Ο Νικολάι Αζάροφ γνωρίζει ένα ή δύο πράγματα για την εσωτερική λειτουργία της πολιτικής της Ουκρανίας. Εκλέχθηκε για πρώτη φορά στο κοινοβούλιο το 1994, ο πολιτικός απέδειξε γρήγορα την ικανότητά του ως διαχειριστής, καθώς έγινε σύμβουλος του υπουργικού συμβουλίου το 1995, διορίστηκε πρόεδρος της φορολογικής διοίκησης της Ουκρανίας μεταξύ 1996 και 2002, ως οικονομικών και αναπληρωτής πρωθυπουργός (2002-2005 και 2006-2007, αντίστοιχα), και εργάστηκε ως πρωθυπουργός από τον Μάρτιο του 2010 έως τον Ιανουάριο του 2014.

Ο Azarov προήδρευσε της πιο επιτυχημένης περιόδου οικονομικής επέκτασης στη μετασοβιετική ιστορία της Ουκρανίας, με το ΑΕΠ της χώρας να αυξάνεται διαδοχικά κατά τη διάρκεια καθενός από τα τέσσερα χρόνια της θητείας του, φτάνοντας το υψηλό των 190,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων το 2013 (ρεκόρ που δεν ξεπεράστηκε, ακόμη και σε ονομαστικούς όρους, έως το 2021).

 Η στρατηγική της τεχνοκρατικής κυβέρνησής του επικεντρώθηκε στην προσπάθεια επέκτασης της οικονομικής συνεργασίας τόσο με τη Ρωσία όσο και με την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ προσπαθούσε να επεκτείνει τη χρήση της εγχώριας ενεργειακής της βάσης από την Ουκρανία. Ο Αζάροφ έγινε το πρώτο θύμα και των δύο “επαναστάσεων” της Ουκρανίας – έχασε τη δουλειά του ως αναπληρωτής πρωθυπουργός στις αρχές του 2005 μετά από πολύ φορτισμένες προεδρικές εκλογές μεταξύ του τότε πρωθυπουργού Βίκτορ Γιανουκόβιτς και του υποστηριζόμενου από τη Δύση υποψηφίου Βίκτορ Γιούσενκο, και παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία τον Ιανουάριο του 2014 , ενώ το Κίεβο συγκλονιζόταν από τις διαδηλώσεις του Euromaidan. Η παραίτηση του Αζάροφ είχε σκοπό να αμβλύνει τις εντάσεις μεταξύ Γιανουκόβιτς και διαδηλωτών, αλλά απέτυχε, με τις φιλοδυτικές πολιτικές δυνάμεις να μυρίζουν αίμα και να εκδιώξουν τον Γιανουκόβιτς με ένα βίαιο πραξικόπημα τον Φεβρουάριο, αρκετές εβδομάδες μετά την αποχώρηση του πρωθυπουργού του.

Ο Αζάροφ γνωρίζει αρκετά καλά τον σημερινό πρόεδρο της Ουκρανίας, έχοντας υπηρετήσει σε ανώτερες θέσεις στην κυβέρνηση ενώ ο Ζελένσκι εργαζόταν ως τηλεοπτικός διασκεδαστής και κωμικός.

Ζελένσκι: Από διασκεδαστής πρόεδρος

Μιλώντας στο Sputnik με αφορμή την τέταρτη επέτειο από την ορκωμοσία του Ζελένσκι ως προέδρου, ο Αζάροφ υπενθύμισε ότι στη δική του εποχή, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι ο κωμικός και ηθοποιός θα μπορούσε μια μέρα να γίνει πρόεδρος. «Φυσικά όχι, μια τέτοια ιδέα δεν θα μπορούσε καν να έχει περάσει από το μυαλό μου, γιατί τον έβλεπα σε κάθε είδους εκδηλώσεις, πάρτι. Ήταν δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι ένας διασκεδαστής […] θα μπορούσε ξαφνικά να γίνει πρόεδρος», είπε ο Αζάροφ. «Αλλά την ίδια στιγμή, όταν ο Ζελένσκι, ο οποίος ήταν ένας απόλυτος πολιτικός άγνωστος για μένα, και ο Ποροσένκο, τον οποίο ήξερα πολύ καλά, κατέβηκαν ο ένας εναντίον του άλλου στις εκλογές [το 2019 ], πίστευα αφελώς ότι θα ήταν καλύτερο να αφήσουμε έναν κωμικό να είναι πρόεδρος παρά ο έμπειρος καιροσκόπος και απατεώνας Ποροσένκο», είπε ο Αζάροφ.

Ο Αζάροφ συνειδητοποίησε γρήγορα ότι η ελπίδα για κάτι καλύτερο από τον Ζελένσκι ήταν λάθος, κρίνοντας, για αρχή, από το είδος των ανθρώπων με τους οποίους άρχισε να περιβάλλει τον εαυτό του, από τον διορισμό πολιτικών αγνώστων χωρίς καμία ανώτερη εκπαίδευση, εμπειρία κ.λπ. μέχρι υψηλές θέσεις.

Μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό

«Είναι απολύτως σαφές για μένα ότι όσο αυτό το καθεστώς είναι στην εξουσία και υποστηρίζεται από τους Αμερικανούς και τους Βρετανούς, η Ουκρανία θα συνεχίσει να καταστρέφεται. Ένας Αμερικανός ερευνητής είπε ότι ο πληθυσμός της Ουκρανίας έχει πέσει κάτω από τα 20 εκατομμύρια άτομα. Δεν ξέρω πώς το υπολόγισε, αλλά έδωσε παραδείγματα ότι σύμφωνα με τον ΟΗΕ 8,5 εκατομμύρια έχουν φύγει μόνο για την Ευρώπη. Προσθέστε σε αυτά τρία με τέσσερα, ίσως και πέντε εκατομμύρια που έχουν φύγει για τη Ρωσία. Προσθέστε εδώ 12,5 εκατομμύρια από την Κριμαία και τα νοτιοανατολικά, που είναι πλέον εκτός ελέγχου του Ζελένσκι. Συνολικά είναι περίπου 25 εκατομμύρια. Είχαμε 42 εκατομμύρια ανθρώπους το 2014 ή γύρω στο 2014. Δηλαδή, μέσα από μια τέτοια απλή αριθμητική, βλέπουμε ότι αυτός ο αριθμός κάτω των 20 εκατομμυρίων είναι ακριβής», υπολόγισε ο πολιτικός.

«Ακόμη και ο Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος, που πέρασε στην Ουκρανία σαν ατμόπλοιο, δεν οδήγησε σε τέτοια ερήμωση. Τι λέει αυτό? Λέει ότι ούτε ο Ζελένσκι ούτε το περιβάλλον του ενδιαφέρονται καθόλου για αυτό το θέμα. Είναι έτοιμος να εκτελέσει την οδηγία που έδωσε ο Μπόρις Τζόνσον κατά την επίσκεψή του στην Ουκρανία – να πολεμήσει μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό.

«Ο πόλεμος είναι πόλεμος και πάντα υπάρχουν θύματα. Ως εκ τούτου, όταν βομβαρδίζονται στρατιωτικές εγκαταστάσεις, δεν τίθενται ερωτήματα. Αλλά όταν βομβαρδίζονται κατοικημένες περιοχές και, επιπλέον, βομβαρδίζονται επίτηδες, αντί για κάτι τυχαίο, όπως συμβαίνει μερικές φορές, αυτό δείχνει ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται καθόλου γι’ αυτό», πρόσθεσε ο Αζάροφ.

Τελικά, ο Azarov πιστεύει ότι ο Zelensky δεν θεωρεί ότι η Ουκρανία είναι η πατρίδα του, αλλά μάλλον ένα «όργανο» που θα χρησιμοποιηθεί για χάρη των κερδών και της δημοτικότητας στο εξωτερικό.«Το έχουμε ήδη περάσει αυτό με τον Γιούσενκο, τον οποίο οι Αμερικανοί παρέσυραν στις ευρωπαϊκές χώρες με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, με χειροκροτήματα παντού. Γιατί χειροκροτήθηκε ο Γιούσενκο; Μόνο επειδή ήρθε στην εξουσία παράνομα ως αποτέλεσμα της Πορτοκαλί Επανάστασης και επειδή ήταν αντι-Ρώσος πρόεδρος». Πέντε χρόνια αργότερα, υπενθύμισε ο Αζάροφ, ο Γιούσενκο έχασε τις προεδρικές εκλογές και έσβησε στην ιστορία αφού έλαβε λιγότερο από το 10 τοις εκατό των ψήφων.

Η ίδια μοίρα περιμένει και τον Ζελένσκι, πιστεύει ο Αζάροφ, καθώς παρά τον πόλεμο της πληροφορίας και το συνεχές σφυροκόπημα της προπαγάνδας στο μυαλό των απλών Ουκρανών σε καθημερινή βάση, ένα σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού θα διατηρεί πάντα ένα μέτρο κοινής λογικής, που προκύπτει από το γεγονός ότι όσα λέγονται στον χώρο των μέσων ενημέρωσης δεν ταιριάζουν με τη ζωή και την υλική τους ευημερία.

«Δηλαδή, οι ίδιοι οι άνθρωποι συγκρίνουν πώς ζούσαν παλιά και πώς ζουν τώρα. Επομένως, οποιαδήποτε προπαγάνδα έρχεται πάντα σε σύγκρουση με τα πραγματικά γεγονότα. Επιπλέον, τώρα που υπήρξαν τόσοι πολλοί θάνατοι, τόσες καταστροφές, τόσοι πολλοί έχουν αναπηρία, αυτή η πεποίθηση –όσο και αν προβάλλεται στους ανθρώπους, ότι υπερασπίζονται την πατρίδα τους– κάθε κανονικός άνθρωπος θα κάνει το ερώτημα: «γιατί υπερασπιζόμαστε την πατρίδα μας βάζοντας τους Αμερικανούς να μας δίνουν χρήματα, να μας δίνουν όπλα και ούτω καθεξής;»

(photo: intime)