Ωστόσο, το εγχείρημα με τις παρούσες βιομηχανικές δυνατότητες της Τουρκίας είναι από πολύ δύσκολο έως ακατόρθωτο να αποδώσει τα αναμενόμενα καθώς οι Τούρκοι δεν έχουν επαρκή τεχνολογία σε σημαντικούς τομείς της στρατιωτικής αεροπορικής τεχνολογίας όπως είναι οι κινητήρες και τα ραντάρ των σύγχρονων μαχητικών.

Τα προγράμματα που τρέχουν για την παραγωγή εγχώριων κινητήρων αεροσκαφών φαίνεται ότι δεν προχωρούν ενώ και το πρόγραμμα παραγωγής εγχώριου ραντάρ τεχνολογίας AESA, φαίνεται ότι ούτε οι ίδιοι δεν πιστεύουν ότι θα αποδώσει κάτι αξιόλογο και παράξιμο μέχρι το 2025 που αρέσκονται να διατυμπανίζουν ότι θα έχουν αποτελέσματα. Δε θα προσπαθούσαν άλλωστε να αγοράσουν μαχητικά με ραντάρ AESA από τις ΗΠΑ(F-16V) αν το πίστευαν αυτό.

Στο αδιέξοδό τους αυτό οι Ρώσοι φέρονται κατά τον υπεύθυνο του οργανισμού που ασχολείται με τέτοια προγράμματα Shugayev, έτοιμοι να συνδράμουν σταδιακά την Τουρκία στην προσπάθειά της να παράξει το δικό της μαχητικό 5ης γενιάς καθώς η συνεργασία Ρωσίας – Τουρκίας για τους S-400 επιτρέπει στη Ρωσία να προσπαθήσει να επεκτείνει τη συνεργασία της με την Τουρκία στον αμυντικό τομέα.

Βέβαια, το πως αν και πως θα πραγματοποιηθεί κάτι τέτοιο είναι πολύ νωρίς να ειπωθεί καθώς οι Τούρκοι ακόμα αμφιταλαντεύονται ως προς τις προθέσεις τους για περαιτέρω συνεργασία με τη Ρωσία και την αγορά τεχνολογίας από την ίδια. Ταυτόχρονα, οι Ρώσοι μπορεί να επιχειρήσουν να πωλήσουν τεχνολογία και βιομηχανική σύμπραξη στο πρόγραμμα της Τουρκίας μέσω της σύνδεσης μιας τέτοιας κίνησης, με την αγορά μαχητικών αεροσκαφών Su-57 τα οποία είναι τα ρώσικα μαχητικά 5ης γενιάς.

Κάτι τέτοιο θα ήταν ίσως το βέλτιστο σενάριο για τη Ρωσία αλλά για την Τουρκία θα σήμαινε την πιθανή αποπομπή της από το ΝΑΤΟ και γι αυτό θεωρείται ως η λιγότερο πιθανή περίπτωση.