Ένα γηροκομείο σε περιοχή της Ιαπωνίας προσλαμβάνει εργαζομένους υπεράνω πάσης υποψίας: Μικρά, τρισχαριτωμένα μωρά.
Μέχρι στιγμής, 32 παιδιά, όλα κάτω των τεσσάρων χρόνων, περνούν το χρόνο τους με τους ηλικιωμένους της δομής, κρατώντας τους παρέα, κουβεντιάζοντας μαζί τους και αγκαλιάζοντάς τους. Οι λιλιπούτειοι βοηθοί συνοδεύονται από γονείς ή κηδεμόνες και «πληρώνονται» για τις πολύτιμες υπηρεσίες τους.
Η «αμοιβή» τους; Πάνες, βρεφικό γάλα, φωτογραφίες και κουπόνια σε κοντινή καφετέρια – για τους συνοδούς.
Το γενναιόδωρο πακέτο αμοιβής από τη δομή ηλικιωμένων Moyai Seiyukai στην πόλη Κιτακιούσου περιλαμβάνει ακόμη ευέλικτο ωράριο.
Η επιστράτευση των μικρών ήταν ιδέα τής Γκόντο Κίμιε, διευθύντριας της δομής που φιλοξενεί περίπου 120 ηλικιωμένους.
Σκαρφίστηκε την ιδέα όταν παρατήρησε, δύο χρόνια πριν, τη χαρά των ενοίκων όταν έβλεπαν τα μωρά εγγόνια τους ή και τα παιδιά κάποιων υπαλλήλων.
Κάπως έτσι, για να υλοποιήσει την έμπνευσή της, άρχισε να μοιράζει στη γειτονιά φυλλάδια και να ποστάρει στα social media έκκληση για μικρούς «θεραπευτές».
Το πρόγραμμα ξεκίνησε με μόλις ένα μωρό το 2021 και πλέον έχει «ανθήσει» με 32 μικρά, κυρίως από οικογένειες της περιοχής, λέει η Γκόντο.
Η επαφή με τα μικρά έχει προσφέρει σημαντική ψυχολογική βοήθεια στους ανθρώπους, ακόμη και στις πιο δύσκολες περιπτώσεις, παραδέχεται η ίδια.
«Ακόμη και οι άνθρωποι που συνήθως δε μιλούν πολύ και δεν χαμογελούν ή δεν κινούνται, όταν δουν τα μωρά, το πρόσωπό τους φωτίζεται» λέει.
«Δε βλέπω τα εγγόνια μου πολύ συχνά, οπότε τα μωρά “υπάλληλοι” είναι μεγάλο δώρο» λέει η 85χρονη Κιόκο Νακάνο που ζει τον τελευταίο χρόνο στη δομή. Όπως παραδέχεται, της αρέσει να πλέκει και να βλέπει τηλεόραση, όμως τα παρατά όλα όταν ακούει τις παιδικές φωνές να πλησιάζουν.
«Είναι τόσο χαριτωμένα και κάνουν όλο το χώρο φωτεινότερο. Η ενέργεια των μικρών είναι διαφορετική» λέει.
Ο γηραιότερος από τους διαμένοντες στη δομή είναι 101 χρόνων, ενώ ο μικρότερος βοηθός μόλις 2 μηνών, «μετά βίας κρατάει όρθιο το κεφάλι του» λέει η 58χρονη Γκόντο.
Το Κιτακιούσου είναι μία πόλη 940.000 κατοίκων στην περιφέρεια της Φουκουόκα, μιας περιοχής που γηράσκει και συρρικνώνεται όπως ακριβώς και η ηπειρωτική Ιαπωνία.
Καθώς οι οικογένειες έχουν πλέον λιγότερα μέλη και οι ηλικιωμένοι είναι όλο και πιο απομονωμένοι, η χρήση των γηροκομείων έχει εκτοξευτεί. Σύμφωνα με την ιαπωνική κυβέρνηση, ο αριθμός τέτοιων δομών υπερδιπλασιάστηκε σε 1,8 εκατομμύρια μεταξύ 2005 – 2020.
Σημειώνεται πως οι έρευνες καταδεικνύουν πως η κοινωνική διάδραση συνδέεται με τον περιορισμό της μοναξιάς, την καθυστέρηση της ψυχικής κατάρρευσης, τη χαμηλή αρτηριακή πίεση και τον μειωμένο κίνδυνο ασθενειών, ακόμη και θανάτου μεταξύ των γηραιότερων ανθρώπων.
Η κοινωνικοποίηση και η επαφή μεταξύ γενεών επίσης φαίνεται πως αποσπά τους ηλικιωμένους, κάνοντάς τους πιο ομιλητικούς και γελαστούς.
Αλλά και για τα παιδιά, δείχνουν οι έρευνες, έχουν οφέλη οι διαγενεακές επαφές καθώς ενισχύουν την κοινωνική και προσωπική ανάπτυξη.
Με πληροφορίες New York Times/CNN/lifo/ pexels
