Κι ενώ όλοι ονειρεύονται να πάρουν τις ζωές τους πίσω και να κάνουν τη ζωή που ήξεραν, κάθε μέρα που περνάει, το σύστημα που μας κρατά έγκλειστους στο όνομα της «ελευθερίας», δε χάνει ευκαιρία να μας δείχνει ξεκάθαρα που θέλει να μας οδηγήσει με όλα αυτά.
Ένας ξεκάθαρος τρόπος σκέψης της νέας πραγματικότητας που θέλουν να μας βάλουν να ζήσουμε είναι και το κίνημα της λεγόμενης “Αποανάπτυξης». Ας δούμε τι αφορά σύμφωνα με ένα άρθρο του CNBC.
Μια ομάδα οικονομολόγων, οικολόγων και ανθρωπολόγων επιδιώκει να αμφισβητήσει μια κεντρική πτυχή της παγκόσμιας οικονομικής πολιτικής: ότι το περισσότερο είναι και καλύτερο. Το λεγόμενο κίνημα «Αποανάπτυξης» έλαβε προσοχή εκ νέου, μετά την κρίση του κορωνοϊού, που συνέπεσε με τη χειρότερη οικονομική ύφεση από τη Μεγάλη Ύφεση της δεκαετίας του 1930.
Ωστόσο, καθώς οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής δίνουν προτεραιότητα σε μια οικονομική ανάκαμψη, οι επιστήμονες υποστηρίζουν μια ιδέα, που ωθεί την κοινωνική και οικολογική ευημερία πέρα από ένα σύστημα που επιδιώκει την ασταμάτητη οικονομική ανάπτυξη.
Το κίνημα «Αποανάπτυξης» απαιτεί από τις κοινωνίες, να εγκαταλείψουν την ιδέα ότι η ποσοστιαία μεταβολή του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος είναι ένας ακριβής δείκτης προόδου και αντ’ αυτού να μάθουν να ζουν καλύτερα, ενώ παράγουν λιγότερα.
Ο Γιώργος Καλλής, οικολογικός οικονομολόγος και κορυφαίος υποστηρικτής του κινήματος της «Αποανάπτυξης», είπε στο CNBC ότι το κίνημα «αποτελεί κριτική στην ιδέα, ότι η οικονομική ανάπτυξη θεωρείται κάτι καλό και απαραίτητο. Αντ ‘αυτού, πιστεύουμε ότι είναι μέρος της τρέχουσας κρίσης και των προβλημάτων μας ».
Ο Kallis τόνισε ότι το κίνημα της «Αποανάπτυξης» δεν απαιτεί μείωση του προσωπικού εισοδήματος, προσθέτοντας ότι οι χώρες υψηλού εισοδήματος έχουν ήδη περισσότερους από αρκετούς πόρους για να εξασφαλίσουν καλή ζωή για όλους.
Δηλαδή ίση κατανομή του πλούτου, ώστε κανείς να μην ζει πιο πλούσια από τον άλλον. Όλοι μαζί στον πάτο του βαρελιού.
«Ως κοινωνία, είμαστε τόσο κολλημένοι στην ιδεολογία της ανάπτυξης, που καθίσταται σχεδόν αδύνατον για οποιονδήποτε να την αμφισβητήσει. Ο αναπτυξιακός χαρακτήρας έχει ένα είδος ολοκληρωτικού χαρακτήρα, στο σημείο που να αποκλείει την κριτική σκέψη », δήλωσε ο Jason Hickel, οικονομικός ανθρωπολόγος και ανώτερος λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Goldsmiths, του Λονδίνου.
Δηλαδή να αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε την ανάπτυξη και να την δούμε όπως θέλουν αυτοί να τη δούμε και μάλιστα το ονομάζουν αυτό «κριτική σκέψη».
Πίσω από αυτό το νέο κίνημα κρύβεται φυσικά η κλιματική αλλαγή
Τι προσπαθεί να κάνει το κίνημα «Αποανάπτυξης»;
Ο στόχος του κινήματος είναι να επαναπροσδιορίσει τους στόχους της ανθρωπότητας για την αντιμετώπιση της έκτακτης ανάγκης για το κλίμα, μειώνοντας δραματικά τη συνολική χρήση ενέργειας και πόρων σε ισορροπία με τον ζωντανό κόσμο.
Ταυτόχρονα, η ιδέα επιδιώκει να μειώσει την ανισότητα και να βελτιώσει την ευημερία, μέσω μέτρων όπως, εξασφάλιση εργασίας, μικρότερη εβδομάδα εργασίας και ενδεχομένως ένα παγκόσμιο βασικό εισόδημα.
Στην πράξη, είναι πιθανό να οδηγήσει σε βραδύτερο ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ ή ίσως ακόμη και μείωση του ΑΕΠ, αλλά οι επιστήμονες λένε, ότι αυτό δεν πρέπει να προκαλεί ανησυχία, διότι το ΑΕΠ δεν αποτελεί πανάκεια για την πρόοδο.
Οι υποστηρικτές του κινήματος υποστηρίζουν ότι η ιδέα είναι ουσιαστικά διαφορετική από την ύφεση, δεδομένου ότι η «Αποανάπτυξη» είναι προγραμματισμένη μείωση της χρήσης ενέργειας και πόρων, ενώ η ύφεση, ωστόσο, είναι ένα απρογραμμάτιστο γεγονός, που μπορεί να επιδεινώσει την ανισότητα και να μειώσει την ευημερία.
Αφού λοιπόν μας προγραμματίζουν να είμαστε φτωχοί, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, αφού δε θα γίνει απρογραμμάτιστα!
«Τελικά, αυτή είναι η βασική εικόνα της ύφεσης. Αυτήν τη στιγμή, υποθέτουμε ότι κάθε τομέας της οικονομίας πρέπει να αναπτύσσεται συνεχώς, ανεξάρτητα από το αν το χρειαζόμαστε ή όχι. Μια πιο ορθολογική προσέγγιση θα ήταν να σκεφτούμε ποιοι τομείς πρέπει πραγματικά να αναπτυχθούν, όπως τα μέσα μαζικής μεταφοράς και οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, και ποιοι τομείς είναι σαφώς πολύ μεγάλοι και πρέπει να μειωθούν: όπως η παραγωγή SUV, ιδιωτικών αυτοκινήτων, η βιομηχανία όπλων, η διαφήμιση και ούτω καθεξής », είπε ο Jason Hickel.
“Τεράστια κομμάτια της οικονομίας μας είναι εντελώς άσχετα με την ανθρώπινη ευημερία. Πρέπει να αναρωτηθούμε. θέλουμε πραγματικά να επιδιώξουμε τη συνολική ανάπτυξη, εάν αυτό θέτει τον πλανήτη μας – και τον πολιτισμό μας – σε τόσο μεγάλο κίνδυνο; Πρέπει να είμαστε πιο έξυπνοι από αυτό.”
Εκείνοι που προωθούν το κίνημα της «Αποανάπτυξης» υποστηρίζουν ότι το τρέχον οικονομικό σύστημα θυσιάζει τόσο τους ανθρώπους, όσο και τα περιβάλλοντα, κι επιταχύνει τις πλανητικές καταστροφές.
Όλες αυτές οι αρχές προωθούν μια ατζέντα. Είναι η ίδια ατζέντα της αποδυνάμωσης του δυτικού κόσμου
Αποτελούν μέρος ενός συντονισμένου σχεδίου για να επανασχεδιάσουν τον καπιταλισμό, φέρνοντας ένα νέο σοσιαλιστικό σύστημα. Μάλιστα εναρμονίζονται πλήρως με τη φιλοσοφία του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, που είναι ο αρχιτέκτονας της Μεγάλης Επανεκκίνησης και της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Μιλάμε για ένα σύστημα που θα αναδιανείμει τον πλούτο, αφήνοντας την πλειοψηφία των ανθρώπων να είναι απλά σε κατάσταση βιώσιμη, για να σώσουν δήθεν τον πλανήτη, ενώ οι λίγοι θα έχουν τον πλούτο στα χέρια τους, εξουσιάζοντας όλη την ανθρωπότητα. Απόλυτη εφαρμογή του καταναγκασμού και του ελέγχου, χωρίς προσωπική περιουσία, απλά να επιβιώνεις, άρα δεν θα έχεις και δυνατότητα επιλογής.
photo pexels
