Ο «πόλεμος του ΕΝΟΣ ΚΟΥΜΠΙΟΥ» – Μπορεί να συμβεί ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ με Ελλάδα και Τουρκία;

Ένα πολύ χρήσιμο άρθρο…

Η πυραυλική τεχνολογία άρχισε να αναπτύσσεται κατά τη διάρκεια του Β’ Π.Π. με τους Γερμανούς να είναι οι πρωτοπόροι του είδους με την επιτυχή σχεδίαση και κατασκευή των πρώτων κινητήρων Jet με τους οποίους εξόπλισαν τους πυραύλους V1 και V2.

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ; ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΠΡΩΤΑ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΥΡΑΥΛΙΚΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ:

Από το τέλος του Β’ Π.Π. η ηλεκτρονική τεχνολογία αλλά και η σταδιακή βελτίωση των κινητήρων, έδωσαν πολύ μεγάλες δυνατότητες στα πυραυλικά συστήματα. Σε γενικές γραμμές, ένας πύραυλος αποτελείται από:

  • Το τμήμα των ηλεκτρονικών
  • Κατευθυντήριο σύστημα
  • Καύσιμα
  • Κινητήρας
  • Κεφαλή

Κάθε ένα από αυτά χρειάζεται να σχεδιαστεί και να κατασκευαστεί ξεχωριστά. Ομάδα ηλεκτρονικών μηχανικών δουλεύει για τη σχεδίαση και κατασκευή του ερευνητή, και των λοιπών ηλεκτρονικών του πυραύλου, άλλη ομάδα μηχανολόγων δουλεύει πάνω στον κινητήρα και στο σύστημα διεύθυνσης  και μία ομάδα αεροναυπηγών μηχανολόγων μηχανικών σχεδιάζει το περίβλημα του βλήματος.

Για κάθε ένα από αυτά τα μέρη χρειάζεται ξεχωριστή γραμμή παραγωγής και μάλιστα τα υλικά που χρησιμοποιούνται δεν είναι τυπικά υλικά που θα βρει κανείς στο σιδεράδικο της γειτονιάς του ή το ηλεκτρονικό κατάστημα στην γωνία. Χρειάζονται υλικά τα οποία είναι ανθεκτικότερα σε θερμοκρασίες υψηλότερες και πιέσεις ( ένας πύραυλος δέχεται πολλά g κατά τους ελιγμούς του), ενώ η συναρμολόγηση πρέπει να είναι ακριβέστατη με βάση τις προδιαγραφές( ακόμα και το βίδωμα των βιδών θέλει συγκεκριμένα bar πίεσης). Τα ηλεκτρονικά έχουν αυστηρές προδιαγραφές κατασκευής, εξ ου και το κόστος που εκτοξεύεται γι αυτά στις στρατιωτικές εφαρμογές και σε άλλα στοιχεία που δυσκολεύουν την παραγωγή.

Επίσης, ένας πύραυλος δεν λειτουργεί από μόνος του αλλά απαιτεί εκτοξευτή ( σιλό είτε εκτοξευτή είτε πλατφόρμα εκτόξευσης-αεροσκάφος), data links, radar και κέντρα διοίκησης. Εφόσον έχεις όλα τα παραπάνω, μπορείς να εκτοξεύσεις και τους πυραύλους επιτυχώς.

ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΑΦΕΡΟΥΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ

Όλα αυτά τα αναφέρουμε όχι για να δείξουμε την δυσκολία επιτυχούς σχεδίασης ενός τέτοιου συστήματος αλλά το ότι η παραγωγή τέτοιων συστημάτων απαιτεί χρόνο. Για να επιταχύνει κανείς την παραγωγή χρειάζεται παραπάνω εργαλεία, μηχανήματα και φυσικά ειδικά εκπαιδευμένο τεχνικό προσωπικό. Αυτό δεν επιτυγχάνεται με ρυθμούς παραγωγής ειρηνικής περιόδου αλλά μόνο με πολεμικής, πράγμα που σημαίνει ότι όλη η οικονομία είναι αλλιώς δομημένη για να αντιμετωπίσει αυτή την ιδιαίτερη κατάσταση.

Από τον καιρό της ειρήνης γίνεται προσπάθεια να υπάρχουν επαρκή αποθέματα πυραύλων αλλά είναι δεδομένο ότι σε περίπτωση έντονων πολεμικών επιχειρήσεων αυτά δε θα είναι επαρκή ακόμα και για τις μεγάλες χώρες.

Παράδειγμα, κατά τη μάχη της Μοσούλης όπου οι Ιρακινές δυνάμεις προσπαθούσαν να απελευθερώσουν την πόλη από το ISIS  υποστηριζόμενοι από την συμμαχική αεροπορία, οι απώλειες άρχισαν να αυξάνονται με πολύ μεγάλο ρυθμό λόγο της φανατικής αντίστασης των μαχητών του Ισλαμικού Κράτους αλλά και των καλά προετοιμασμένων θέσεών τους. Για το λόγο αυτό, όταν εντόπιζαν ένα θύλακα αντίστασης μαχητών του Ισλαμικού Κράτους, καλούσαν για προσβολή του από κατευθυνόμενα όπλα της USAF. Η πολύ μεγάλη χρήση των όπλων αυτών χτύπησε καμπανάκι συναγερμού αφού το βασικό απόθεμα τέτοιων όπλων είχε σχεδόν τελειώσει και οι Η.Π.Α. θα χρειαζόταν να πειράξουν το στρατηγικό τους απόθεμα, ενώ θα έπρεπε να αυξηθεί κατακόρυφα και η παραγωγή.

Το Πεντάγωνο περιόρισε κατά πολύ την χρήση των όπλων αυτών  και οι Ιρακινοί υποχρεώθηκαν να πολεμήσουν περισσότερο μέσα στα χαλάσματα της Μοσούλης για να εξολοθρεύσουν τους θύλακες αντίστασης του ISIS.

Είδαμε ΛΟΙΠΟΝ ότι για μία και μόνο μάχη, διάρκειας μερικών μηνών έντονων επιχειρήσεων, μία υπερδύναμη όπως οι Η.Π.Α. αντιμετώπισαν σοβαρό έλλειμμα σε κατευθυνόμενα όπλα.

Επίσης, αποδείχθηκε κατά τη διάρκεια της μάχης ότι ένας καλά οχυρωμένος εχθρός μπορεί να αποφύγει ή καλύτερα να αντέξει τις προσβολές από τέτοια όπλα οπότε και η αξιοπιστία των όπλων αυτών τέθηκε υπό αμφισβήτηση.

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ: ΘΑ ΓΙΝΕΙ «ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΝΟΣ ΚΟΥΜΠΙΟΥ» ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑ;

Στην περίπτωση της Ελλάδας η οποία δεν έχει δική της παραγωγή πυραυλικών συστημάτων και έχει αποθεματικά ( πυραύλους  αέρος-αέρος για τα μαχητικά, Κ/Β για τις φρεγάτες, τους 92 SCALP κτλ. ) δεν μπορεί να πει κανείς ότι η χώρα μας μπορεί να διεξάγει πόλεμο απλά πατώντας μερικά κουμπιά που εκτοξεύουν πυραύλους. Ότι οπλοστάσιο διαθέτει η Ελλάδα  είναι για να καταφέρει συγκεκριμένα πλήγματα κατά του δυνητικού της αντιπάλου που θα της δώσουν το πλεονέκτημα που χρειάζεται σε αέρα και θάλασσα. Σε περίπτωση κανονικής σύρραξης με την Τουρκία, η Ελλάδα θα χρειαστεί να επιστρατεύσει κανονικά τις εφεδρείες της και να τις στείλει στην πρώτη γραμμή με σκοπό να εκμεταλλευτεί στο πεδίο όλα τα πλεονεκτήματα που θα έχει καταφέρει να κερδίσει από τη συνολική δράση ναυτικού-Αεροπορίας- Πυροβολικού.

Η Τουρκία έχει προχωρήσει στην ανάπτυξη δικών της εγχώριων πυραυλικών συστημάτων για διάφορες εφαρμογές αλλά, η τεχνολογία τους βασίζεται σε συστήματα που είτε έχουν χαμηλότερες δυνατότητες, είτε για να κατασκευαστούν χρειάζονται κρίσιμα μέρη τους να εισαχθούν από τρίτες χώρες προς αυτή. Επομένως, ούτε οι Τούρκοι μπορούν να διαθέτουν άπειρα βλήματα με τα οποία θα σκεπάσουν το Αιγαίο και την ηπειρωτική χώρα.

Εν κατακλείδι, καλό είναι να υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού καθενός ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να εκτελέσει πόλεμο με το “πάτημα ενός κουμπιού” και το ίδιο ισχύει και για την Τουρκία. Θα χρειαστεί κανονικός συμβατικός πόλεμος σε περίπτωση που μία σύρραξη Ελλάδας Τουρκίας υπερβεί τις 18 ώρες και αυτό σημαίνει όλα εκείνα που γνωρίζουμε από τους πολέμους της σύγχρονης εποχής. Όπλο-κράνος-εξάρτυση…

ΠΟΛΙΤΙΚΟΛΟΓΙΕΣ

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ

Κύρια Θέματα

ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΑΓΟΡΩΝ

Κάθε μέρα μαζί