου, στην Ανατολική Μεσόγειο, προστατεύοντας τη ρωσική βάση στην Ταρτούς της Συρίας και την αντίστοιχη αεροπορική της βάση Hmeymim στη Συρία. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν λιγότερες ρωσικές μονάδες στον Εύξεινο Πόντο από αυτό που θεωρητικά έπρεπε, αν και οι Ρώσοι συνηθίζουν να μεταθέτουν μονάδες από Στόλο σε Στόλο ανάλογα τις ανάγκες τους.
Με αφορμή την άσκηση Sea Breeze που διεξάγεται τώρα στον Εύξεινο Πόντο, το ΝΑΤΟ έχει μεταφέρει στον Εύξεινο Πόντο σκάφη τα οποία θα “κάνουν τη διαφορά” όπως είναι τα βρετανικά καταδρομικά (HMS Defender) η μία εκ των δύο ολλανδικών πλοίων αεράμυνας LCF και καταδρομικά Arleigh Burke του 6ου Στόλου που έχουν βάση το Κάδιξ της Ισπανίας. Με την προσθήκη αυτών των πλοίων και άλλων μικρότερων σκαφών και ίσως υποβρυχίων, το ΝΑΤΟ μπορεί να αποκτήσει πλεονέκτημα έναντι των Ρωσικών Ναυτικών Δυνάμεων.
Το αεροπορικό σκέλος της αντιπαράθεσης είναι τα μαχητικά αεροσκάφη της Νότιας και μερικά της Δυτικής Στρατιωτικής Διοίκησης από πλευράς Ρωσίας και τα μαχητικά αεροσκάφη της Ουκρανίας, Ρουμανίας, Βουλγαρίας, Τουρκίας κατά κύρια βάση και δευτερευόντως νατοίκές ενισχύσεις από μετασταθμεύσεις μαχητικών στις χώρες αυτές για την υποβοήθηση των επιχειρήσεων όπως είναι η σχεδόν μόνιμη παρουσία μαχητικών Eurofighter και F-16 του ΝΑΤΟ στη Ρουμανία και τη Βουλγαρία, ενώ με τη βοήθεια ιπτάμενων τάνκερ μπορούν να έρθουν και μαχητικά από τη Δυτική Ευρώπη.
ΝΑΤΟϊκοί στόχοι
Η Ρωσική αντίδραση απέναντι στην Ουκρανία, η οποία δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ, κατέδειξε ότι μία στραβή κίνηση δε θα είχε απλά μερικές άσχημες συνέπειες για τη Συμμαχία, αλλά θα κατέληγε σε εδαφικό ακρωτηριασμό της Ουκρανίας, σε πρόκληση χάους στο υπόλοιπο αυτής και σε καταστροφή πιθανότατα του Ουκρανικού Στρατού, εκτός αν το ΝΑΤΟ επέλεγε να μπεί σύσσωμο στον πόλεμο για την Ουκρανία προκαλώντας Γ’ Π.Π. πράγμα που προφανώς ζυγίστηκε και δεν θεωρήθηκε ως μία καλή λύση για προφανείς λόγους. Τα ρωσικά στρατεύματα δεν θα είχαν αντίπαλο στις ουκρανικές πεδιάδες.
Στον αντίποδα, η προσπάθεια ανάδειξης του ζητήματος της Κριμαίας με ταυτόχρονη σφιγμομέτρηση των ρωσικών αντιδράσεων στο ζήτημα αυτό, είναι κάτι που συμφέρει το ΝΑΤΟ περισσότερο, αφού μπορεί με το βάρος των αριθμών των αεροναυτικών του δυνάμεων να επιχειρήσει καλύτερα εντός του Εύξεινου Πόντου, ενώ οι Ρώσοι θα χρειαστεί να ενισχύσουν το θέατρο αυτό με επιπλέον αεροπορικά και πυραυλικά μέσα.
Η Ρωσία γνωρίζει ότι στον τομέα της ναυτικής αντιπαράθεσης δεν μπορεί να έχει τους αριθμούς μονάδων του ΝΑΤΟ και για τον λόγο αυτό τα πλοία του Ρωσικού Ναυτικού είναι πολύ βαρύτερα και καλύτερα εξοπλισμένα των αντίστοιχων δυτικών, για να μπορούν να αντιμετωπίζουν πολλαπλούς εχθρούς ταυτόχρονα. Ωστόσο, χρειάζεται έντονη συνεργασία αεροπορικών, ναυτικών και πυραυλικών δυνάμεων για να καταφέρουν οι Ρώσοι να κρατήσουν μία ισορροπία.
Επομένως, το ΝΑΤΟ επιλέγει να συνεχίζει την πίεση σε ένα μέρος (Κριμαία) το οποίο η Ρωσία θα προστατέψει με κάθε τρόπο και μέσο, διαθέτοντας σε αυτό σωρεία πλοίων και μαχητικών. Η κίνηση με το HMS Defender που θα μπορούσε να κοστίσει στο Royal Navy το πλοίο ήταν κάτι παραπάνω από “ανόητη’ από επιχειρησιακής πλευράς, χρήσιμη όμως από διπλωματικής.
Οι Ρώσοι ούτως ή άλλως γνωρίζουν ότι θα υστερούν σε περίπτωση που το ΝΑΤΟ βάλει πολλά πλοία του στον Εύξεινο Πόντο και γι αυτό έχει τοποθετήσει στην Κριμαία πολλαπλά πυραυλικά συντάγματα εξοπλισμένα με αντιπλοϊκούς υπερηχητικούς πυραύλους και με πολυστρωματική αντιαεροπορική κάλυψη, ώστε να μπορέσει να αποτρέψει ενδεχόμενη επιθετική ενέργεια κατά της Χερσονήσου.
Οι Ρώσοι έχουν ίσως στο πίσω μέρος του μυαλού τους τον Κριμαϊκό πόλεμο του 1853, τον οποίο και έχασαν αφού οι Σύμμαχοι είχαν καταφέρει να αποβιβαστούν στην Κριμαία και να πολιορκήσουν επιτυχώς τη Σεβαστούπολη. Αποτέλεσμα του Πολέμου ήταν η κήρυξη του Εύξεινου Πόντου ως αποστρατιωτικοποιημένης θάλασσας με ανοχύρωτα παράλια πλην της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Το ΝΑΤΟ δεν αναμένεται, τουλάχιστον για την ώρα, να προσπαθήσει να καταλάβει την Κριμαία και να προκαλέσει ίσως Γ’ Π.Π., αλλά η κατάσταση γύρω από την Κριμαία είναι τεταμένη και θα συνεχίσει να είναι το επόμενο διάστημα, αφού το ΝΑΤΟ ίσως ετοιμάζει κάποιου είδους συμφωνία με τη Ρωσία που θα περιλαμβάνει γενικά το ουκρανικό ζήτημα, πράγμα που δε θα αποδεχτούν οι Ρώσοι που έχουν σαφώς το πάνω χέρι στην ξηρά. Δεν αποκλείεται όμως η διατήρηση της πίεσης και της έντασης στην Κριμαία να έχει σαν σκοπό την ανάκληση ρωσικών μονάδων από την Ανατολική Μεσόγειο και τη βάση της Ταρτούς, κάτι στο οποίο δεν έχουν προβεί μέχρι στιγμής οι Ρώσοι.
Αναφορικά με την Άγκυρα, η στάση της Τουρκίας είναι αμφίβολη για το ΝΑΤΟ με τα Μη Επανδρωμένα Αεροχήματα των ΗΠΑ κυρίως να αποφεύγουν τον τουρκικό εναέριο χώρο, ενώ η γενικότερη τουρκική λυκοφιλία με τη Ρωσία προκαλεί ερωτηματικά. Τη Ρωσία τη συμφέρει περισσότερο η αποκοπή της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ αφού τότε τα Στενά του Βοσπόρου και η μόνη είσοδος στον Εύξεινο Πόντο, θα κλείσει για τα πλοία του ΝΑΤΟ και θα καταστήσει τη Μαύρη Θάλασσα μία λίμνη χωρισμένη ανάμεσα στη Ρωσία και την Τουρκία. Η Τουρκία αυτή τη στιγμή στη Μαύρη Θάλασσα δείχνει βέβαια πρόσωπο πιστού ΝΑΤΟϊκού συμμάχου αφού και αυτή έχει υποστεί τις συνέπειες αρκετών εκ των διπλωματικών επιλογών της στον οικονομικό και στρατιωτικό τομέα.
Σε περίπτωση που το ΝΑΤΟ αποφασίσει να πιέσει εκ νέου τη Ρωσία με φόντο την Κριμαία, τότε είναι πιθανό να δούμε μία ακόμα ένταση με μοχλό την Ουκρανία και επιπλέον ναυτικές δυνάμεις στον Εύξεινο Πόντο με τη διαφορά όμως ότι την επόμενη φορά που θα επιχειρηθεί κάτι ανάλογο με αυτό που έκανε το HMS Defender, θα υπάρξουν ίσως κανονικά πυρά με άγνωστη κατάληξη του επεισοδίου.
