Αυτό ισχύει ιδιαίτερα αν έχει περάσει αρκετός χρόνος μεταξύ των προπονήσεων.
Μια κοινή παρεξήγηση είναι ότι τέτοιος πόνος οφείλεται στη συσσώρευση γαλακτικού οξέος στους μύες.
Η έρευνα, ωστόσο, δείχνει ότι το γαλακτικό οξύ δεν έχει καμία σχέση με αυτό. Η αλήθεια είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα, αλλά και λίγο πιο περίπλοκη.
Δεν είναι το γαλακτικό οξύ που φταίει για τον πόνο
Γνωρίζουμε εδώ και δεκαετίες ότι το γαλακτικό οξύ δεν έχει καμία σχέση με τον μυϊκό πόνο μετά την άσκηση.
Ο Robert Andrew Robergs έχει υποστηρίξει εδώ και καιρό, ότι τα κύτταρα παράγουν γαλακτικό, όχι γαλακτικό οξύ. Αυτή η διαδικασία στην πραγματικότητα εμποδίζει και δεν προκαλεί, τη συσσώρευση οξέος στους μύες και στην κυκλοφορία του αίματος.
Οι άνθρωποι βέβαια εξακολουθούν να χρησιμοποιούν τον όρο “γαλακτικό οξύ” σε σχέση με την άσκηση.
Το γαλακτικό δεν προκαλεί μεγάλα προβλήματα στους μύες που χρησιμοποιείτε όταν ασκείστε. Πιθανότατα θα ήσασταν χειρότερα χωρίς αυτό λόγω άλλων πλεονεκτημάτων που προσφέρει στους μύες που λειτουργούν.
Το γαλακτικό δεν είναι ο λόγος που πονάτε για λίγες μέρες μετά την άσκηση μετά από ένα μεγάλο διάλειμμα.
Λοιπόν, εάν δεν είναι γαλακτικό οξύ και δεν είναι γαλακτικό, τι προκαλεί τόσο μυϊκό πόνο;
Πόνο μυών κατά τη διάρκεια και μετά την άσκηση
Όταν ασκείστε, εμφανίζονται πολλές χημικές αντιδράσεις στα μυϊκά σας κύτταρα. Όλες αυτές οι χημικές αντιδράσεις συσσωρεύουν προϊόντα και υποπροϊόντα που προκαλούν την είσοδο νερού στα κύτταρα.
Αυτό προκαλεί την αύξηση της πίεσης μέσα και μεταξύ των μυϊκών κυττάρων.
Αυτή η πίεση, σε συνδυασμό με την κίνηση των μορίων από τα μυϊκά κύτταρα μπορεί να διεγείρει τις νευρικές απολήξεις και να προκαλέσει δυσφορία κατά τη διάρκεια της άσκησης.
Ο πόνος και η δυσφορία που νιώθετε μερικές φορές ώρες έως μέρες μετά από έναν άγνωστο τύπο ή ποσότητα άσκησης έχει διαφορετική λίστα αιτιών.
Εάν ασκείστε πέρα από το συνηθισμένο επίπεδο ή τη ρουτίνα σας, μπορεί να προκαλέσετε μικροσκοπική βλάβη στους μύες σας και στις συνδέσεις τους με τους τένοντες.
Τέτοιες βλάβες προκαλούν την απελευθέρωση ιόντων και άλλων μορίων από τους μύες, προκαλώντας τοπικό πρήξιμο και διέγερση των νευρικών απολήξεων.
Αυτό μερικές φορές είναι γνωστό ως «καθυστερημένη έναρξη μυϊκού πόνου» ή Μυικός Κάματος (DOMS).
Ενώ η ζημιά συμβαίνει κατά τη διάρκεια της άσκησης, η προκύπτουσα απόκριση στον τραυματισμό αυξάνεται τις επόμενες μία έως δύο ημέρες (μεγαλύτερη αν η ζημιά είναι σοβαρή). Αυτό μερικές φορές μπορεί να προκαλέσει πόνο και δυσκολία στην κανονική κίνηση.
Το αποτέλεσμα
Η έρευνα είναι ξεκάθαρη. Η ενόχληση από την καθυστερημένη εμφάνιση μυϊκού πόνου δεν έχει καμία σχέση με το γαλακτικό ή το γαλακτικό οξύ .
Τα καλά νέα, ωστόσο, είναι ότι οι μύες σας προσαρμόζονται γρήγορα στη δραστηριότητα που αρχικά θα προκαλούσε καθυστερημένη έναρξη μυϊκού πόνου.
Έτσι, αν υποθέσουμε ότι δεν περιμένετε πολύ (περισσότερο από περίπου δύο εβδομάδες), την επόμενη φορά που θα κάνετε την ίδια δραστηριότητα θα έχετε πολύ λιγότερη ζημιά και δυσφορία.
Εάν έχετε έναν στόχο άσκησης (όπως να κάνετε μια συγκεκριμένη πεζοπορία ή να ολοκληρώσετε έναν ημιμαραθώνιο), βεβαιωθείτε ότι είναι ρεαλιστικός και ότι μπορείτε να τον πετύχετε κάνοντας προπόνηση για αρκετούς μήνες.
Μια τέτοια προπόνηση θα δημιουργήσει σταδιακά τις μυϊκές προσαρμογές που είναι απαραίτητες για την πρόληψη της καθυστερημένης έναρξης μυϊκού πόνου.
Τέλος, αφαιρέστε το «γαλακτικό οξύ» από το λεξιλόγιο της άσκησης. Ο υποτιθέμενος ρόλος του στον μυϊκό πόνο είναι ένας μύθος που έμεινε εδώ και πολύ καιρό.
(photo: pixabay)
