Στην εξωτερική πολιτική υπάρχει μόνο δούναι και λαβείν και δυστυχώς κανείς δε σε λαμβάνει σοβαρά υπόψη αν δε βρίσκεσαι πουθενά συνεχώς. Η ρητορική μάλιστα περί της “Μικρής πλήν τίμιας Ελλάδος” μαζί με όλα όσα αυτή η φράση κρύβει πίσω της, από την αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων μακριά από την Πατρίδα μέχρι τις διεκδικήσεις της Ελλάδας στην περιοχή της, φανερώνουν τη μιζέρια και τη φοβία που διακατέχει το νεοελληνικό πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι των τελευταίων 50 ετών.
Το ελληνογαλλικό αμυντικό σύμφωνο περιγράψαμε τι οφέλη έχει για την Ελλάδα σε πεδίο απείρως πιο σημαντικά από το αν θα έρθει έστω και ένας Γάλλος στρατιώτης της Ελλάδας στη χώρα καθώς η Ελλάδα πρέπει να μπορεί η ίδια από μόνη της να υπερασπιστεί την εδαφική της ακεραιότητα και το Έθνος χωρίς την παρέμβαση τρίτων.
Δε συζητούμε το αν σε περίπτωση που η Τουρκία επιχειρήσει εισβολή σε νησιά του Αιγαίου ή τη Θράκη το αν η Γαλλία θα πρέπει να αποστείλει στρατιωτικά μέσα στην Ελλάδα, αυτό είναι εμφανές και δεσμευτικό από τη συμφωνία και το χαρακτήρα που αυτή πρεσβεύει.
Το θέμα είναι όμως ότι η Ελλάδα δεσμεύεται εξίσου για την προστασία της Γαλλίας αν αυτή δεχτεί επίθεση από τρίτο μέρος που σημαίνει ότι η Ελλάδα αν η Γαλλία δεχτεί επίθεση από, για παράδειγμα Γερμανία, πρέπει να συγκροτήσει εκστρατευτικό σώμα και να το αποστείλει όπου χρειάζεται η Γαλλία.
Το θέμα της αποστολής στρατιωτών στο Μάλι, όπως φημολογείται ότι θα γίνει, δεν είναι ότι δέχεται η Γαλλία επίθεση και η Ελλάδα πρέπει να τηρήσει τη συμφωνία αλλά ότι η Ελλάδα πρέπει να αποκτήσει ενεργό ρόλο πλέον στα τεκταινόμενα στο πεδίο που αφορά τόσο την ίδια όσο και τους συμμάχους της. Το Μάλι είναι για τη Γαλλία κρίσιμο ώστε να μην υπάρξει αποσταθεροποίηση της υποσαχάριας Αφρικής και επέκταση σε αυτήν ισλαμιστικών δυνάμεων με την αρωγή της Τουρκίας και του Κατάρ, πράγμα που αν θεωρεί κάποιος ότι δεν αφορά την Ελλάδα, πλανάται.
Η συμμετοχή άλλωστε ελληνικής στρατιωτικής δύναμης στο Μάλι θα είναι ολιγομελής σχετικά και θα αφορά περισσότερο τη φύλαξη στρατιωτικών εγκαταστάσεων και την προστασία εφοδιοπομπών των μάχιμων τμημάτων, άρα δε θα αφορά επιχειρήσεις πρώτης γραμμής και άρα η πιθανότητα απωλειών είναι μικρή. Ακόμα και έτσι όμως, η ελληνική παρουσία στο Μάλι ή οπουδήποτε αλλού, έστω και με μία μικρή στρατιωτική δύναμη ή μέσω στρατιωτικής φύσης εξυπηρετήσεων στους Γάλλους σε άλλα μέρη, λογίζεται ως τήρηση της συμμαχίας από μέρους της Ελλάδας εμμέσως και ενισχύει τη συμμαχία μας με τη Γαλλία ακόμα περισσότερο.
Το αν η Ελλάδα πρέπει να εμπλέξει μεγαλύτερο αριθμό στελεχών σε στρατιωτικές επιχειρήσεις πρώτης γραμμής, είναι κάτι που και αυτό πρέπει να γίνει καθώς οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις έχουν να εμπλακούν σε πολεμικές επιχειρήσεις από το.. 1964 με τη Μεραρχία στην Κύπρο και το 1974 μόνο με τις ενισχύσεις που στάλθηκαν και με την ΕΛΔΥΚ και τον ηρωϊκό της αγώνα. Είναι καίριο ζήτημα η Ελλάδα να εμπλακεί σε κανονικές επιχειρήσεις καθώς τα στελέχη χρειάζονται όχι μόνο την εμπειρία του μάχιμου πεδίου αλλά και στα υψηλότερα κλιμάκια διοίκησης, χρειάζεται η εμπειρία σχεδίασης επιχειρήσεων τόσο στο κομμάτι της εκτέλεσής τους, όσο και στο κομμάτι της υποστήριξής τους. Καλές οι ασκήσεις αλλά χρειάζεται και ο παράγοντας της πραγματικότητας να υπεισέλθει στην εξίσωση και αυτή είναι μία πρώτης τάξεως ευκαιρία η Ελλάδα να αποκτήσει πυρήνα στελεχών σε όλους τους κλάδους με πολεμική εμπειρία την οποία και θα μεταλαμπαδεύσουν σε συναδέλφους τους εν Ελλάδι αλλά και τους στρατεύσιμους κληρωτούς που αποτελούν και το μεγάλο όγκο της εφεδρείας της χώρας σε περίπτωση πολέμου.
Η ύπαρξη απωλειών σε τέτοιες εμπλοκές είναι πιθανή και αναμενόμενη αλλά δυστυχώς αυτό είναι το αντάλλαγμα της κτίσης βιωμάτων και εμπειριών που αλλιώς δε μπορούν να αποκτηθούν και η ελληνική κοινωνία πρέπει να αποφασίσει αν τελικά επιθυμεί ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις. Και ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις δεν αποκτάς αγοράζοντας απλά οπλισμό και εξοπλισμό τελευταίας τεχνολογίας αλλά και με εμπειρία στο πεδίο της μάχης αφού στο τέλος το έδαφος το καταλαμβάνει και το διατηρεί κρατώντας τη σημαία, ο πεζός στρατιώτης που πολεμά.
