«Στο Ζούμπερί; Πού θα τους κουβαλήσετε παιδί μου τους ανθρώπους; Χάθηκε μια εκκλησία κοντά στο σπίτι μας; Θα είναι μεγάλη ταλαιπωρία! Γιατί να ξενιτευτούμε τόσοι άνθρωποι;» (στη θέση του Ζούμπερι βέβαια, θα μπορούσε να είναι ένα γραφικό νησάκι, μια παραδοσιακή εκκλησίτσα στο χωριό κ.ο.κ)

Το πρόβλημα…
Η αλήθεια είναι πως πολλοί γονείς επιλέγουν την εκκλησία βάσει της απόστασής της από το σπίτι… Πρακτικοί και έμπειροι καθώς είναι, οι γονείς μας, μπορεί να προσπαθήσουν να μας απαριθμήσουν όλους τους λόγους για τους οποίους θα πρέπει να επιλέξουμε μια εκκλησούλα κοντά στη γειτονιά μας καταλήγοντας πάντα στο εξής συμπέρασμα: «Βρε παιδί μου, εκεί δεν θα έρθει κανείς!»

Οι (πιθανές) λύσεις:
Ταλαιπωρία ή όχι, η τελική απόφαση είναι δική μας. Φυσικά και θα ακούσουμε όσα έχουν να μας πουν οι δικοί μας, αν όμως το όνειρό μας είναι να βαφτίσουμε το μικρό μας στην εξοχή και να κάνουμε το τραπέζι δίπλα στο κύμα, τότε σαφώς η επιθυμία μας μπορεί να νικήσει όλα τα εμπόδια. Ένα είναι το σίγουρο: Όσοι πραγματικά θέλουν να είναι κοντά μας την ημέρα της βάφτισης θα μας ακολουθήσουν όπου κι αν πάμε (σε λογικά πλαίσια πάντα). Αρκεί βέβαια να έχουμε φροντίσει να τους ενημερώσουμε εγκαίρως.

Λίγοι (ή μήπως πολλοί) και καλοί!

«Τι, δεν θα πούμε στην κυρά Μαρία, την κυρία Κατερίνα και στο μανάβη το Θωμά; Με τι πρόσωπο θα βγω μετά στη γειτονιά Πέτρο μου; Πρέπει να τους καλέσετε σου λέω. Αφού κι εκείνοι μας κάλεσαν στη βάφτιση του εγγονού τους!»

Το πρόβλημα…
«Του παιδιού μου το παιδί είναι δύο φορές παιδί μου», έτσι και του παιδιού μου η…χαρά είναι δύο φορές δική μου… Κάπως έτσι σκέφτονται οι παππούδες. Αυτό είναι που τους κάνει να θέλουν τόσο πολύ να μοιραστούν τη χαρά τους με όλους τους φίλους και τους… γνωστούς τους μετατρέποντας έτσι τα βαφτίσια του μωρού μας σε δική τους προσωπική χαρά και «υπόθεση».

Οι (πιθανές) λύσεις:
Τους καταλαβαίνουμε απόλυτα. Από την άλλη όμως μπορεί να έχουμε φανταστεί μια βάφτιση σε στενό φιλικό και οικογενειακό κύκλο ή να μην μπορούμε να στηρίξουμε οικονομικά το ενδεχόμενο περισσότερων καλεσμένων. Στην πρώτη περίπτωση το συζητάμε με τους γονείς μας εξηγώντας τους πως θα θέλαμε μια πιο κλειστή βάφτιση και τους καθησυχάζουμε πως θα φροντίσουμε όλη η γειτονιά να λάβει κεράσματα και μπομπονιέρες από τα βαφτίσια. Στη δεύτερη περίπτωση, φροντίζουμε και πάλι να το συζητήσουμε διεξοδικά με τους δικούς μας από τη στιγμή που το πρόβλημα είναι μόνο οικονομικό. Μπορεί άλλωστε κι εκείνοι να θέλουν να συνεισφέρουν, προσφέροντας ένα ποσό το οποίο θα αντιστοιχεί στους «δικούς τους» καλεσμένους.

(happymom)