Σε απάντησή του μετά από ερώτηση που τέθηκε στη Βουλή, ο Υπουργός Αμύνης κ. Παναγιωτόπουλος δήλωσε ότι βασικός σκοπός του Υπουργείου Αμύνης είναι να εξασφαλιστεί και η συμμετοχή της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας στο πρόγραμμα των νέων φρεγατών του Πολεμικού Ναυτικού αξίας πλέον των 5 δις ευρώ το οποίο θα προχωρήσει μέσα στα επόμενα έτη.
Η συμμετοχή της αμυντικής βιομηχανίας για ένα πρόγραμμα του μεγέθους της ανανέωσης του στόλου των νέων φρεγατών είναι μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για εξασφάλιση βιομηχανικού έργου για την εγχώρια βιομηχανία και ως βιομηχανία εδώ εννοούμε την κλασσική βιομηχανία όπως είναι τα ναυπηγεία, εργοστάσια παραγωγής ελασμάτων, καλωδίων ακόμα και βιδών, πλαστικών υλικών και άλλα παρόμοια. όλα αυτά δεν είναι αμυντική βιομηχανία, είναι η κλασσική γνωστή βιομηχανία η οποία παράγει και υλικά που χρησιμοποιούνται σε.. σπίτια.
Η αμυντική βιομηχανία θα έχει εμπλοκή αν εξασφαλιστεί έργο γι αυτή όπως η συναρμολόγηση, τοποθέτηση και έλεγχος των νέων συστημάτων που θα τοποθετηθούν στα νέα πλοία. Η εργασία αυτή είναι μία απαιτητική διαδικασία η οποία έχει διάφορες παραμέτρους αλλά δεν υπερβαίνει τα όρια της συναρμολόγησης υλικού. Για να κάνουμε μία αντιστοιχία την οποία θα κατανοήσουν αρκετοί, όπως κάποιος αγοράζει μία σιδερένια ντουλάπα σε κομμάτια από κάποιο πολυκατάστημα και τη συναρμολογεί ακολουθώντας τις οδηγίες, ανάλογα είναι και σε αυτή την περίπτωση.
Αυτό λοιπόν δεν είναι συμμετοχή της βιομηχανίας και αν αυτό εννοείται ως συμμετοχή της αμυντικής βιομηχανίας, τότε λυπούμαστε αλλά για ακόμα μία φορά δε θα έχουμε το αποτέλεσμα που επιθυμούμε με όχημα το πρόγραμμα των νέων φρεγατών. Ως παράδειγμα θα αναφερθεί η Τουρκία για την οποία λέγεται αρκετές φορές ότι κάνει το συναρμολογητή αφού σχεδιάζει κάποιες πλατφόρμες συστημάτων τα οποία είναι σκέτη αντιγραφή άλλων ήδη υπαρχόντων και τα συστήματά τους τα προμηθεύεται ως επί το πλείστον από το εξωτερικό και τα τοποθετεί. Ναι μεν χρειάζεται μυαλό σχεδίαση και διαδικασία ακόμα και η συναρμολόγηση αλλά αυτό δε συνιστά τεχνογνωσία.
Μεταφορά τεχνογνωσίας στην Ελλάδα και εμπλοκή της αμυντικής βιομηχανίας είναι η εξασφάλιση μεταφοράς τεχνογνωσίας σε μηχανικούς τεχνικούς για συστήματα που θα χρησιμοποιούν τα σκάφη στο στάδιο της σχεδίασης αυτών και όχι απλά παροχής τους για τη συναρμολόγηση και τοποθέτησή τους. Για παράδειγμα, τα 4 νέα πλοία και αν επιλεγεί πρόταση με επιπλέον δύο κορβέτες, θα χρειαστεί να έρθουν συνολικά 6 ραντάρ, ίδιου τύπου και αν τοποθετηθούν. Μπορεί αν γίνει συνεργασία για μεταφορά στην Ελλάδα της διαδικασίας παραγωγής τους και μεταφοράς της τεχνογνωσίας αυτής σε έμπειρο προσωπικό της βιομηχανίας και με άδεια από την κατασκευάστρια εταιρεία να γίνει παραγωγή τους εδώ από ελληνική εταιρεία που θα το αναλάβει, με τη βοήθεια του ΥΠΕΘΑ, και η χώρα μας θα στηρίξει όχι μόνο τα νέα πλοία αλλά και τα μελλοντικά πλοία της, με αυτό το σύστημα το οποίο φυσικά θα μπορεί να εξελιχθεί εγχώρια περεταίρω.
Αυτό είναι η πραγματική εμπλοκή της αμυντικής βιομηχανίας και όχι η κατασκευή μερικών καλωδιώσεων, υποσυστημάτων απλών και η τοποθέτησή τους στα σκάφη καθώς έτσι έχουμε προσωπικό που εμπλέκεται στη σχεδίαση, κατανοεί τη φιλοσοφία σχεδίασης για παράδειγμα, ηλεκτρονικών συστημάτων υψηλών προδιαγραφών και επιδόσεων και μπορεί επομένως αποκτώντας την κατάλληλη εμπειρία να προχωρήσει στην αναβάθμιση των υπαρχόντων ή τη δημιουργία νέων αντίστοιχων συστημάτων δεδομένου του ότι θα επενδυθούν χρήματα για έρευνα στους τομείς αυτούς όχι μόνο κρατικά αλλά και ιδιωτικά.
Τα παραπάνω απαιτούν σχεδιασμό, να προβλέπονται στη σύμβαση για τα συστήματα των νέων φρεγατών και φυσικά ρήτρες ορθής τήρησής τους από τις ανάδοχες εταιρείες, ώστε να έχουμε επιτέλους πρόοδο στον αμυντικό τομέα και όχι ευχολόγια και γενικόλογες τοποθετήσεις λες και η αμυντική βιομηχανία είναι ένα παραπαίδι. Η αμυντική βιομηχανία είναι παράγοντας ισχύος εφόσον επενδύει κανείς σε αυτή και τη στηρίζει έμπρακτα.
