Το εν λόγω φορέσιμο μικροδίκτυο αποτελείται από έναν συνδυασμό εύκαμπτων ηλεκτρονικών τμημάτων που είχαν αναπτυχθεί από την ομάδα Νανοβιοηλεκτρονικής του καθηγητή νανομηχανικής Τζόζεφ Γουάνγκ, διευθυντή του Center for Wearable Sensors στο UC San Diego και corresponding author της εν λόγω έρευνας. Το κάθε τμήμα εντυπώνεται σε μια μπλούζα και τοποθετείται με τρόπο που βελτιστοποιεί την ποσότητα ενέργειας που συλλέγεται. Οι κυψέλες βιοκαυσίμου που συλλέγουν ενέργεια από τον ιδρώτα βρίσκονται εντός της μπλούζας, στο στήθος. Συσκευές που μετατρέπουν ενέργεια από την κίνηση σε ηλεκτρισμό- τριβοηλεκτρικές γεννήτριες- βρίσκονται εκτός της μπλούζας, στους αγκώνες και τις πλευρές του κορμού, κοντά στη μέση. Συλλέγουν ενέργεια από την κίνηση των χεριών πλάι στον κορμό ενώ κάποιος περπατά ή τρέχει. Οι υπερ-πυκνωτές έξω από τη μπλούζα στο στήθος αποθηκεύουν προσωρινά ενέργεια και από τα δύο είδη συσκευών και μετά τη διοχετεύουν για την τροφοδοσία μικρών ηλεκτρονικών.

Η συλλογή ενέργειας τόσο από την κίνηση όσο και από τον ιδρώτα επιτρέπει στο μικροδίκτυο να τροφοδοτεί συσκευές γρήγορα και συνεχόμενα. Οι τριβοηλεκτρικές γεννήτριες παρέχουν ενέργεια αμέσως, μόλις ο χρήστης αρχίσει να κινείται, πριν προκύψει ιδρώτας. Όταν ο χρήστης αρχίζει να ιδρώνει, οι κυψέλες βιοκαυσίμου αρχίζουν να παρέχουν ενέργεια και συνεχίζουν να το κάνουν αφού ο χρήστης σταματήσει να κινείται.

Αυτό που συμβαίνει στην ουσία είναι το ένα σύστημα να καλύπτει τα μειονεκτήματα του άλλου, συμπληρώνοντάς το, όπως εξήγησε ο Γιν. Το συνολικό σύστημα αρχίζει να λειτουργεί δύο φορές ταχύτερα από ό,τι θα λειτουργούσε μόνο με τις κυψέλες βιοκαυσίμου και διαρκεί τρεις φορές περισσότερο από τις τριβοηλεκτρικές γεννήτριες μόνες τους.

naftemporiki/ photo video screenshot