Η ίδια απαθανάτισε εικόνες παρακμής από την μαιευτική κλινική όπου το κορίτσι νοσηλεύτηκε για λίγες ώρες.
Μόλις απελευθερωθήκαμε .Στην πραγματικότητα το σκάσαμε από το υποτιθέμενο νοσοκομείο Χανίων που πλέον έχει αρχίσει να καταρρέει.
Και αρχίζω την ιστορία μου που μπορεί κάποιοι να μην μπορέσετε να διαβάσετε γιατί είναι μεγάλη
Ξημέρωμα Δευτέρας, στις 2:15.
Το παιδί μου έχει διπλώσει στα δύο από φρικτούς πόνους στην κοιλιά. Φεύγω με πολλές δυσκολίες που είχε στην κίνηση γιατί δεν μπορούσε να περπατήσει από τον πόνο αλλά ούτε σκέψη για ασθενοφόρο το ξέχασα αμέσως, θα ερχόταν την άλλη μέρα.
Πάμε στα επείγοντα. Την ξάπλωσαν σε ένα κρεβάτι και άρχισαν τις εξετάσεις, γιατροί όχι μεγαλύτεροι από 25 χρονών. Μάλιστα ένα γιατρουδακι ρωτάει το παιδί μου «μήπως ξέρεις τι εχεις;». Δεν δίνω σημασία.
Το θέατρο του παραλόγου συνεχίστηκε χωρίς αποτέλεσμα με το παιδί μου να σφαδάζει και να μην μπορεί να μετακινηθεί στους διαδρόμους για να τρέξουμε για ακτίνες υπέρηχο και άλλες εξετάσεις Κι όμως τα καταφέραμε, χωρίς καμία βοήθεια.
Στις 10 περίπου το πρωί μετά από τόσες ώρες…αποφάσισαν να της κάνουν τεστ για κορονοϊό. Δεν μιλάω εγώ απλά παρακολουθούσα αμέτοχη. Ττα χεράκια του τα έχουν κάνει μαύρα από το αίμα που τις έχουν πάρει αμέτρητες φορές.
Στη 1 το μεσημέρι ύστερα από 10 ώρες μέσα εκεί αποφασίζουν να της κάνουν εισαγωγή στην μαιευτική κλινική για παρακολούθηση. Πάμε πάνω και οι δύο πολύ ταλαιπωρημένες. Μαζί με ένα τεράστιο φάκελο εξετάσεις και παραπεμπτικό. Λέω «Καλησπέρα, Χρόνια πολλά. Ήρθαμε για εισαγωγή».
« Δεν μας έχουν ενημερώσει μου απαντάει» .Λέω «τι να σας πω μου είπαν να έρθω εδώ πάρετε τον γιατρό στα επείγοντα να ρωτήσετε. Λεω από μέσα μου «Παναγία μου δώσε μου δύναμη». Κάνουν ένα συμβούλιο μεταξύ τους οι κυριούλες και επιτέλους ακούω την μαγική λέξη θα πάτε στο δωμάτιο 6.
«Χριστέ μου σε ευχαριστώ, να ηρεμήσει λίγο το παιδί, να κάτσω και εγώ κάπου.
Περνάει η ώρα και πρέπει να πάω να φέρω πιτζάμες στο παιδί και κάποια πράγματα που χρειαζόμαστε. Φεύγω στις 8 το βράδυ για λίγη ώρα αφού το σπίτι μου βρίσκεται σχετικά κοντά στο νοσοκομείο. Παίρνω τη μικρή μόλις φτάνω σπίτι να την ρωτήσω τι άλλο χρειάζεται και μου λέει «μαμά άδειασαν το δωμάτιο με το που έφυγες! Μια κυρία που ήταν δίπλα στο παιδί μου την πήγαν στην απομόνωση και την κοπέλα που είχε γεννήσει σε άλλο δωμάτιο!»
«Παίρνω τηλέφωνο και ρωτάω γιατί έγινε αυτό και μου απαντάνε πως έτσι το κάνουν το πρώτο 24ωρο λόγω covid. Κάνουν διαλογή. Και λέω εντάξει. Σήμερα το πρωί λοιπόν μαθαίνω πως η κυρία δίπλα μας είχε κάνει τεστ που ήταν ύποπτο για covid και θεώρησαν σωστό να αδειάσουν το δωμάτιο και αντί να του κάνουν απολύμανση να παραμείνει το παιδί μου μέσα.
«Δεν μιλάω και απορώ με την υπομονή μου… Περνάει η μέρα και ενώ την προηγούμενη της έχουν πάρει 10 φορές αίμα δεν έχει εμφανιστεί κάνεις από τις 7 το πρωί…μας έχουν απαγορεύσει να φάει και να πιει οτιδήποτε.
Έχει πάει το μεσημέρι και χάνω την υπομονή μου οι κύριες που ήταν εκεί άλλες τώρα αφού είχαν αλλάξει βαρδια γελούσαν και έλεγαν τα νέα τους.
Λέω «συγνωμη να ενοχλήσω λιγάκι; Μου λέει παρακαλώ νευριασμένα. Ρωτάω «Θα έρθει κάποιος γιατρός να μας ενημερώσει σήμερα;» Μου απαντάει «Τι εννοείται;».
Της απαντώ «Κάποιος να μας πει για τις εξετάσεις του παιδιού τα αποτελέσματα. Θα κάνετε νοσηλεία;». Μου λέει κυρία μου έχουν αλλάξει τα πράγματα λόγω covid. Κρατάμε το πρωτόκολλο μου λέει.
Την ξαναρώτάω το πρωτόκολλο επιτρέπει να κάνετε την αντιβίωση του παιδιού;
Σκεπτική για λίγο με ρωτάει σε ποιο δωμάτιο είστε;
Της λέω στο 6. Ανοίγει τα βιβλία της και μου λέει πως έκανα την αντιβίωση στις 10 το πρωί.
Μα της λέω είμαι εδώ δεν έφυγα καθόλου, .δεν πέρασαν.
Με λίγα λόγια ξέχασαν να κάνουν την αντιβίωση.
Φοβερή παρακολούθηση του παιδιού δεν νομίζετε;
Της λέω «σε παρακαλώ μπορείς να ειδοποιήσεις τον γιατρό να με ενημερώσει για το παιδί μου; Ναι μου λέει θα τον πάρω.
Από τις 3:30 το μεσημέρι ξαναπηγα στις 7:30 το απόγευμα. Όλως τυχαίως μίλαγε στο τηλέφωνο. Την διακόπτω και την ρωτάω ακόμη ήρεμα: «Πήρατε τον γιατρό;
Γελώντας και με μια απερίγραπτη ειρωνεία μου απαντά: «Με αυτόν μιλάω»
Εντάξει πολλή υπομονή έκανα. Της λέω κλείσε το τηλέφωνο και έλα να βγάλεις τον όρο του παιδιού μου και φέρε να σου υπογράψω να φύγω.
Όπως και έγινε συνεχίζοντας να ειρωνεύεται και να τραβάει με νεύρα τον όρο από τα χέρια του παιδιού.
Ζητησα τις εξετάσεις της μικρής να πάω σε έναν εξωτερικό γιατρό και φυσικά δεν μου τις έδωσαν. Πρέπει να κάνω αίτηση λέει.
Η συνέχεια σε λίγο, αφού πάω να την κάνω»
(Από zarpanews – φωτο:pexels)
