Όπως γράφει το Ria Novosti από την οπτική γωνία των Ρώσων:
Η μεγάλη σκακιέρα γλίστρησε από τα τρεμάμενα χέρια των παικτών της Ουάσιγκτον και έπεσε στην Μέση Ανατολή. Η περιοχή ήταν πάντα ένα μπαρούτι τις τελευταίες δεκαετίες. Αλλά με την βοήθεια υποσχέσεων, προσπαθειών, απειλών, σφίξιμο των χεριών (με την μεταφορική έννοια) – με ό,τι περιλαμβάνεται στην έννοια της διπλωματίας – οι μεγάλες συγκρούσεις που θα μπορούσαν να ανάψουν φωτιά στην περιοχή είχαν αποσοβηθεί!
Τώρα η κατάσταση είναι πολύ διαφορετική από αυτή που ήταν πριν από δεκαπέντε, δέκα, ακόμη και οκτώ χρόνια.
Το ευρωπαϊκό μπλοκ έπαψε να παίζει τον ρόλο του διαιτητή και εντάχθηκε στην αμερικανική πολιτική κανονιοφόρων! Το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ενσωματωθεί στην αμερικανική εξωτερική πολιτική στην Μέση Ανατολή δεν προκαλεί έκπληξη.
Είναι εκπληκτικό με τι ενθουσιασμό έγινε αυτό και δεύτερον, με τι τύφλωση επιμένει μόνη της η ανώτατη ηγεσία της ΕΕ , λες και εκεί, στις Βρυξέλλες , δεν καταλαβαίνουν ότι οι ίδιοι κάθονται σε πυριτιδαποθήκη (με την κυριολεκτική έννοια της λέξης).
(..)
Η σημερινή επιθυμία εξυπηρέτησης των αμερικανικών συμφερόντων, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την συμπεριφορά και τα βήματα που έκανε το ευρωπαϊκό κατεστημένο πριν από οκτώ χρόνια!
Σήμερα στην Ευρώπη δεν βασίζονται πλέον στην δική τους διπλωματία, ούτε στην ικανότητα διαπραγμάτευσης. Για το Παρίσι , το Κατάρ έχει γίνει σανίδα σωτηρίας και ένας πολύ σημαντικός παράγοντας στην περιοχή. Στο Βερολίνο ακολουθούν πλήρως το τι θα πουν οι ΗΠΑ!
Έως ότου το ευρωπαϊκό μπλοκ αντιμετωπίσει μια υπαρξιακή απειλή (δηλαδή, απειλή που θέτει υπό αμφισβήτηση την ίδια του την ύπαρξη), δεν στρέφεται ποτέ στην Ρωσία . Γνωρίζουμε καλά την ιστορία και θυμόμαστε πώς ήταν τόσο το 1941 όσο και το 2015, όταν το αίμα των ανθρώπων που πυροβολήθηκαν στις βεράντες των καφέ και στο Μπατακλάν κύλησε στους δρόμους του Παρισιού, είχαν ζητήσει βοήθεια από την Μόσχα . Και η Μόσχα, ενθυμούμενη τις συμμαχικές σχέσεις του παρελθόντος, παρείχε βοήθεια. Αφήνοντας έξω όλη την επικρατούσα πολιτική κατάσταση.
Σήμερα η κατάσταση είναι παρόμοια! Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να φουντώσουν οι φλόγες, στις οποίες ο πολιτισμός θα μετατραπεί σε στάχτη – τόσο η Μέση Ανατολή, όσο και ο Ισραηλινός και ο Ευρωπαϊκός χώρος.
Έχουμε μακρές και δύσκολες διαπραγματεύσεις μπροστά μας, αυτό είναι προφανές. Είναι προφανές ότι οι ρωσικές προτάσεις θα μπλοκαριστούν. Αλλά οι ενήλικες (και η Ρωσία είναι ο μόνος ενήλικος, λογικός και απολύτως ανεξάρτητος γεωπολιτικός παίκτης σήμερα) δεν φοβούνται τις δυσκολίες. Όπως και το ότι θα απαιτηθεί προσπάθεια και συμβιβασμός. Όταν όμως δεν διακυβεύεται μόνο η απελευθέρωση ομήρων, αλλά και η ύπαρξη χιλιάδων (αν όχι εκατομμυρίων) ανθρώπων, θα σηκώσουμε αυτό το βάρος. Χωρίς να περιμένουμε ευγνωμοσύνη από κανέναν!
