Το 1958, ο κ. Δημητριάδης σχεδίασε και κατασκεύασε, ένα τετράτροχο ελαφρύ επιβατηγό όχημα (μοντέλο 505), με την πρόθεση να μπει στην παραγωγή.

Ωστόσο, η «υψηλή φορολογία» για τα τετράτροχα επιβατικά οχήματα δεν του επέτρεψε να προχωρήσει.

Ως εκ τούτου ο Γ.Δημητριάδης πήρε την απόφαση να επικεντρωθεί στην παραγωγή τρίτροχων οχημάτων, στα οποία η φορολόγηση ήταν ίδια με εκείνη των μοτοσυκλετών.

Το 1962, με την στήριξη της γερμανικής εταιρείας Fuldamobil, ο Δημητριάδης ξεκίνησε την παραγωγή ενός τρίτροχου επιβατηγού μοντέλου του Attica 200.

Έγινε ιδιαιτέρως δημοφιλές στην Ελλάδα. Κατασκευάστηκε με μερικές παραλλαγές από το αρχικό γερμανικό σχέδιο, στο σασί και στο αμάξωμα.

Τρία χρόνια μετά, το 1965 η εταιρεία προσπαθεί να μπει στον χώρο κατασκευής αυτοκινήτων, συναρμολογώντας το Attica Carmel 12, έπειτα από άδεια της ισραηλινής εταιρείας Israeli Autocars. Το μοντέλο αυτό, δεν βρήκε ιδιαίτερη απήχηση και έτσι σταμάτησε η παραγωγή του.

Το πλάνο του Attica 200 αξιοποιήθηκε από την εταιρεία Bioplastic δημιουργώντας το 1968 ένα μικρό τρίκυκλο φορτηγό με την μάρκα Delta.

Το μπροστινό του μέρος ήταν παρόμοιο με το πίσω μέρος του Attica 200. Το 1977 ο Γιώργος Δημητριάδης μετονομάζει την Bioplastic σε DIM Motor, ξεκινώντας την κατασκευή του DIM 65, ενός επιβατηγού οχήματος κατασκευασμένο εξ ολοκλήρου από την επιχείρησή του.

Η DIM 65 δεν είχε, εν τούτοις, μεγάλη διάρκεια, καθώς μόλις λίγα κομμάτια βγήκαν στην παραγωγή.