Την ίδια ώρα ο ταξίαρχος Dale White ανέφερε ότι μέσω προγραμμάτων δομικής αναβάθμισης, Service-Life Extension Program (SLEP) τα F-16 κερδίζουν χρόνια επιχειρησιακής ζωής και κερδίζουν χρόνο για την ανάπτυξη του διαδόχου τους. Του MR-F ή MR-X (Multi Role Fighter), του μαχητικού πολλαπλών ρόλων του μέλλοντος, δηλαδή. Που μπορεί να είναι μία εντελώς νέα σχεδίαση. Ο ίδιος τόνισε ότι δεν υπάρχει λόγος αυτή την στιγμή να αξιολογηθεί καν η πρόταση της Boeing για αντικατάσταση των F-16 με το Τ-7.
Το MR-F, από την άλλη, άρχισε να σχεδιάζεται με την προοπτική ότι τα F-16 θα αντικατασταθούν στα μέσα της δεκαετίας του 2030. Το εν λόγω δεν προβλέπεται να είναι, ούτως ή άλλως, ένα απόλυτα stealth μαχητικό. Σύμφωνα με πηγές της USAF θα είναι ένα “5ης γενιάς minus” μαχητικό, χαμηλού κόστους.
Φωνές εντός USAF πάντως επιμένουν ότι το Τ-7 θα ήταν ιδανικό για αυτό τον ρόλο αποκτώντας και ορισμένα χαρακτηριστικά του MR-F. Η USAF πέρυσι υιοθέτησε το επιχειρησιακό της πλάνο του μέλλοντος με πρώτο στόχο την μείωση του αριθμού τύπων αεροσκαφών εν υπηρεσία από 7 σε 4+1, εκ των οποίων το F-22 θα αντικατασταθεί από το 6ης γενιάς Next Generation Air Dominance.
Τα άλλα θα είναι το F-35, το F-15E, F-15EX και τελευταίο το F-16. Το Α-10 είναι το “+1” που όμως θα αποσυρθεί σταδιακά στην δεκαετία του 2030. Το πρόγραμμα επέκτασης της επιχειρησιακής ζωής των F-16 “τρέχει” ήδη και με λίγα εκατομμύρια δολάρια κάθε μαχητικό κερδίζει 20 χρόνια επιχειρησιακού βίου. “Τα F-16 δίνουν όγκο στην αεροπορία μας. Πολλά μαχητικά για κάλυψη πολλών αναγκών”, είπε ο White.
Τόνισε επίσης ότι όλα τα F-16 θα αποκτήσουν ραντάρ AESA όσο το δυνατόν συντομότερα και ανέφερε ότι αυτή η διαδικασία εκτελείται ταυτόχρονα σε 10 αμερικανικές αεροπορικές εγκαταστάσεις. Επίσης τα F-16 θα αποκτήσουν αναβαθμισμένα ηλεκτρονικά συστήματα. Η USAF διαθέτει αυτή την στιγμή 900 περίπου F-16. Στο συγκεκριμένο ζήτημα το DP έχει κάνει δεκάδες αφιερώματα, παραθέτοντας πλήθος στοιχείων.
Πολύ καλά και ενδιαφέροντα λοιπόν όλα αυτά. Από ό,τι φαίνεται όμως όχι για την ελληνική πραγματικότητα. Τη στιγμή που και η Αεροπορία των ΗΠΑ αλλά και το Ναυτικό (USN), διαμηνύουν σε όλους τους τόνους την παράταση της επιχειρησιακής ζωής του F-16, επενδύοντας ακόμη και σε μαχητικά του τύπου με ηλικία μεγαλύτερη των 30 ετών, στην Ελλάδα τα παλιά F-16 Block 30 καταδικάζονται σε απαξίωση και απόσυρση με την αιτιολογία ότι “είναι 30 ετών αεροπλάνα”.
Το γεγονός ότι οι κινητήρες τους έχουν έρθει (με σημαντικό κόστος στο παρελθόν) στο ίδιο επίπεδο με αυτούς του Block 50 και έχουν υποστεί δύο δομικές αναβαθμίσεις ήδη, και από αυτή την πλευρά (δομικά…) είναι νεότερα των F-16 Block 50, δεν φαίνεται να συγκινεί κανέναν αρμόδιο.
Το γεγονός ότι μπορούν με σχετικά χαμηλό κόστος (το ραντάρ και άλλα υποσυστήματα θα προέλθουν από τα εκσυγχρονισθέντα σε Viper F-16) να ενταχθούν στο ίδιο πρόγραμμα εκσυγχρονισμού με τα F-16 Block 50 και να αναβαθμιστούν σε πραγματικά αξιόμαχα Block 50M με την ικανότητα εκτέλεσης κάθε είδους αποστολής για τα επόμενα 15 έως 20 χρόνια, πάλι δεν φαίνεται να λέει τίποτα σε κανέναν.
To γεγονός ότι αν δεν εκσυγχρονιστούν τα F-16 Block 30 (αυτά στα οποία οι ανόητοι Αμερικανοί ενσωματώνουν μέχρι και ραντάρ AESA τύπου AN/APG-83…), δεν θα μπορούν να λειτουργήσουν ούτε ως εκπαιδευτικά και θα αποσυρθούν το αργότερο μέχρι το 2027, γιατί δεν θα μπορούν να υποστηριχθούν τα συστήματά τους, πάλι δεν φαίνεται να λέει τίποτα σε κανέναν.
Το γεγονός ότι η Πολεμική Αεροπορία θα βρεθεί με μείον 32 υπερπολύτιμα μαχητικά, αναμένοντας την πρώτη Μοίρα των F-35 μετά το 2030 και θα έχει αποσύρει και τα γηραιά Phantom, επίσης φαίνεται να αφήνει αδιάφορους αυτούς που υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε, σεβόμενοι το υστέρημα του Έλληνα φορολογούμενου, να επιδιώκουν την υλοποίηση εξοπλιστικών λύσεων ιδανικής σχέσης κόστους – απόδοσης. Όπως οι Αμερικανοί ας πούμε…
Το γεγονός ότι το ίδιο έργο έχει “παιχτεί” ξανά στο παρελθόν με τα Mirage 2000EG, επίσης δεν φαίνεται να συγκινεί κανέναν. Εάν οι ελληνικές κυβερνήσεις στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 2000 είχαν αποφασίσει τον εκσυγχρονισμό όλων των παλιών μαχητικών του τύπου στο επίπεδο -5Mk.2, σήμερα δεν θα αναζητούσαν λύση στα μεταχειρισμένα -9 των ΗΑΕ, ή τα -5EDA/DDA του Κατάρ. Δεν γνωρίζουμε αν τα μαχητικά αυτά έχουν πουληθεί ήδη, ή πρόκειται να πουληθούν σε γαλλικές εταιρίες.
Αυτό που γνωρίζουμε μετά βεβαιότητας είναι ότι η γαλλική βιομηχανία και κατ’ επέκταση και η εκάστοτε γαλλική κυβέρνηση, δεν βλέπουν με καλό μάτι την απόκτηση μεταχειρισμένων Mirage 2000 από την Ελλάδα. Γιατί μία τέτοια εξέλιξη θα καθυστερήσει κρίσιμα ή και θα ματαιώσει ίσως μία ενδεχόμενη συμπληρωματική, μελλοντική αγορά Rafale. Ενός μαχητικού με ασύγκριτα μεγαλύτερες δυνατότητες μεν, αλλά πολύ μεγαλύτερου κόστους.
Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για την αμερικανική βιομηχανία και εκάστοτε κυβέρνηση… Αντίστοιχα, κάθε ελληνική κυβέρνηση από την πλευρά της, οφείλει να σχεδιάζει και να υλοποιεί εξοπλιστικά προγράμματα με βάση τις ανάγκες των δικών της Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά και της βιομηχανίας. Αυτό λέει η λογική και αυτό οφείλουμε να εφαρμόσουμε επιτέλους κάποτε…
ΠΗΓΗ: defence-point. gr, photo eurokinissi
