«Πολλά φυτά και ζώα, ειδικά μικρά, χρησιμοποιούν ειδικά τμήματα που λειτουργούν σαν ελατήρια και σύρτες, για να τα βοηθούν να κινούνται πολύ γρήγορα, πολύ γρηγορότερα από ό,τι ζώα μόνο με μύες» είπε ο Κρόσμπι. «Τα “snap instabilities” είναι ένας τρόπος με τον οποίο η φύση συνδυάζει ένα ελατήριο και έναν σύρτη και χρησιμοποιούνται όλο και περισσότερο για να δημιουργούν ταχείες κινήσεις σε μικρά ρομπότ και άλλες συσκευές…ωστόσο οι περισσότερες από αυτές τις συσκευές χρειάζονται μοτέρ ή ανθρώπινο χέρι για να συνεχίζουν να κινούνται. Με αυτή την ανακάλυψη, θα μπορούσαν να υπάρχουν πολλές εφαρμογές που δεν απαιτούν μπαταρίες ή μοτέρ για την κίνηση».

Όπως σημείωσε ο Κιμ, αφού διαπιστώθηκε ποια ήταν η φυσική δραστηριότητα που λάμβανε χώρα στις λωρίδες που ξεραίνονταν, η ομάδα πειραματίστηκε με διαφορετικά σχήματα για να βρει αυτά που ήταν πιθανότερο να αντιδράσουν με αναμενόμενους τρόπους, και που θα κινούνταν επανειλημμένα χωρίς μοτέρ ή χέρια να τα επαναφέρουν στην προηγούμενη κατάσταση. Η ομάδα έδειξε ακόμα πως ήταν δυνατή η διεξαγωγή συγκεκριμένων εργασιών, όπως το σκαρφάλωμα σε σκάλες.

«Αυτά τα μαθήματα επιδεικνύουν πώς τα υλικά μπορούν να παράγουν ισχυρή κίνηση αξιοποιώντας αλληλεπιδράσεις με το περιβάλλον τους, όπως μέσω της εξάτμισης, και είναι σημαντικά για τον σχεδιασμό νέων ρομπότ, ειδικά σε μικρά μεγέθη, όπου είναι δύσκολο να έχεις μοτέρ, μπαταρίες ή άλλες πηγές ενέργειας» είπε ο Κρόσμπι.

Από Ναυτεμπορική