O Jordi Casamitjana αυτοαποκαλείται «ηθικός vegan». Πρόσφατα απολύθηκε από τη δουλειά του, εξαιτίας των πιστεύω του, αφού ένιωθε πως έπρεπε σαν…απόστολος του Vegan-ισμού, να προσηλυτίσει κόσμο. Για τον λόγο αυτό έκανε παρατηρήσεις στους συναδέλφους του σχετικά με το κρέας που έτρωγαν και για τις απόψεις τους που διέφεραν από τις δικές του.
Όπως ο ίδιος λέει, δεν είναι απλά κάποιος που αποφεύγει τα ζωικά προϊόντα, αλλά ο Vegan-ισμός διέπει την ίδια τη ζωή του και έτσι νιώθει την ανάγκη να τον διαδώσει, σαν θρησκεία.
Ο Casamitjana προσέφυγε σε μια επιτροπή εργασίας, με σκοπό να ζητήσει τα πιστεύω του, να αντιμετωπίζονται σαν θρησκεία, όπως ο Χριστιανισμός, ο Ιουδαϊσμός και το Ισλάμ! Πιστεύει μάλιστα πως έτσι θα βοηθήσει αφάνταστα παγκόσμια όλο το κίνημα του Vegan-ισμού. Δεν αποκλείεται σύντομα να δούμε το εν λόγω κίνημα να ντύνεται με τον «μανδύα» της ιερότητας, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που και η ακτιβίστρια Γκρέτα ονομάστηκε…«αγία».
Το RT σχολιάζει επί του θέματος ότι: Ο ζήλος πολλών Vegan, μοιάζει με την θεοκρατική μισσαλοδοξία. Οι Vegan νιώθουν ότι πραγματοποιούν κάποιου είδους «σταυροφορία» και έτσι πρέπει να μεταστρέψουν τους πάντες στη δική τους…θρησκεία. Πολλές φορές συνεχίζει η Ρωσική ιστοσελίδα, έχουμε δει επιθέσεις σε κρεοπωλεία, εκτροφεία ζώων, ακόμη και σε συγκεντρώσεις για μπάρμπεκιου.
Στο σημείο αυτό πρέπει να διευκρινίσουμε πως και στο παρελθόν υπήρχαν άνθρωποι που προτιμούσαν μια χορτοφαγική διατροφή. Ωστόσο, η διαφορά με τη μόδα του Vegan-ισμού, είναι πως εκείνοι δεν το διαφήμιζαν, ούτε επεδίωκαν να το προωθήσουν και να νιώθουν πως πρέπει να μεταστρέψουν τους μη-Vegan. Οι Vegan, όχι μόνο κάνουν όλα τα παραπάνω, αλλά θέλουν με το «έτσι θέλω» να αλλάξουν τον τρόπο ζωής των γύρω τους. Αυτό από μόνο του είναι όπως καταλαβαίνετε κάτι το μη φυσιολογικό.
Σκεφτείτε τώρα, να αναγνωριστεί ως επίσημη…θρησκεία, όπως ζητούν μερικοί. Αν αυτό γινόταν υποθετικά, τότε τα μέλη αυτού του ιδόμορφου κινήματος, θα είχαν τρομερές απαιτήσεις από την κοινωνία στην οποία ζουν. Για παράδειγμα, σε ορισμένες εταιρείες που παρέχεται φαγητό μέσα στη μέρα στο χώρο τους για τους εργαζόμενους, θα έπρεπε να σερβίρονται και γεύματα μόνο για Vegan. Και τι θα γίνει με τις δερμάτινες καρέκλες που προκαλούν στους Vegan…στρές και….ψυχικό πόνο; Μήπως θα έπρεπε να αντικατασταθούν;
Αυτές είναι μερικές εύλογες ερωτήσεις, που πρέπει να απαντηθούν πριν προχωρήσει μια κοινωνία στην αναγνώριση του Vegan-ισμού ως θρησκεία με δικαιώματα. Όπως όλα δείχνουν, κάτι τέτοιο, θα ενθάρρυνε τις προσπάθειες επιβολής ενός συγκεκριμένου τρόπου ζωής επάνω μας.
Σύμφωνα με το σχέδιο της Ατζέντα 2030 το κίνημα αυτό, αφού προωθηθεί, πράγμα που γίνεται, θα απορροφηθεί μέσα στη νέα πανθρησκεία που μεταξύ των άλλων θα έχει και στοιχεία…οικολογίας (διαβάστε ΕΔΩ)
Χρειάζεται όμως πράγματι το κίνημα αυτό…προστασία; Μάλλον όχι, αν σκεφτούμε ότι το 2019 θεωρήθηκε από τον Economist πως θα ήταν το έτος του Vegan-ισμού. Διασημότητες όπως η Αριανά Γκράντε και ο Μπένεντικτ Κάμπερμπατς, προωθούν αυτή τη διατροφή, η οποία -υποσυνείδητα- έχει περάσει στο μυαλό των νέων (και όχι μόνο) ως η διατροφή με την μεγαλύτερη αξία. Το ίδιο προωθούν και τα Media παγκοσμίως.
Ωστόσο, αυτό δεν αρκεί στους Vegan, σκοπός των οποίων είναι να δούν και τον τελευταίο που τρώει κρεάς να το κόβει και να γίνεται Vegan.
Μήπως τελικά, αναρωτιούνται πολλοί παγκόσμια, δεν χρειάζονται οι Vegan την προστασία, αλλά όλοι οι υπόλοιποι από αυτούς;
(φώτο: unsplash.com)
