Πιο αναλυτικά, η Τουρκική Αεροπορία έχει σε υπηρεσία:
43 F-16 C/D Block 30 Peace Onyx I τα οποία παρέλαβε μεταξύ του 1987-1989
117 F-16 C/D Block 40 Peace Onyx I τα οποία παρέλαβε μεταξύ 1990-1995
40 F-16 C/D Block 50 Peace Onyx II τα οποία παρέλαβε τη διετία 1996-1997
40 F-16 C/D Block 50 Peace Onyx III τα οποία παρέλαβε τη διετία 1998-1999
30 F-16 C/D Block 50 Peace Onyx IV τα οποία παρέλαβε τη διετία 2011-2012
34 F-4
Περί τα 217 από τα παραπάνω μαχητικά αεροσκάφη είχαν υποβληθεί σε έναν εκσυγχρονισμό CCIP το 2005 ύψους 3.9 δις δολαρίων στον οποίο προστέθηκαν στα μαχητικά αυτά νέα ραντάρ τύπου APG-68(V)9, JHMCS, Link 16, αναβάθμιση στα συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου, αναβάθμιση στα συστήματα κατεύθυνσης και πιστοποιήσεις νέων όπλων και ατρακτιδίων.
Από τα παραπάνω και με απλή εποπτεία προκύπτουν τα εξής:
Α) Ο κύριος όγκος των μαχητικών της Τουρκικής Αεροπορίας αποτελείται από μαχητικά αεροσκάφη των οποίων η ηλικία είναι αρκετά μεγάλη (Block 30 & 40), αρκετά αξιόμαχα είναι τα Block 50 των Peace Onyx III& IV και όσα εκ των Block 40 είχαν υποστεί το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού CCIP.Τα παλαιότερα μαχητικά αεροσκάφη από τα Block 30 δύσκολα έχουν θέση στο σύγχρονο πεδίο μάχης λόγω παλαιότητας. Οι Τούρκοι έτρεξαν προγράμματα δομικής αναβάθμισης των μαχητικών αυτών ώστε να μπορέσουν να τα κρατήσουν σε υπηρεσία για περισσότερα έτη έστω και σε δευτερεύοντα ρόλο.
Η προσπάθεια της Τουρκικής Αεροπορίας επικεντρώνεται και στην αύξηση του οπλοστασίου της μέσω των εγχώριων προγραμμάτων, κυρίως για κατευθυνόμενα πυρομαχικά και πυραύλους Cruise όπως οι SOM-J. Ακόμα, τρέχουν πρόγραμμα για την ανάπτυξη ενός ατρακτιδίου ηλεκτρονικού πολέμου από την Aselsan και λοιπών υποσυστημάτων για τον εξοπλισμό των αεροσκαφών τους, άγνωστο σε τι σημείο βρίσκονται τα περισσότερα από αυτά.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι η εποχή και η τεχνολογία προχωρά και οι μεγαλύτερες αεροπορίες της Ανατολικής Μεσογείου διαθέτουν ήδη μαχητικά τα οποία έχουν πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες από τα πιο σύγχρονα μαχητικά της Τουρκικής Αεροπορίας τα οποία είναι τα F-16 Block 50 Peace Onyx IV. Η μη ύπαρξη ραντάρ σταθερής διάταξης ηλεκτρονικής σάρωσης φάσης(AESA) είναι καίριο μειονέκτημα καθώς το ραντάρ είναι σχεδόν τα πάντα σε ένα σύγχρονο μαχητικό αεροσκάφος αφού το ζήτημα δεν είναι μόνο η αποκάλυψη των εχθρικών στόχων σε ικανή απόσταση από αυτό αλλά, η καθοδήγηση πυραύλων με μεγαλύτερη εμβέλεια, τα σύγχρονα συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου στηρίζουν τις δυνατότητές τους και στο ραντάρ κ.α..
Με την Τουρκία εκτός του προγράμματος των F-35 και με το 2022 να έρχεται, έχουν να αντιμετωπίσουν δύσκολα προβλήματα αφού η Ελλάδα, κύριος θεωρητικά αντίπαλος της Τουρκικής Αεροπορίας, έχει προχωρήσει σε αγορές που έχουν θέσει σε άλλο ύψος τον πήχη της ποιοτικής υπεροχής.
Πλαίσιο σύγκρισης
Το πλαίσιο σύγκρισης των δύο αεροποριών ορίζεται για το 2025 και αυτό γιατί το 2030, που θα ήταν ο επόμενος σταθμός σύγκρισης είναι αρκετά μακριά και η κατάσταση που ίσως επικρατεί τότε δε μπορεί να προβλεφθεί. Αντίθετα, το 2025 είναι ένα πολύ χρονικό σημείο καθώς θα υπάρχει ήδη μία σαφής κατεύθυνση για το που οδεύουν οι δύο αεροπορίες από άποψη δυνατοτήτων με προγράμματα να έχουν ολοκληρωθεί η να βρίσκονται εν εξελίξει και για τις δύο. Στην εξίσωση αυτή δε λαμβάνονται υπόψη παράγοντες όπως κατευθυνόμενα όπλα μεγάλων αποστάσεων καθώς αυτό ανοίγει το πεδίο σύγκρισης αρκετά και χρειάζεται και η σύγκριση των Συστημάτων Αεροπορικού Ελέγχου και των αντιαεροπορικών/αντιβληματικών δυνατοτήτων κάθε χώρας, πράγμα που δεν είναι αμιγώς αεροπορικό αντικείμενο. Τα πολλαπλών τύπων οπλισμένα UAVs της Τουρκικής Αεροπορίας δε λογίζονται ως σημαντικός παράγοντας καθώς χωρίς αεροπορική υπεροχή, τα UAVs κάθε είδους με την τεχνολογία που υπάρχει ήδη και δε θα έχει διαφοροποιηθεί ιδιαίτερα μέχρι το 2025, δε θα έχουν τύχη στον αέρα ‘έναντι οργανωμένης αντίπαλης αεροπορικής δύναμης και αυτό ισχύει και για τις δύο πλευρές.
Το 2025 η Πολεμική Αεροπορία θα έχει στη διάθεσή της:
50-60 F-16 V από το πρόγραμμα αναβάθμισης που θα τρέξει μέχρι το 2027
24 Rafale F3R
24 Mirage 2000-5Mk2
38 F-16 Block 50
~ 20-30 F-16 Block 52+/Block 52 + Advanced
34 F-16 Block 30
34 F-4 AUP
Με βάση τα τωρινά στοιχεία, η Τουρκική Αεροπορία το 2025, όπως γράφηκε παραπάνω, δε θα διαθέτει κανένα μαχητικό αεροσκάφος με ραντάρ AESA ενώ η Πολεμική Αεροπορία θα διαθέτει ήδη ~ 80 μαχητικά αεροσκάφη με αυτή τη δυνατότητα καθώς τα μεν F-16 V διαθέτουν ραντάρ APG-83 AESA και τα Rafale το RBE-2 AESA. Και χωρίς να έχει ξεκινήσει ο εκσυγχρονισμός των 38 F-16 Block 50 με τα ηλεκτρονικά των Block 52 πλήν των ραντάρ, η Πολεμική Αεροπορία θα έχει έναν πυρήνα μαχητικών αεροσκαφών που θα έχουν αυξημένη απόσταση εμπλοκής έναντι των F-16 Block 50 Peace Onyx IV που προβλέπεται να είναι και τα καλύτερα μαχητικά της Τουρκικής Αεροπορίας το 2025 με τα μέχρι τώρα δεδομένα.
Η υπεροχή σε οπλισμό που θα έχουν τα Rafale με τους Meteor και των AMRAAM των F-16V αξιοποιώντας τη μέγιστη εμβέλειά τους λόγο του APG-83,και η εγνωσμένη αξία των υπολοίπων μαχητικών αεροσκαφών όπως τα Mirage 2000 και τα F-16 Block 50, μηδενίζει το αριθμητικό πλεονέκτημα της Τουρκικής Αεροπορίας η οποία μέχρι τώρα στηριζόταν αρκετά σε αυτό για τη διατήρηση του ισοζυγίου αεροπορικής ισχύος με την Ελλάδα. Τα συνολικά 80 μαχητικά με ραντάρ AESA έναντι κανενός των Τούρκων το 2025 είναι ήδη ένας καθοριστικός αριθμός υπέρ της ελληνικής πλευράς.
Τελική υπόθεση
Μετά το 2025 και οι δύο αεροπορίες θα προχωρήσουν σε κάποια φάση στην απόσυρση των F-4 ενώ η Ελλάδα πιθανότατα θα προχωρήσει και στην απόσυρση ή πώληση των F-16 Block 30 εκτός αν αυτά παραμείνουν σε υπηρεσία για λόγους διατήρησης εφεδρείας. Οι Τούρκοι θα είναι στάσιμοι ή τότε θα αρχίζουν την παραλαβή κάποιου νέου μαχητικού. Η Πολεμική Αεροπορία θα έχει στη διάθεσή της από το 2027 τα 84 F-16 V + 24 Rafale F3R(πιθανότατα να έχουν παραγγελθεί επιπλέον μέχρι το 2025 και να είναι παραπάνω, έως 40 τον αριθμό), με σαφώς ανώτερες δυνατότητες και στον τομέα του ηλεκτρονικού πολέμου έναντι των F-16, συνθέτουν το σκηνικό για το αεροπορικό ισοζύγιο στο Αιγαίο το οποίο το 2025 θα είναι σαφώς υπέρ της Πολεμικής Αεροπορίας θα έχει αυξητική τάση.
Ως επίλογος, να αναφέρουμε ότι η βασική θεώρηση λέει ότι οι Τούρκοι αντιλαμβάνονται πολύ καλά την υστέρηση που θα υπάρχει έναντι της Πολεμικής Αεροπορίας στο Αιγαίο το 2025 και γι αυτό το λόγο, αν όχι εντός του 2022, το 2023 θα προχωρήσουν σε αγορά νέου μαχητικού αεροσκάφους είτε αν αυτό θα είναι μία νέα έκδοση των F-16 V και αναβάθμιση ενός ακόμα αριθμού ώστε να φτάσουν θεωρητικά σε αριθμό αεροσκαφών 4+ γενιάς με την Ελλάδα την οποία ζητούν με LoR τους τώρα από τις ΗΠΑ, ή θα προβούν σε αγορά άλλου μαχητικού αεροσκάφους 4ης γενιάς από άλλη πηγή (Eurofighter, Grippen, Su-35, J-16) με τις ανάλογες επιπτώσεις από την επιλογή που θα κάνουν σε μία τέτοια περίπτωση η οποία είναι σίγουρο ότι θα συμβεί.
