Πρέπει να το ξέρεις: Η αξία των εν αποθήκευση συστημάτων – ΕΛΛΑΔΑ και ΤΟΥΡΚΙΑ

Στην σύγχρονη πρακτική, αγοράζονται συστήματα προς αντικατάσταση παλαιότερων συστημάτων τα οποία αντικαθιστούν συνήθως παλαιότερα συστήματα τα οποία είτε αποθηκεύονται για κάποιο χρονικό διάστημα, είτε οδηγούνται προς διάλυση και εκποίηση.

Τα συστήματα που θα λέγαμε ότι χρειάζονται αποθήκευση και ίσως μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε περίπτωση σύρραξης, είναι αυτά που είναι δύσκολο να προμηθευτείς καινούρια της ίδιας κατηγορίας εν μέσω σύρραξης αλλά και είναι πολύ σημαντικά για τη συνολική πολεμική προσπάθεια.

Οι απώλειες μέσων κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων, εξαρτώνται από το ρυθμό με τον οποίο αυτές εξελίσσονται αλλά και με το αν αυτές είναι νικηφόρες ή όχι. Όταν οι επιχειρήσεις δεν βαίνουν καλώς, είναι λογικό ότι οι απώλειες σε άνδρες και μέσα είναι αυξημένες. Επομένως, αυτές χρειάζεται να αναπληρωθούν και ταυτόχρονα οι μονάδες να αναδιοργανωθούν.

Το πιο εύκολο είναι να υπάρχουν ήδη αποθηκευμένα μέσα τα οποία θα δοθούν στην εφεδρεία συγκροτώντας τη μονάδα με το υφιστάμενο προσωπικό ως πυρήνα αλλά με άλλα μέσα τα οποία μόλις θα έχουν μπει σε υπηρεσία μετά από αποθήκευση. Τα συνεργεία των τεχνικων θα χρειαστεί να δουλέψουν επαγγελματικά, εντατικά και αποτελεσματικά ώστε να είναι πλήρως λειτουργικά. Η μακρά αποθήκευση απαιτεί να καλυφθούν μέρη των συστημάτων με διάφορα υλικά τα οποία είναι αρκετά ανθεκτικά στη διάβρωση και ο καθαρισμός από αυτά πρέπει να είναι σχολαστικός αλλιώς το μέσο δε θα λειτουργήσει όπως πρέπει ή θα βγάλει βλάβη.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα χρήσης αποθηκευμένου υλικού είναι κατά τους Αραβο-ισραηλινούς πολέμους όταν οι Ισραηλινοί εξόπλισαν με άρματα που είχαν σε αποθήκευση, έφεδρους αρματιστές που αφίχθησαν από το εξωτερικό για να συμμετάσχουν στον πόλεμο. Η μονάδα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα ήταν έτοιμη για να διεξάγει επιχειρήσεις στην πρώτη γραμμή.

Η μόνη περίπτωση να μην απαιτείται να υπάρχει επιπλέον υλικό σε αποθήκευση είναι να μην υπάρχει μεγάλη απειλή, η χώρα αυτή να έχει ήδη πολύ μεγάλους αριθμούς στη διάθεσή της από μέσα εν συγκρίση με τους δυνητικούς αντιπάλους της και τέλος, να υπάρχει ήδη γραμμή παραγωγής με απόδοση τέτοια που θα καλύπτει τις απώλειες. Δηλαδή αν σε διάστημα 1 μήνα υπάρχουν απώλειες 30 αρμάτων, η βιομηχανία να μπορεί να αποδόσει τα 20-25 από αυτά.

Τα συστήματα που μπορούν να αποθηκευτούν και έχουν επιχειρησιακή αξία δεν είναι άλλα από τεθωρακισμένα οχήματα (άρματα και ΤΟΜΠ/ΤΟΜΑ), Radar, αντιαεροπορικά και αντιβαλλιστικά συστήματα και φυσικά ελικόπτερα και αεροσκάφη. Ειδικά τα ελικόπτερα και τα αεροσκάφη που έχουν ακόμα μεγαλύτερους χρόνους παραγωγής και μεγαλύτερο κόστος, είναι σημαντική ανάγκη να μην αποσύρονται όταν αντικαθιστώνται από νεότερους τύπους αλλά, να αποθηκεύονται για ένα χρονικό διάστημα για παν ενδεχόμενο.

Οι χώρες που έχουν τις δυνατότητες να παράξουν όλα τα συστήματα παγκοσμίως είναι μετρημένες σχεδόν στα δάχτυλα των δύο χεριών ενώ άλλες στηρίζονται σε εισαγωγές κρίσιμων υλικών από χώρες, κύριους παραγωγούς αμυντικού υλικού, για να παράξουν και να εξοπλίσουν πλήρως τα δικα τους οχήματα.

Για να αναφερθούμε στα δικά μας ζητήματα, είναι γνωστό ότι δεν παράγουμε κανένα δικό μας κύριο οπλικό σύστημα και τα έχουμε προμηθευτεί όλα σχεδόν από το εξωτερικό. Αυτό σημαίνει ότι σε ενδεχόμενη σύρραξη, κάθε απώλεια υλικού που είναι πολλαπλασιαστής ισχύος όπως ένα μαχητικό F-16 ή Mirage  και τα άρματα  δε μπορούν να αντικατασταθούν άμεσα από ομότιμά τους άμεσα. Για το λόγο αυτό, χρειάζεται να υπάρχουν διάφορα παλαιότερα μεν συστήματα, αλλά να υπάρχουν, σε αποθήκευση. Μπορεί κανείς να πει ότι αυτά είναι απλαιότερα και χαμηλότερων δυνατοτήτων. Η απάντηση είναι ότι το 1 θα υπερτερεί πάντα του 0 δηλαδή, είναι καλύτερο να έχεις κάτι, ακόμα και κατώτερο των προδιαγραφών σου, από το απόλυτο τίποτα.

Εννοείται ότι το ίδιο ισχύει και για το βασικό αντίπαλο της Ελλάδας, την Τουρκία ή οποία παρά την ανάπτυξη της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας της, δεν έχει καταφέρει να αναπτύξει ικανοποιητικά την τεχνολογία της για να παράξει εξ’ ολοκλήρου δικά της άρματα μάχης, επιθετικά ελικόπτερα και μαχητικά αεροσκάφη. Οι χώρες που έχουν την τεχνολογία αυτή δε θα της δώσουν αυτά που χρειάζεται καθώς μετά θα απωλέσουν μερίδιο της παγκόσμιας αγοράς στρατιωτικού υλικού. Φυσικά, μπορούν να παράξουν άλλα συστήματα εγχώρια ( κάποια ηλεκτρονικά έρχονται απ’ έξω) και εκεί υπερτερούν σε μία μακροχρόνια σύρραξη.

Τέλος, είναι κατανοητό το γιατί δεν πρέπει να απαξιώνουμε τα παλαιότερα συστήματα από τη στιγμή που σε περίπτωση σύρραξης τίποτα δε θα μας περισσεύει και τίποτα δε θα μας χαριστεί. Τα μόνα συστήματα που δεν επιδέχονται αποθήκευσης είναι τα πολεμικά πλοία και εκεί πρέπει να ληφθούν τάχιστα αποφάσεις.

ΠΟΛΙΤΙΚΟΛΟΓΙΕΣ

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ

LATEST

Κύρια Θέματα

ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΑΓΟΡΩΝ

Κάθε μέρα μαζί