Οι νικητές δεν βραβεύονταν με χρυσά μετάλλια

Η Ολυμπιακή παράδοση της απονομής χρυσών, αργυρών και χάλκινων μεταλλίων δεν ξεκίνησε παρά μόνο στους αγώνες του 1904 στο St. Louis. Οι νικητές στους αγώνες του 1896 έλαβαν αντ’ αυτού ασημένια μετάλλια, πιστοποιητικά και κλαδιά ελιάς, ενώ οι δεύτεροι στη σειρά χάλκινα μετάλλια και κλαδιά δάφνης. Εν τω μεταξύ, οι άτυχοι που τερματίζανε στην τρίτη θέση δεν λαμβάνανε τίποτα.

Τα αγωνίσματα κολύμβησης πραγματοποιούνταν στη θάλασσα

Τα αγωνίσματα κολύμβησης στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας αποτελούνταν από τέσσερις εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στον κόλπο της Ζέας. Οι ανταγωνιστές μεταφέρονταν σε μια ξύλινη σχεδία, και από εκεί έτρεχαν προς την ακτή χρησιμοποιώντας μια σειρά από πλωτές, κοίλες κολοκύθες ως λωρίδες. Για αθλητές που έχουν συνηθίσει τις ανέσεις των πισινών, οι θάλασσες βάθους 3,5 μέτρων και 12 βαθμών κελσίου, θα μετέτρεπαν πολλούς αγώνες σε μάχες ενάντια στα στοιχεία.

Είχαν μόνο ανδρικές συμμετοχές

Όπως και ο αρχαίος ομόλογός τους, οι πρώτοι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν μια αρσενική υπόθεση. Ο αποκλεισμός των γυναικών οφειλόταν κυρίως στην επιρροή του προέδρου της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής Πιερ Ντε Κουμπερτέν, ο οποίος θεώρησε ότι η συμμετοχή των γυναικών στον αθλητισμό είναι άσεμνη.

Ενώ οι γυναίκες αργότερα θα έκαναν το ντεμπούτο τους στις διοργανώσεις γκολφ και τένις στους αγώνες του Παρισιού του 1900, ο Κουμπερτέν παρέμεινε πεισματικά εναντίον των κυρίων Ολυμπιακών για το υπόλοιπο της καριέρας του, γράφοντας ότι τα παιχνίδια θα έπρεπε να είναι «η επίσημη και περιοδική ανύψωση του ανδρικού αθλητισμού, πιστή πάντα στον διεθνισμό».

(newsbeast)