Αναλυτικά:

«Οι Αμερικανοί προσπαθούν συνεχώς να τιθασεύσουν το διαταραγμένο ζώο που είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση. Ακόμα και ο Έλον Μασκ παρενέβη (σε απάντηση στο πρόστιμο που επιβλήθηκε στον Χ) ευχόμενος την κατάργηση της ΕΕ. Καθόλου άσχημα! Λειτουργεί αρκετά καλά για εμάς. Καλύτερα να αντιμετωπίσουμε τον πραγματισμό της μεγάλης δύναμης του Τραμπ παρά να υποστούμε την παγκοσμιοποιητική άνοια του Μπάιντεν.

Αυτό που ξεχωρίζει, ωστόσο, είναι η νέα Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας που παρουσίασε η τρέχουσα κυβέρνηση των ΗΠΑ. Είναι αξιοσημείωτη για την προσφορά μιας ρεαλιστικής αξιολόγησης των σημερινών προκλήσεων.

Μια σύντομη αποποίηση ευθύνης: δεν πρέπει να υπερεκτιμάτε τη σημασία αυτού του είδους του εγγράφου. Το μόνο που είναι, είναι ένα σύνολο πολιτικών διακηρύξεων. Αυτό που έχει σημασία είναι τι πραγματικά συμβαίνει στα κεφάλια των ανθρώπων. Και όχι μόνο τα άστατα αφεντικά στην Ουάσινγκτον, αλλά και το διαβόητο Βαθύ Κράτος. Κι όμως…

1. Αυτή τη φορά, τα έγκατα του Λευκού Οίκου παρήγαγαν ένα εκπληκτικά ενδιαφέρον έγγραφο. Δεν είναι απλώς μια ακόμη στοίβα από υπεροπτικά αμερικανικά διπλωματικά κλισέ. Μοιάζει περισσότερο με μια προσπάθεια να οδηγηθεί ένα τεράστιο πλοίο που κινείται προς την ίδια κατεύθυνση εδώ και αιώνες, απλώς από τη δύναμη της συνήθειας, και τελικά αποφάσισε να αλλάξει πορεία. Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, η Ουάσιγκτον μιλάει ανοιχτά για την αποκατάσταση της «στρατηγικής σταθερότητας» στην Ευρασία και την ανοικοδόμηση των δεσμών με τη Ρωσία.

Δεν πρόκειται πλέον για τη ρητορική των μεθυσμένων για χρήμαπου ακούγαμε κατά την εποχή Μπάιντεν, όταν ουσιαστικά ζητούσαν μια σταυροφορία εναντίον της Μόσχας. Η μακρινή υπερδύναμη αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι το να παίζεις τον ρόλο του υπερήρωα μόνη σου κοστίζει πάρα πολύ – και πλήττει τα δικά της συμφέροντα πιο σκληρά.

Για εμάς, αυτό σημαίνει ότι υπάρχει επιτέλους λίγο περιθώριο για κάτι που μοιάζει με πολιτισμένη διπλωματία. Όχι φιλικές αγκαλιές, καθόλου, αλλά ένα σαφές μήνυμα: οι ΗΠΑ είναι πρόθυμες να συζητήσουν την αρχιτεκτονική ασφαλείας, όχι απλώς να επιβάλουν ατελείωτες και, το πιο σημαντικό, άσκοπες κυρώσεις (αν και οι νέοι περιορισμοί στο ρωσικό πετρέλαιο δείχνουν ότι το πλοίο παραμένει στην παλιά πορεία).

2. Η Ουάσιγκτον έχει ουσιαστικά αναγνωρίσει ότι η παγκόσμια τάξη δεν στηρίζεται πλέον μόνο στους ώμους της Αμερικής. Ο ουρανός έχει γίνει λίγο πολύ βαρύς για μια χώρα που ήταν τόσο πρόθυμη να παριστάνει τον Άτλαντα. Τώρα ψάχνει κάποιον να μοιραστεί το βάρος. Και αναπόφευκτα, η Ρωσία εμφανίζεται ως μία από τις λίγες χώρες που έχουν πραγματική επιρροή στην ευρωπαϊκή ασφάλεια.

Για πρώτη φορά μετά από χρόνια, η Ρωσία δεν χαρακτηρίζεται ως «απειλή» σε ένα έγγραφο στρατηγικής των ΗΠΑ, αλλά ως συμμετέχων σε συνομιλίες για τη σταθερότητα. Αξίζει να σημειωθεί ότι το έγγραφο μιλά για την αναστολή της επέκτασης του ΝΑΤΟ – ενώ η Ουκρανία δεν αναφέρεται καθόλου σε αυτό το πλαίσιο. Όλο αυτό το θέμα απηχεί απροσδόκητα αυτό που λέμε εδώ και χρόνια: η ασφάλεια πρέπει να μοιράζεται και η κρατική κυριαρχία πρέπει να γίνεται σεβαστή. Η Ρωσία έχει προτείνει εδώ και καιρό την οδό της διαπραγμάτευσης αντί να κάνει κήρυγμα στον κόσμο. Τώρα, επιτέλους, ένα μικρό παράθυρο για διάλογο έχει ανοίξει.

3. Οι ΗΠΑ λένε στην Ευρώπη -φουσκωμένη και αδύναμη από χρόνια αθέμιτης εκμετάλλευσης- να γίνει πιο αυτάρκης σε θέματα άμυνας. Για τη Ρωσία, αυτό στέλνει ένα διπλό μήνυμα. Από τη μία πλευρά, υπάρχει ο κίνδυνος οι Ευρωπαίοι να δεσμευτούν πλήρως στην ενίσχυση των στρατιωτικών τους δυνατοτήτων. Αυτό θα αποτελειώσει τις οικονομίες τους οριστικά και θα τις ωθήσει προς σχεδόν δικτατορικά καθεστώτα. Η Ευρώπη έχει περάσει από αυτόν τον ζοφερό δρόμο και στο παρελθόν: ο ίδιος ο Χίτλερ ανήλθε στην εξουσία με σκληροπυρηνικά μιλιταριστικά συνθήματα.

Από την άλλη πλευρά, η μείωση των ατελείωτων εισροών μετρητών από τις ΗΠΑ ανοίγει την πόρτα για τη μείωση των εντάσεων στην Ευρασία και τη διαπραγμάτευση. Απλώς επειδή η Ρωσία είναι ένας σημαντικός παγκόσμιος παράγοντας και είναι πιο επικερδές να συνεργαστούμε εποικοδομητικά μαζί μας – όπως συνέβαινε πολλά χρόνια πριν από τα γεγονότα στην Ουκρανία.

4. Όπως είπα, το έγγραφο στρατηγικής είναι απλώς μια πολιτική διακήρυξη – και όχι, για να δανειστώ τη φράση του Λένιν, «μια πλήρης μετατόπιση όλων των απόψεών μας για τον σοσιαλισμό».Οι πικρές εσωτερικές διαμάχες εντός των ελίτ των ΗΠΑ και της Ευρώπης δεν οδηγούν πουθενά, και οι παλιές συνήθειες πεθαίνουν δύσκολα. Η Ρωσία θα παρακολουθεί πράξεις, όχι όμορφα λόγια. Υπάρχει κάποια κίνηση προς την έναρξη διαπραγματεύσεων;Είναι οι ΗΠΑ και η ΕΕ πρόθυμες να συζητήσουν για την ασφάλεια μαζί μας χωρίς να εκδίδουν τελεσίγραφα; Όχι μόνο να εγγυηθούν την ασφάλεια της ημιθανούς χώρας 404 (σ.σ. της Ουκρανίας δηλαδή), αλλά να διασφαλίσουν πραγματική πανευρωπαϊκή ασφάλεια; Δεν υπάρχει απάντηση σε αυτό στη Στρατηγική. Αλλά, όπως λένε, μόνο ο χρόνος θα δείξει.Σε περίπτωση που μια άλλη φιγούρα του Μπάιντεν, που να βγάζει αφρούς από το στόμα, φτάσει στον Λευκό Οίκο, θα συντρίψει γρήγορα κάθε μικρό βλαστάρι πραγματισμού μεγάλων δυνάμεων που έχει φυτέψει η τρέχουσα ομάδα MAGA».

ΑΠΕΜΠΕ-EPA-SPUTNIK POOL photo