Από το 2018 η Τουρκία έχει επιδείξει υπέρμετρο ζήλο για να πραγματοποιήσει τις επιδιώξεις της στην Μέση Ανατολή, την Ανατολική Μεσόγειο και την Βόρεια Αφρική εκμεταλλευόμενη τις ευκαιρίες που της παρουσιάζονται στο διεθνές πεδίο αλλά και εξωθώντας τις καταστάσεις στα άκρα. Θα αναφερθούμε σε κάθε ένα μέτωπο ξεχωριστά έτσι ώστε να γίνει αντιληπτό σε ποια θέση ακριβώς βρίσκεται η γείτονα, η οποία παρουσιάζεται να θέλει πόλεμο και με την Ελλάδα, σε περίπτωση που δεν εισακουστούν οι επιδιώξεις της.
Τουρκικό Κουρδιστάν
Ο αγώνας των Κούρδων που αντιτίθενται στην τουρκική κατοχή των εδαφών, που κατά πλειοψηφία κατοικούνται από Κούρδους, συνεχίζεται αμείωτος τις τελευταίες δεκαετίες και έχει προκαλέσει αρκετές απώλειες στην τουρκική πλευρά, η οποία μπορεί να τις αναπληρώνει εύκολα λόγω των αριθμών που έχει στην διάθεσή της σε άνδρες και υλικό. Αντίστοιχα, το Κουρδικό κίνημα επιτυγχάνει πλήγματα κατά των Τούρκων αλλά δε μπορεί τα καταλάβει έδαφος το οποίο και θα κρατήσει, καθώς οι Κούρδοι στερούνται των όπλων που θα τους έδιναν μία ξεκάθαρη υπεροχή, την ίδια ώρα που η Τουρκική Αεροπορία διασφαλίζει ότι η Κουρδική πλευρά δεν θα μπορεί να παραμείνει στο έδαφος που καταλαμβάνει. Απαιτούνται εξελιγμένα αντιαρματικά μέσα, άρματα μάχης και αντιαεροπορικά για να καταφέρουν οι Κούρδοι σοβαρά πλήγματα κατά των Τούρκων. Η πιθανότητα να δοθούν στους Κούρδους τα παραπάνω συστήματα από τρίτους είναι προς το παρόν μηδαμινή.
Βόρειο Ιράκ
Το μέτωπο στο Βόρειο Ιράκ υφίσταται για δύο λόγους. Ο ένας είναι ότι οι Κούρδοι της Νοτιοανατολικής Συρίας εισάγουν οπλισμό, προσωπικό και εφόδια από τα τουρκο-ιρακινά σύνορα και κατά δεύτερον, επειδή η Τουρκία επιθυμεί να θέσει σε κάποια φάση υπό τον έλεγχό της όλο το Βόρειο Ιράκ, βάζοντας χέρι στα πετρέλαια της Μοσούλης τα οποία της αφαιρέθηκαν από την κυριαρχία της μετά το πέρας του Α’ Π.Π. Πρόκειται για ένα πολύ πιο δύσκολο μέτωπο για να προωθήσουν την ατζέντα τους οι Τούρκοι λόγω της Αμερικανικής παρουσίας στο Ιράκ και της πολιτικής που ακολουθούν οι Η.Π.Α., ενώ υπάρχουν και άλλοι παίκτες στην περιοχή.
Επιπλέον, οι Κούρδοι του Κιρκούκ είναι καλύτερα εξοπλισμένοι από τους Κούρδους αντάρτες εντός Τουρκίας και μία μάχη μαζί τους θα χρειαζόταν σημαντικούς πόρους από τουρκικής πλευράς, ενώ η Τουρκία ενδεχομένως αντιμετωπίσει και τον Ιρακινό Στρατό. Παρ’ όλα αυτά το μέτωπο συντηρείται και οι Τούρκοι διεξάγουν επιχειρήσεις ενώ διαθέτουν και μεγάλο αριθμό βάσεων εντός του εδάφους του Βορείου Ιράκ.
Βόρεια Συρία
Α) Κουρδικός τομέας
Τα εδάφη της Βόρειας και βορειοανατολικής Συρίας κατοικούνται από συμπαγείς Κουρδικούς πληθυσμούς, ανακατεμένους με Αραβικό πληθυσμό σε αρκετά σημεία αλλά και Ασσύριους της περιοχής. Η επιχείρηση των Τούρκων των περασμένο χρόνο στην περιοχή κατά των Κούρδων του YPJ που ήλεγχαν την περιοχή με αμερικανική κυρίως επίβλεψη, είχε προκαλέσει την διεθνή κατακραυγή. Η τουρκική στόχευση ήταν να προχωρήσουν ταχύτατα στο συριακό έδαφος, να κάμψουν τα σημεία Κουρδικής αντίστασης και αν φτάσουν στον Ευφράτη στο πλέον αισιόδοξο σενάριο και να θέσουν υπό τον έλεγχό τους τις πετρελαιοπηγές της περιοχής.
Η Συριακή και Ρωσική αντίδραση όμως ήταν άμεση και μόλις οι Κούρδοι αντιλήφθηκαν ότι οι Η.Π.Α. τους έχουν αφήσει ξεκρέμαστους, άφησαν τον Συριακό Στρατό να λάβει θέσεις μαζί τους ώστε να περιορίσουν την εξάπλωση των Τούρκων και των Ισλαμιστών μισθοφόρων τους στις περιοχές αυτές. Οι Αμερικανοί κράτησαν υπό τον έλεγχό τους τις πετρελαιοπηγές στην ανατολική πλευρά του Ευφράτη και τα εδαφικά κέρδη των Τούρκων δεν ήταν αυτά που ανέμεναν.
Παρά την καθολική τουρκική υπεροπλία σε υλικά, μέσα και αεροπορία, η προώθηση των Τουρκικών δυνάμεων ήταν αργή, με βάση τις αναλογίες αμυνόμενων/επιτιθέμενων και οι Τούρκοι δεν πέτυχαν τους στόχους τους ενώ υπέστησαν και περιττές απώλειες σε υλικό.
Στην περιοχή του Αφρίν που ήταν περιοχή με κουρδική πλειοψηφία και κατακτήθηκε το 2018, υπάρχει ήδη έντονο κουρδικό αντάρτικο το οποίο προκαλεί απώλειες στους ισλαμιστές αντάρτες που φυλάσσουν την περιοχή για λογαριασμό των Τούρκων.
Β) Ιντλίμπ
Τα πράγματα στην Ιντλίμπ το οποίο η Ρωσία επιθυμεί να καθαρίσει από την ύπαρξη των Τζιχαντιστών και των φιλοτουρκικών οργανώσεων, ήταν μία πολύ δύσκολη περίπτωση για την Τουρκία η οποία έχει μείνει μόνη να υποστηρίζει τους ισλαμιστές αντάρτες και φυσικά τους έχει υπό τον έλεγχό της πλην μερικών εξαιρέσεων που ανήκουν στην Al Queda.
Με την επίθεση του Συριακού Στρατού τον περασμένο Φεβρουάριο στην Ιντλίμπ και την πτώση του Σαρακίμπ, οι Τούρκοι αναγκάστηκαν να επέμβουν δυναμικότερα στην περιοχή και υπό αυτό το πρίσμα στο τέλος του Φεβρουαρίου η Τουρκία επέλεξε να εξοπλίσει μαζικά τους ισλαμιστές με τεθωρακισμένα οχήματα και πυροβόλα, ενώ δικά της τακτικά στρατεύματα με πλήρη μέσα και υποστήριξη εισήλθαν στη συριακή επαρχία.
Όταν ο Τουρκικός στρατός ενεπλάκη σε μάχες με τον Συριακό Στρατό, υπερέβησαν τα όρια και για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, η Άγκυρα υπέστη τις περισσότερες απώλειες σε μία μέρα μετά από αεροπορικό πλήγμα των Ρωσικών Αεροσκαφών που επιχειρούν στην Συρία. Πάνω από 100 Τούρκοι στρατιώτες είχαν σκοτωθεί σύμφωνα με πληροφορίες του el.gr από την προσβολή αυτή. Το μήνυμα των Ρώσων στους Τούρκους ήταν ξεκάθαρο. Αναγκαστικά, οι Τούρκοι αποδέχθηκαν τις ρωσικές θέσεις για την περιοχή, για την ώρα τουλάχιστον. Ταυτόχρονα, έχουν μεταφέρει εκεί πάνω από 30.000 άνδρες με όλο τον εξοπλισμό που απαιτείται και την ανάλογη Διοικητική Μέριμνα αφού, ο Συριακός Στρατός με την αεροπορική του υποστήριξη προκάλεσε πολύ βαριές απώλειες στους ισλαμιστές αντάρτες και στους Τούρκους.
Λιβύη
Με τον Χαφτάρ, αρχικά, προ των πυλών της Τρίπολης και τις δυνάμεις του GNA σε πολύ δύσκολη θέση, οι Τούρκοι αποφάσισαν να προσφέρουν τις “υπηρεσίες” τους στην κυβέρνηση Σάρατζ με ταυτόχρονη βλέψη να υπογραφεί το τουρκολιβυκό μνημόνιο, το οποίο παραβιάζει τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στην Ανατολική Μεσόγειο.
Για την εξυπηρέτηση των τουρκικών επιδιώξεων στην πλούσια σε υδρογονάνθρακες Λιβύη, μεταφέρθηκαν μέχρι σήμερα, 17.000 Ισλαμιστές αντάρτες μισθοφόροι από την Συρία, πλήθος τουρκικού υλικού ενώ οι Τούρκοι ενέπλεξαν τα UAV τους για την από αέρος υποστήριξη του GNA. Στρατιωτικοί σύμβουλοι, δυνάμεις καταδρομών και λοιπό προσωπικό υποστήριξης έχει μεταβεί στην Λιβύη για την υποστήριξη των επιχειρήσεων.
Η Αιγυπτιακή απειλή ότι το Κάιρο θα εμπλακεί μαζικά στην Λιβύη υπέρ του LNA, αν οι Τούρκοι επιχειρήσουν να καταλάβουν τη Σύρτη και την Αλ Τζούφρα, προκαλεί πονοκέφαλο στην Τουρκική ηγεσία, η οποία αν δεν καταλάβει την Ανατολική Λιβύη δεν θα μπορεί να σταθεροποιήσει την παρουσία της στην χώρα. ΑΝ οι Τούρκοι προκαλέσουν την Αιγυπτιακή εμπλοκή στην Λιβύη, τότε η ήττα του GNA είναι αναπόφευκτη, εκτός αν ο Ερντογάν μεταφέρει μεγάλες δυνάμεις από την Μικρά Ασία στη Λιβύη, πράγμα πάρα πολύ δύσκολο για την τωρινή Τουρκία, η οποία έχει να αντιμετωπίσει και την Ελλάδα.
Ανατολική Μεσόγειος
Τέλος, η διαχρονική προσπάθεια των Τούρκων να θέσουν τα κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου υπό τον έλεγχό τους και να λύσουν ταυτόχρονα το οικονομικό τους πρόβλημα, με επιπλέον κέρδος τον εκμηδενισμό της Ελληνικής απειλής σε Αιγαίο, Θράκη και Κύπρο άρχισε να λαμβάνει σάρκα και οστά με την αποστολή ερευνητικών και γεωτρύπανων στην Κυπριακή ΑΟΖ. Οι Τούρκοι επένδυσαν άνω του 1 δις στα πλοία αυτά και μέχρι τώρα η προσπάθειές τους έχουν αποβεί άκαρπες. Η πρόθεση να θέσουν εκτός μάχης την Ελλάδα τον περασμένο Μάρτιο μέσω της μαζικής εισβολής παράνομων μεταναστών απέτυχε, ενώ η προ εβδομάδας τουρκική κίνηση αμφισβήτησης των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, έφερε την Τουρκία στα πρόθυρα του πολέμου με ένα κράτος που διαθέτει άρτιες και ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις.
Το διαφαινόμενο μέτωπο..
Το τελευταίο μέτωπο που είναι πιθανό να υπάρξει τουρκική εμπλοκή είναι αυτό της Αρμενίας, όπου οι Τούρκοι υποστηρίζουν τους Αζέρους και απειλούν με νέο ολοκαύτωμα τους Αρμένιους, οι οποίοι όμως δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν πίσω εμπρός στο τουρκικό φέσι. Τυχόν πολεμική εμπλοκή της Τουρκίας στο πλευρό των Αζέρων μέσω αποστολής στρατευμάτων στο Αζερμπαϊτζάν, θα απαντηθεί από την Ρωσία με πολύ χειρότερο τρόπο από αυτόν στην Ιντλίμπ της Συρίας (βλ. πάνω) τον περασμένο Φεβρουάριο, αφού οι Τούρκοι θα χτυπούν πια το μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας στον Καύκασο.
Θέλουν πόλεμο με την Ελλάδα;
Πολλά τα μέτωπα, ένα αρκετά ικανό ποσοστό του Τουρκικού Στρατού είναι εμπλεκόμενο κυρίως στην Ιντλίμπ ενώ οι παραδοσιακές εστίες έντασης στην Νοτιοανατολική Τουρκία είναι ενεργές. Αλήθεια, μπορεί και θέλει η Τουρκία να αντιμετωπίσει κανονικό τακτικό στρατό άλλης χώρας, ενώ έχει τόσα μέτωπα; Αν τελικά αναγκαστούν να το κάνουν, τότε τα πράγματα δεν θα είναι καθόλου ρόδινα για τις ορδές του «Σουλτάνου», στου οποίου το μυαλό γυρίζουν, να είστε σίγουροι και σίγουρες, όλες αυτές οι σκέψεις.
