Το Υπουργείο Αμύνης προσανατολίζεται στην αύξηση της θητείας στο Στρατό Ξηράς στους 12 από τους 9 μήνες με το μέτρο να ισχύει κατά πάσα πιθανότητα από τη Β’ ΕΣΣΟ του Μαρτίου 2021.
Αυτό σημαίνει ότι από το 2022 θα αρχίσει να γίνεται αισθητή η αλλαγή στην επάνδρωση των μονάδων, εκτός αν ισχύσει το μέτρο και για όσους υπηρετούν ήδη τη θητεία τους στο Στρατό Ξηράς. To επιπρόσθετο μέτρο της αναγκαστικής θητείας στα 18 θα αυξήσει την επάνδρωση των μονάδων κατακόρυφα και μαζί με το 12μηνο το ποσοστό αυτό θα αυξηθεί κατά 50%.
Από την πρώτη στιγμή είχαμε γράψει ότι τα βήματα αυτά είναι απαραίτητα έτσι ώστε ο Στρατός ξηράς να έχει ήδη από καιρό της ειρήνης, μεγαλύτερο αριθμό στρατευμένων στις μονάδες αλλά και νέα παιδιά, τα οποία έχουν μεγαλύτερες αντοχές για αν εκτελέσουν περισσότερη εκπαίδευση καθώς και να ανεχθούν δύσκολες καταστάσεις.
ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ
Η μαχητική ικανότητα του Στρατού δεν εξαρτάται μόνο από τα όπλα που αυτός διαθέτει αλλά και από άλλους παράγοντες που έχουν να κάνουν με την ποιότητα του ανθρώπινου δυναμικού του και τη διαχείριση αυτού. Ένα πυροβόλο του πυροβολικού δε βάλει από μόνο του, χρειάζεται μία ομοχειρία για να λειτουργήσει και αυτή η ομοχειρία πρέπει να είναι καλά εκπαιδευμένη και πειθαρχημένη.
Μιλώντας για εκπαίδευση, δε νοείται να αυξηθεί η θητεία χωρίς να υπάρξει πρόβλεψη για καλύτερη εκπαίδευση των στρατευσίμων λόγω του μεγαλύτερου διαστήματος της θητείας.
Τι σημαίνει όμως περισσότερη και καλύτερη εκπαίδευση;
Σημαίνει ότι θα χρειαστεί να χυθεί επιπλέον ιδρώτας για να γίνει περισσότερη εκπαίδευση. Το ρητό του Ρόμμελ από τον Α’ Π.Π. παραμένει επίκαιρο: «Χύνουμε ιδρώτα για να μη χυθεί αίμα». Μικρότερος όρος ηλικίας στο στράτευμα και εκπαίδευση θα αυξήσουν τη μαχητική ικανότητα του στρατεύματος αλλά και της εφεδρείας.
ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΘΗΤΕΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΠΟΝΑΕΙ
Το πρόβλημα που προκύπτει αφορά την ίδια την ελληνική κοινωνία, η οποία αποδέχθηκε την μικρού χρονικού μεγέθους θητεία για να ” μην κουράζονται τα παιδιά”, να μην χάνουν χρόνο από τη ζωή τους κτλ. Καφενειακού επιπέδου συζητήσεις μεταξύ ανθρώπων που δεν έζησαν ποτέ πόλεμο αλλά και ούτε ενδιαφέρονται να μάθουν πως αυτός έχει εξελιχθεί και αν οι βασικές αρχές του έχουν αλλάξει πολύ ή όχι μετά το Β’ Π.Π.. Αυτές οι θεωρήσεις όμως, που έχουν σοβαρά ερείσματα στην κοινωνίας, πηγάζουν από συγκεκριμένες νοοτροπίες.
Όλα τα παραπάνω συνθέτουν το μωσαϊκό του τρόπου σκέψης, ο οποίος διακατέχει την κοινωνία ως προς το ζήτημα της θητείας και του Στρατού γενικότερα. Η άποψη ότι η Δύση θα εμπλακεί για εμάς, πάγια επιδίωξη των κυβερνήσεων από το 1974 και μετά, μαζί με το ότι δεν πρέπει να κουραστούμε, δημιούργησαν τις συνθήκες για να εκκολαφθεί το ψέμα, ότι δε χρειαζόμαστε μεγάλη θητεία. Όσοι μιλούν για πλήρη κατάργηση της θητείας κινούνται μάλλον σε κάποιο παράλληλο φιλειρηνικό σύμπαν και δεν αξίζει κανείς να ασχοληθεί μαζί τους.
Αυτή η νοοτροπία είναι που επέτρεψε στους πολιτικούς να μειώσουν τη θητεία και να παραμελήσουν την άμυνα εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι ανήκουμε στη Δύση, η οποία όμως δεν πρόκειται να μας βοηθήσει άμεσα σε περίπτωση ελληνοτουρκικής σύρραξης. Η προσπάθεια για αποφυγή της θητείας μέσω των αναβολών και της υπηρεσίας σε κοντινές περιοχές ως προς τον τόπο κατοικίας είναι μερικά προβλήματα ακόμα που προκύπτουν από αυτές τις θεωρήσεις.
Το αν κάποιος υπηρέτησε τη θητεία του οπουδήποτε δε θα μας ενδιέφερε αν είχε εκπαιδευτεί πολύ καλά και είχε εξασκήσει την στρατιωτική του ειδικότητα αρκετά. Οι Σπαρτιάτες δεν φρουρούσαν όλη τους τη μεθόριο αλλά ασκούνταν συνεχώς και, μέσω μίας συνολικής κοινωνικής πολιτικής και νοοτροπίας, έχτισαν τον πιο σκληροτράχηλο και πειθαρχημένο στρατό της Αρχαίας Ελλάδας της κλασσικής περιόδου με τα γνωστά αποτελέσματα.
ΘΗΤΕΙΑ ΣΤΗΝ ΜΕΘΟΡΙΟ
Σήμερα χρειαζόμαστε και τη θητεία στη μεθόριο, καθαρά από επιχειρησιακή άποψη και αναβάθμιση της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Η εκπαίδευση χρειάζεται αντοχή, πειθαρχία και επαγγελματισμό γιατί έτσι χτίζεται ένας σωστός στρατός που σέβεται τον εαυτό του. Ο Ελληνικός Στρατός δεν είναι σε καμία περίπτωση, ανίκανος. Χρειάζονται όμως βελτιώσεις αν θέλουμε να στηριζόμαστε επαρκώς στην εφεδρεία.
Στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, Αρμένιοι και Αζέροι έχουν υποστεί πάρα πολλές απώλειες εξαιτίας της ελλιπούς εκπαίδευσης των τμημάτων τους. Λάθος κινήσεις τμημάτων, λάθος χρήση του εξοπλισμού, λάθος χρήση του πεδίου, συνωστισμοί και άλλες απροσεξίες, έχουν προκαλέσει εκατόμβες θυμάτων και στις δύο πλευρές. Η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να απωλέσει σε πολεμική σύρραξη στρατιώτες της λόγω τέτοιων παραγόντων.
Καλό λοιπόν είναι ο κόσμος να ενημερωθεί, να σταματήσουν τα τηλέφωνα ” για να μην κουράζονται τα παιδιά” , να μην υπάρχει γκρίνια για το “χαμένο χρόνο” των νέων της χώρας στον στρατό κτλ. Από τη στιγμή που οι Τούρκοι προετοιμάζονται, προκαλούν συγκρούσεις στην περιοχή και οι γείτονές μας δεν είναι… Βέλγοι τότε, πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία ως κοινωνικό σύνολο και να ασκηθεί πίεση προς τις όποιες κυβερνήσεις, για να γίνουν τα αυτονόητα στην Άμυνα.
