Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι όταν διατίθενται όπλα σε τρίτες χώρες( προφανώς και οι Η.Π.Α. πρέπει να μας το ζήτησαν) για την προστασία τους και εμείς το πραγματοποιήσουμε, αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα να λάβουμε διευκολύνσεις άλλης μορφής.

Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Παρ ότι η Σαουδική Αραβία κατέχει πλήρες δίκτυο αεράμυνας, αυτό έχει αποδειχθεί πολλάκις διάτρητο και ανεπαρκές. Αυτό διότι τα μεν συστήματα παρ ότι εξαιρετικά μάλλον έχουν χαμηλότερες επιδόσεις από τα κανονικά που έχει π.χ. η Ελλάδα για τον απλό λόγο ότι δε μπορείς να είσαι μουσουλμανική χώρα δίπλα στο Ισραήλ και να έχεις υπερισχυρή αεράμυνα. Επίσης, τα Σαουδαραβικά πληρώμαα που τα επανδρώνουν, έχουν δείξει ότι υστερούν κατά πολύ από τα αντίστοιχα εκπαιδευμένα πληρώματα του ΝΑΤΟ.

Κάπου εδώ ερχόμαστε εμεί. Η μεταφορά των Patriot θα σημάνει ότι τα πληρώματα που θα συμμετάσχουν, θα λάβουν μέρος σε εμπόλεμη κατάσταση αντιμετωπίζοντας , όταν χρειαστεί, απειλές ιρανικής κατασκευής οι οποίες έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικές.

Η εμπειρία που θα αποκομίσουν τα πληρώματα στην αντιμετώπιση των πυραύλων, ρουκετών και drone είναι πολύτιμη ενώ από πλευράς κόστους, οι Σαουδάραβες πληρώνουν χρυσάφι για την παροχή των υπηρεσιών.

Όσον δε αφορά την σχέση μας με τις Η.Π.Α. η διευκόλυνση συμμάχου εκτός ΝΑΤΟ με καίριο οπλικό σύστημα( η ελληνική αεράμυνα μπορεί να ανταπεξέλθει και χωρίς τα συστήματα που θα λείπουν στην αραβική χώρα) σημαίνει ότι μπορούμε αντίστοιχα να ζητήσουμε και να λάβουμε με αξιώσεις, διευκολύνσεις που αφορούν δικά μας εξοπλιστικά ζητήματα, όπου η χώρα μας έχει ήδη πολλές, μεγάλες και επείγουσες ανάγκες. Δυστυχώς ή ευτυχώς η εξωτερική πολιτική, σε όλα τα επίπεδα, δεν είναι πεδίο φιλανθρωπίας. Δίνεις, ζητάς, παίρνεις και ότι παίρνεις δεν είναι με το αζημίωτο.