Α. Δεν συμμετέχουν στην προετοιμασία των νομοσχεδίων, αφού ως τυχαία πρόσωπα προερχόμενα από όλες τις κοινωνικές ομάδες και τάξεις (άνεργα κομματικά όργανα, συνδικαλιστές που δεν δούλεψαν ποτέ, αθλητές, τηλεπερσόνες κτλ) δεν έχουν τις απαραίτητες γνώσεις.

Β. Δεν έχουν το απαιτούμενο υπόβαθρο γνώσεων ώστε να ασκήσουν ουσιαστικό έλεγχο στα νομοσχέδια, που συντάσσονται από επιτροπές που ακολουθούν οδηγίες που έρχονται από το εξωτερικό σαν Κανονισμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ή που επιβάλλονται από μνημόνια που συνοδεύουν δανειακές συμβάσεις.

Γ. Όπως έχει ομολογηθεί από πολλούς και σε εμένα προσωπικά και δημόσια, δεν γνωρίζουν καθόλου ή σε βάθος το όποιο νομοσχέδιο, αφού δεν κάθονται να το διαβάσουν

2. Ψηφίζουν την τελική μορφή των νομοσχεδίων και τα αναγάγουν σε νόμους. ΩΣΤΟΣΟ πάντα (με ελαχιστότατες και σπανιότατες εξαιρέσεις) ψηφίζουν ότι πει το κόμμα.

3. Συμμετέχουν σε επιτροπές που ασκούν έλεγχο στις ανεξάρτητες αρχές και σε καταγγελίες ή σκάνδαλα στα οποία εμπλέκονται εν ενεργεία βουλευτές. ΩΣΤΟΣΟ, δεν έχουν την ικανότητα λόγω αυτονόητης έλλειψης γνώσεων να ασκήσουν τα καθήκοντά τους επαρκώς.

4. Συμμετέχουν στην κυβέρνηση, με κύριο προτέρημα το να είναι συνεργάσιμοι με το καθεστώς και όχι ειδικοί. Έτσι έχουμε μικροβιολόγο για υπουργό δικαιοσύνης και δικηγόρο για υπουργό υγείας.

Εφόσον λοιπόν, ούτε νομοθετούν, ούτε ελέγχουν, ούτε ποτέ σταματούν κάποιο αντιλαϊκό νόμο με την ψήφο τους μέσα στη βουλή και η αντιπολίτευση σαν μειοψηφία ποτέ δεν μπορεί να αντιδράσει, ποιο το νόημα της ύπαρξής τους;;; Και αν θα έπρεπε να υπάρχουν μερικοί γιατί δεν είναι 50 και είναι 300;;;

Ούτως ή άλλως, οι νόμοι του κράτους δεν είναι ποιοτικοί, είναι παράλογοι και ασαφείς και είναι και πολλές φορές αντικρουόμενοι, εμποδίζοντας τους δικαστές να παράσχουν ποιοτικό έργο στους πολίτες.

Θα πει κανείς ότι έστω και έτσι η Δημοκρατία λειτουργεί. Διαφωνώ κάθετα, αφού οι λεγόμενοι βουλευτές ανέκαθεν δεν είχαν, από την αρχαιότητα ακόμη νόημα ύπαρξης και η μόνη χρήση τους είναι να δίνουν στους πολίτες την ψευδαίσθηση, ότι δήθεν διοικούν με την ψήφο τους.

Οι νόμοι όλοι, ανά πάσα στιγμή παρακάμπτονται και όλα τα κράτη διοικούνται με Υπουργικές Αποφάσεις και Προεδρικά Διατάγματα.

Όλο το πολιτικό σύστημα, είναι για την εποχή μας τόσο χρήσιμο, όσο χρήσιμα ήταν κάποτε τα ιερατεία των θρησκειών, που όριζαν τι είναι σωστό και τι είναι λάθος και οδηγούσαν τον κόσμο στην πυρά για τις απόψεις του.

Αυτά ξέρω καλά ότι δεν αποτελούν μόνο προσωπικές μου απόψεις και όπως πάνε τα πράγματα, χωρίς καμία αντίδραση αλλά με ικανοποίηση, θα δεχθούν οι λαοί την κατάργηση του κοινοβουλευτισμού και την αντικατάστασή του από μία διοίκηση τεχνοκρατική, της οποίας η διαχείριση θα βασίζεται στην αδέκαστη τεχνητή νοημοσύνη και όχι σε ανθρώπους , οι συνειδήσεις των οποίων εξαγοράζονται.

Συνέβη στο παρελθόν, θα ξανασυμβεί σύντομα.