Η Φιλιππινέζικη αεροπορία είχε επιλέξει μετά από διαγωνισμό το τουρκικής κατασκευής επιθετικό ελικόπτερο Τ-129.

Πρόκειται περί ενός ελικοπτέρου το οποίο είναι πρακτικά μία αντιγραφή του αντίστοιχου Ιταλικής σχεδίασης και κατασκευής επιθετικού ελικοπτέρου Α-129 με τη μεγάλη διαφορά όμως ότι οι Ιταλοί έχουν τοποθετήσει ένα πλήρως λειτουργικό και αξιόπιστο κινητήρα ενώ οι Τούρκοι δεν το έχουν καταφέρει με αποτέλεσμα να εξαρτώνται από τις εισαγωγές κινητήρων από τις Η.Π.Α. και την Αγγλία.

Παρ’ ότι λοιπόν οι Φιλιππινέζοι επέλεξαν το τουρκικό ελικόπτερο, ήθελαν διαβεβαιώσεις από τους Τούρκους ότι θα έχουν τη δυνατότητα να εξασφαλίσουν την εισαγωγή κινητήρων για τα ελικόπτερά τους από το εξωτερικό. Αυτό οι Τούρκοι δεν μπόρεσαν να το εγγυηθούν και για το λόγο αυτό αποφάσισαν να διακόψουν τη συνεργασία με την τουρκική πλευρά και να επιλέξουν τελικά για την Αεροπορία τους ένα αντίστοιχο Αμερικανικό.

Τέτοιου είδους προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Τούρκοι και δεν επιδέχονται άμεσης επίλυσης έχουν σαν αποτέλεσμα η τουρκική αμυντική βιομηχανία να χάνει συμβόλαια τα οποία έχει μεν κερδίσει σε διαγωνισμούς αλλά δε θα κεφαλαιοποιήσει ποτέ αφού ακυρώνονται προγράμματα λόγο της μη υποστήριξης των μέσων τους με ιδία μέσα.

Εκτός του δικού τους προβλήματος πάντα υπάρχει και ο ανταγωνισμός αφού απευθύνονται σε ελεύθερη αγορά και οι ανταγωνιστές επίσης κυνηγούν το ξένο συνάλλαγμα .Είδαμε εδώ ότι οι Τούρκοι είχαν πάρει πρόγραμμα επιθετικού ελικοπτέρου με κινητήρα από Αγγλία ή Η.Π.Α. και τελικά οι Η.Π.Α. πήραν το συμβόλαιο αφού οι Τούρκοι εξαρτιόνταν κατά το ήμισυ από … Αμερικανική απόφαση.

Εμείς πάντως μπορούμε να ευχηθούμε στους γείτονες ” και εις κατώτερα” αν και για αν είμαστε ειλικρινείς, τουλάχιστον παράγουν, έστω και “φασόν’ ελικόπτερα και άλλα συστήματα. Εμείς δεν κάνουμε μέχρι στιγμής ούτε αυτό σε ευρεία κλίμακα. Μας συμφέρει όμως να μην εξελίσσεται γρήγορα η τεχνολογία που εγχώρια διαθέτουν.