«Η προκληθείσα από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία ανθρωπιστική κρίση είναι ήδη αρκετά μεγάλη ώστε να συγκλονίζει: περί τα δέκα εκατομμύρια εκτοπισμένοι Ουκρανοί και χιλιάδες νεκροί, ο μέχρι τώρα απολογισμός.

Οι επιπτώσεις ωστόσο του εν λόγω πολέμου πρόκειται να αυξηθούν κι άλλο, ρίχνοντας την σκιά τους πέρα από τα σύνορα της Ουκρανίας», όπως σημειώνουν σε ανάλυσή τους για τους New York Times οι Sara Menker (Gro Intelligence) και Rajiv Shah (Rockefeller Foundation).

«Ουκρανία και Ρωσία είναι και οι δύο μεγάλοι εξαγωγείς τροφίμων… Και καθώς πια τα αγροκτήματα της Ουκρανίας έχουν μετατραπεί σε πεδία μάχης, η αβεβαιότητα σχετικά με τις εξαγωγές έχει δημιουργήσει μια παγκόσμια επισιτιστική έκτακτη ανάγκη, αυξάνοντας τις τιμές του σιταριού, του καλαμποκιού, της σόγιας, των λιπασμάτων και του ηλιελαίου», συνεχίζουν στο άρθρο τους οι Menker και Shah.

Οι πλουσιότερες χώρες μπορούν να απορροφήσουν απότομες αυξήσεις στις τιμές. Δεν ισχύει όμως το ίδιο και για τις φτωχότερες χώρες, για χώρες όπως είναι το Σουδάν και το Αφγανιστάν, για τους πολίτες των οποίων το φαγητό καθίσταται πλέον πολύ πιο ακριβό.

Πέρα από το Σουδάν και το Αφγανιστάν, μεγάλα προβλήματα αναμένεται να αντιμετωπίσει και η Αίγυπτος που είναι η χώρα με τις μεγαλύτερες εισαγωγές σιτηρών στον κόσμο, σε μια χρονική συγκυρία κατά την οποία η τιμή των σιτηρών έχει ήδη αυξηθεί κατά περίπου 33% σε σχέση με τα τέλη του 2021.

Πριν από τον πόλεμο, περίπου 811 εκατομμύρια άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο δεν είχαν να φάνε. Ο αριθμός αυτός θα μπορούσε να αυξηθεί κατακόρυφα μέσα στους επόμενους καλοκαιρινούς μήνες.

Σύμφωνα πάντα με τους ΝΥΤ, οι επισιτιστικές κρίσεις οδηγούν συχνά σε κοινωνικές αναταραχές, σε συγκρούσεις, σε προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές, και σε κύκλους πολιτικής αστάθειας.   

Ερευνητές παρουσιάζουν την αύξηση των τιμών των τροφίμων ως μια από τις αιτίες που οδήγησαν στα γεγονότα της Αραβικής Άνοιξης από το 2011 και έπειτα.

Για να αποφευχθούν τα χειρότερα, η διεθνής κοινότητα (ο ΟΗΕ, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, το ΔΝΤ, οι χώρες της G7 και η Κίνα) πρέπει τώρα να αναλάβουν δράση προωθώντας προγράμματα επισιτιστικής ασφάλειας (World Food Program, Feed the Future κ.ά.), ελαφρύνσεων ως προς την αποπληρωμή χρεών, ενεργοποίησης έκτακτων εργαλείων αντιμετώπισης κρίσεων κ.ά.

(Kathimerini – φωτο:pexels)