ΤΟ «ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»
Η Αργεντινή βρέθηκε σε πόλεμο με την Βρετανία, σε μία μάχη όπου διήρκησε 74 ημέρες, με την χώρα της Λατινικής Αμερικής να παραδίδεται και να παραχωρεί τελικά τα νησιά Φώκλαντ στους Άγγλους στις 14 Ιουνίου του 1982. Περίπου 1000 άτομα σκοτώθηκαν εκ των οποίων οι 700 ήταν Αργεντίνοι.
Ο Ντιέγκο Μαραντόνα δεν το χώνεψε ποτέ. Οι Άγγλοι ταπείνωσαν την χώρα του και το διατυμπάνιζαν παντού. Και ήρθε ή ώρα να πάρει την εκδίκησή του! Τέσσερα χρόνια αργότερα έγινε ο τελικός του Μουντιάλ στο Μεξικό. Ο Μαραντόνα άκουγε τον εθνικό ύμνο της Αγγλίας να ηχεί στα μεγάφωνα του σταδίου Αζτέκα. Το βλέμμα του έδειχνε τι θα επακολουθούσε.
Στο 51’ ο βραχύσωμος μεσοεπιθετικός μετά από λάθος διώξιμο της Αγγλικής άμυνας, πηδάει στον αέρα και με το χέρι σκοράρει. Αρχίζει να πανηγυρίζει και το ίδιο προτρέπει με το βλέμμα να κάνουν και οι συμπαίκτες του «Περίμενα τους συμπαίκτες μου να έρθουν να με αγκαλιάσουν αλλά δεν πλησίαζε κανείς, οπότε τους είπα, ελάτε και αγκαλιάστε με γιατί αλλιώς θα το ακυρώσει».
Τελικά το γκολ μετράει, με τους Άγγλους να είναι έξαλλοι, ωστόσο, πέντε λεπτά αργότερα έμειναν με το στόμα ανοιχτό.
Ο «El Pibe de Oro» ξεκίνησε ένα σλάλομ από το κέντρο, άρχισε να περνάει σαν σταματημένους τους ποδοσφαιριστές της Αγγλίας. Ένα ποδοσφαιρικό θαύμα εκτυλίσσονταν μπροστά τους, το όποιο κατέληξε στα δίχτυα, με τον Ντιέγκο Μαραντόνα να πετυχαίνει το γκολ του…αιώνα.
Ο Μαραντόνα ήταν η «Αργεντινή», που νικημένη από τις Βρετανικές δυνάμεις στα Φόκλαντ σήκωσε το χέρι και τιμώρησε, ενώ κανείς δεν είχε υπολογίσει την λατινοαμερικάνικη χώρα για το τρόπαιο.
Οι υπερόπτες Άγγλοι πήραν το μάθημά τους και ήρθε η σειρά των Ιταλών με ολίγον τι από Ελλάδα.
Ο ΜΑΡΑΝΤΟΝΑ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ
Ο Ντιεγκίτο βρισκόταν στον απόγειο της δόξας του παίζοντας με την Νάπολι των Παρθενωπαίων. Το 1990, ένα μήνα πριν την έναρξη του Μουντιάλ, η ομάδα κατέκτησε και άλλο πρωτάθλημα, φαινόμενο καθόλου συνηθισμένο για μία ομάδα του φτωχού ελληνικού νότου της Ιταλίας.
Ο μεγάλος σταρ έβλεπε στους Ναπολιτάνους, ιδιαίτερα τους πιο φτωχούς, τον εαυτό του. Το μικρό εκείνο πολύ φτωχό παιδί που κλωτσούσε την μπάλα σε λάσπες στην παιδική του ηλικία στη Βίγια Φιορίτο της Αργεντινής όπου μεγάλωσε. Αμέσως, μόλις πάτησε το πόδι του στην Νάπολη, ταυτίστηκε με τον κόσμο, με τους ελληνογενείς κατοίκους της Magna Grecia.
Οι Ναπολιτάνοι, επί σειρά ετών, θεωρούνταν πολίτες δεύτερης κατηγορίας όπως γενικά οι κάτοικοι του Νότου. Την Νάπολι πολλές φορές την υποδέχονταν στα γήπεδα της Βόρειας Ιταλίας με πανό που έγραφαν “καλοσωρίσατε στην Ιταλία”, γνωρίζοντας το ελληνικό τους παρελθόν.
Εκείνη την ημέρα το μισό γήπεδο ήταν κατά της Ιταλίας μέσα στην Ιταλία! Οι Ναπολιτάνοι στήριξαν τον Ντιέγκο. Στον ύμνο της Αργεντινής επικράτησε απόλυτη ησυχία και σεβασμός!
Ο Ιταλοί το κράτησαν και αποδοκίμασαν τον ύμνο της Αργεντινής στον τελικό απέναντι στην Γερμανία που έγινε στην Ρώμη με τον Μαραντόνα να τους βρίζει, όπως θα δείτε στο βίντεο:
Η Νεάπολη της Ιταλίας (λέγονταν Παρθενόπη) ιδρύθηκε πιθανότητα από κατοίκους της Κύμης (ή της Χαλκίδας), Ελληνική αποικία της ομώνυμης πόλης της Εύβοιας, γύρω στον 9ο και 8ο αι. π.Χ., με το όνομα Παρθενόπη.
Η αποικία αυτή ονομάστηκε αργότερα Παλαιόπολις και μετά κατά τον 5ο αι. π.Χ. ίδρυσαν σε μια κοντινή περιοχή την Νεάπολη (νέα πόλη) σημερινή Νάπολη.
Οι Ναπολιτάνοι δεν νιώθουν και τόσο Ιταλοί. Έχουν την αίσθηση πως είναι κάτι άλλο! Και αυτό το άλλο έχει όνομα: Magna Grecia!
Στο παρακάτω βίντεο θα τους ακούστε μάλιστα να φωνάζουν, γιουχάροντας τον ιταλικό ύμνο, πως είναι «παρθενοπαίοι», επικαλούμενοι το πρώτο ελληνικό όνομα της Νάπολι, άρα Ελληνογενείς. Την ίδια ώρα γαλάζιες σημαίες με Σταυρό ανεμίζουν.
Στην ελληνική μυθιστορία ο Παρθενοπαίος ήταν ο ένας από τους επτά αρχηγούς που εξεστράτευσαν εναντίον των Θηβών και έγιναν γνωστοί ως οι Επτά επί Θήβας.
Υπήρξε γιος της Αταλάντης και του Ιππομένη ή Μελανίωνα, ή του Μελεάγρου ή ακόμα και του θεού του πολέμου Άρη. Παρθενοπαίοι ονομάζονται μέχρι σήμερα οι οπαδοί της ποδοσφαιρικής ομάδας της Νάπολι.
Οι «Έλληνες» λοιπόν ανακοίνωσαν πως θα ονομάσουν το γήπεδό τους «Ντιέγκο Μαραντόνα».
