Μια φορά και έναν καιρό… Κάπως έτσι ξεκινάει η ιστορία για το καλύτερο ελαφάκι του Άη Βασίλη με την φωτεινή μύτη!
Μόνο που δεν σας είπαν όλη την αλήθεια!!! Ίσως δεν ήταν ελαφάκι!
Είχε την φωτεινή μύτη αλλά είχε και κάτι άλλο!
Αυτό ίσως να μην θέλουν να το ξέρεις, αλλά εγώ θα στο πω!
Καθώς τα πόδια του πρόβαλλαν κάθε φορά στο χιόνι, τα άλλα ελάφια τον κορόιδευαν!
«Δείτε παιδιά τον Ροντόλφο! Χαχαχαχα! Δείτε τα πόδια του! Πώς είναι έτσι;;;»!
Τα πόδια του Ροντόλφο ήταν πολύ εύπλαστα και είχαν μυτερό σχήμα! Δυσκολευόταν καμιά φορά στο χιόνι! Όμως δεν τα παρατούσε! Αυτό ήταν το βασικό χαρακτηριστικό του! Δεν τα παρατούσε ποτέ!
Σαν να ένιωθε πως δεν ανήκε εκεί! Ακόμα και ο Άη Βασίλης φαινόταν καμιά φορά απόμακρος!
Η συμπεριφορά του στον Ροντόλφο ήταν περίεργη! Πότε του χαμογελούσε, πότε τον κοιτούσε περίεργα με ύφος ζήλειας και οργής, άλλες φορές τον καμτσίκωνε δυνατά και μετά του μιλούσε ξανά γλυκά!
Ήρθαν πάλι τα Χριστούγεννα, αλλά αυτό που θα συνέβαινε, κανείς δεν το φανταζόταν!
Ήταν μια ήρεμη χιονισμένη βραδιά! Όμως ο Άη Βασίλης δεν φάνηκε!
Τα ελάφια άρχισαν να ανησυχούν! Ήταν πάντα ακριβής στην ώρα του, έπρεπε άλλωστε να μοιράσουν τόσα δώρα!
Ξαφνικά σκιές άρχισαν να μεγαλώνουν στο χιονισμένο και φωτεινό από το τεράστιο φεγγάρι έδαφος!
Όλο και μεγάλωναν και δεκάδες μυτερά αυτιά ξεπρόβαλλαν στην κορυφή τους!
Και τότε μια κραυγή ακούστηκε: «Λύκοιοιοιοι»! Δεν μπορούσαν να πετάξουν χωρίς την μαγεία του Άη Βασίλη!
Ο Άη Βασίλης, όμως, τους είχε προδώσει! Όσα τους έλεγε ήταν ψέματα! Ήταν καταδικασμένα αλλά όχι όλα!
Ένα δεν μπόρεσαν να το πιάσουν!
Ο Ροντόλφο δεν χρειαζόταν, εκείνη την στιγμή, την φωτεινή του μύτη! Άρχισε να τρέχει γρήγορα προς το βουνό!
Έφτασε και στάθηκε για λίγο ακίνητος! Φαινόταν τόσο απότομο πως θα σκαρφάλωνε;;; Οι πιο μεγάλοι λύκοι έβλεπαν το Φως του και όρμηξαν πρώτα σε αυτόν! Τα άλλα ελάφια κοιτούσαν τι θα συμβεί! Μαζί και οι λύκοι που τα είχαν περικυκλώσει και περίμεναν να τα κατασπαράξουν! Για την ώρα όλοι παρατηρούσαν τους ηγέτες λύκους να ορμούν προς τον Ροντόλφο!
Και τότε ο Ροντόλφο έκανε την ανατροπή! Δεν έμοιαζε με ελάφι στα πόδια! Τα πόδια του ήταν πολύ εύπλαστα και είχαν μυτερό σχήμα που έδιναν στο πόδι μεγαλύτερη ευελιξία και διευκόλυναν την αναρρίχησή του.
Πατούσε σε σημεία που δεν μπορούσαν να πατήσουν οι λύκοι αλλά και τα υπόλοιπα ελάφια! Ξεκίνησε να σκαρφαλώνει! Έβλεπαν το Φως του αλλά δεν μπορούσαν να τον πλησιάσουν!
Είχε ακόμα ένα μοναδικό χάρισμα, με το οποίο δεν είχαν “προικιστεί” τα άλλα ελάφια του Άη Βασίλη που ζουν στο βουνό. Μπορούσε να ανέβει ολόκληρες πλαγιές σκαρφαλώνοντας σχεδόν… κάθετα! Να κρυφτεί στα βουνά για να μην το βρουν τα αρπακτικά ζώα όπως οι λύκοι!
Αποχαυνωμένοι τον έβλεπαν να σκαρφαλώνει όλο και πιο ψηλά με τα μυτερά του πόδια! Ήταν σαν να μην πατά στην γη. Δεν ήταν το ελάφι που είχαν συνηθίσει!
Ήταν αγριοκάτσικο! Ήταν τα τελευταία Χριστούγεννα, όπως τα είχε συνηθίσει…
