Βρίσκει τον δρόμο του στο κλαρινέτο και το σαξόφωνο και παρασύρεται από την έκρηξη της μεταπολεμικής τζαζ στη συνοικία Σεν-Ζερμέν-ντε-Πρε στο Παρίσι.

Το 1954 αναχωρεί για τη Νέα Υόρκη, όπου για τέσσερα χρόνια παίζει δίπλα στα μεγαλύτερα ονόματα της μουσικής της εποχής: Τσάρλι Πάρκερ, Τζον Κολτρέιν, Λούις Άρμστρονγκ, Μπίλι Χαλιντέι και άλλοι.

Παρά την αναγνώριση που απέκτησε στους κύκλους της τζαζ, το μεγάλο κοινό τον θυμάται περισσότερο ως τραγουδιστή βαριετέ. Το τραγούδι “Tu veux ou tu veux pas” (1969) είναι μια διασκευή της επιτυχίας του Βραζιλιάνου Ουίλσον Σιμονάλ “Nem vem que não tem”.

Παρότι έγινε πλούσιος, διάσημος και ηθοποιός του κινηματογράφου, παρέμεινε πιστός στην πρώτη αγάπη του, την τζαζ. Εμφανίστηκε στη σκηνή με διάφορα γκρουπ μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 2010, μεταξύ άλλων και μαζί με τον συγγραφέα γιο του.

ΑΠΕ-ΜΠΕ, freepik