Ο παράγοντας που δεν επηρεάζει καθόλου την άποψή μου, είναι η θρησκεία, επειδή απλούστατα η όποια θρησκεία, εκφράζει μόνο τα συμφέροντά της σαν οργανισμός και τίποτε άλλο. Αυτό το έχω ξεκαθαρίσει μέσα μου και το έχω αποδείξει σε όσους παρακολουθούν τα λεγόμενα και γραφόμενα από εμένα.
Αφού πούμε ότι ο Αριστοτέλης έλεγε ότι φυσιολογικό είναι ότι συνήθως συμβαίνει, πράγμα που είναι και λογικό και αφού θυμηθούμε ότι κάτι που κάποτε ήταν παράνομο, οι άνθρωποι μπορεί να το κάνουν μη παράνομο, όπως η μοιχεία και ο πολιτικός γάμος, ας παραθέσουμε μία σειρά από προβλήματα της καθημερινότητας και να δούμε αν μπορούν να λυθούν.
1. Έστω ότι ένας ομοφυλόφιλος θα παντρευτεί και θα κάνει ένα ή περισσότερα παιδιά με μία σύζυγο που την είχε παντρευτεί και μετά η σύζυγός του πεθαίνει ή σκοτώνεται σε ένα ατύχημα και του μένουν τα παιδιά μικρά σε ηλικία και αυτός αρχίζει να μένει με σύμφωνο συμβίωσης με έναν άλλο ομοφυλόφιλο τον οποίο τα παιδιά συνηθίζουν σαν δεύτερο γονέα. Αν ο βιολογικός τους πατέρας πεθάνει, τι θα γίνει με τα παιδιά;;;; Τα πηγαίνουν σε ίδρυμα ή τα κρατάει ο σύζυγος του εκλιπόντα ομοφυλόφιλου πατέρα τους σαν δικά του (εφόσον το επιθυμεί);;; Σύμφωνα λοιπόν με τα ήδη υφιστάμενα άρθρα 1592 και 1595 του Αστικού Κώδικα, ο σύζυγος του εκλιπόντα πατέρα παίρνει την επιτροπία των παιδιών. Ωστόσο δεν τα υιοθετεί με όποιες συνέπειες και αν έχει αυτό. Δεν τον κληρονομούν για παράδειγμα, με τις ίδιες φορολογικές συνθήκες, οι οποίες θα ίσχυαν αν ήταν παιδιά του.
2. Όταν δύο παιδεραστές παριστάνουν τους μη παιδεραστές ομοφυλόφιλους παντρευτούν, εφόσον υιοθετήσουν παιδιά και τα κακοποιούν υπάρχει πρόβλημα, αν επιτραπεί η υιοθεσία μη δικών τους παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια. Το ίδιο βέβαια μπορεί να συμβεί και από μη ομοφυλόφιλους υιοθετούντες.
3. Όταν δύο ομοφυλόφιλοι άνδρες υιοθετήσουν ένα μωρό-αγόρι, τότε αυτό κινδυνεύει, μη έχοντας παραστάσεις μητέρας και πατέρα, να θεωρήσει αυτονόητο ότι πρέπει να είναι ομοφυλόφιλο, αφού αυτός θα είναι ο τρόπος ζωής (της ομοφυλοφιλίας δηλαδή) του ζευγαριού που θα το μεγαλώσει.
4. Δυο ομοφυλόφιλες μητέρες παντρεύονται έχοντας ήδη από ένα παιδί η κάθε μία. Η μία δεν μπορεί να υιοθετήσει το παιδί της άλλης και δεν μπορεί να του κάνει γονικές δωρεές και να το εκπροσωπήσει νομικά, πράγμα που κάνουν όλα τα μη ομόφυλα ζευγάρια σαν κάτι αυτονόητο.
5. Τα παιδιά ομόφυλων ζευγαριών τρώνε τρομερό μπούλινγκ, από κάποια από τα παιδιά στο σχολείο και σε άλλες δραστηριότητες.
6. Δεν είναι κάτι το απλό και “βολικό”, το να είναι κάποιος ομοφυλόφιλος, αφού εδώ και χιλιάδες χρόνια, η ανθρώπινες κοινωνίες δεν έκαναν τους ομοφυλόφιλους δεκτούς, αφού μέσω των θρησκειών, συνέδεσαν το σεξ με την τεκνογονία, πράγμα που δεν ισχύει στα ομόφυλα ζευγάρια, όπου το σεξ είναι απλά σεξ, ασχέτως με το αν συνοδεύεται από συναισθήματα ρομαντισμού ή όχι.
7. Είτε το θέλουμε είτε όχι, ο μέσος πατέρας δεν μπορεί να αντικαταστήσει την μέση μητέρα, αφού δεν μπορεί να έχει με ένα μωρό τη σχέση της μάνας που το θηλάζει. Ωστόσο αναφέρομαι στον μέσο πατέρα και την μέση μάνα, αφού υπάρχουν μάνες απόλυτα καταστροφικές για τα παιδιά τους, με διπολική και τοξική συμπεριφορά, αλλά και πατέρες που αδιαφορούν απόλυτα για τα παιδιά τους χωρίς να τους παρέχουν ούτε καν τα απαραίτητα για το μεγάλωμά τους. Σημειωτέον ότι συνήθως η μάνα κρατάει το παιδί στο σπίτι και ο πατέρας φέρνει τα λεφτά από τη δουλειά του. Σε αυτά αναφέρομαι αφού αυτά συνήθως συμβαίνουν.
Το κατά πόσο ο νόμος του Μητσοτάκη, που κυρίως θέλει να καλύψει τους ομοφυλόφιλους άνδρες, όπως όλοι οι νόμοι σε όλα τα κράτη που αδιαφορούν για τις γυναίκες, θα λύσει τα προβλήματα που υπάρχουν και στην ελληνική κοινωνία, είναι άγνωστο.
Ωστόσο, η απαγόρευση της παρένθετης μητέρας, πιστεύτω θα εκπέσει και στην πράξη, αλλά και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, οπότε μόνο για τα μάτια του κόσμου μπαίνει η συγκεκριμένη διάταξη στο νομοσχέδιο.
Εκείνο στο οποίο ο κόσμος έχει συνηθίσει, είναι το να γεννούν τα παιδιά οι γυναίκες. Αν αυτό δεν υπήρχε, δεν θα υπήρχε και ο θεσμός της οικογένειας, που εκ των πραγμάτων χτίζεται γύρω από την γυναίκα, ή τις γυναίκες (εφόσον επιτρέπεται η πολυγαμία), αφού οι γυναίκες γεννούν τα παιδιά και είναι σκεύη παραγωγής των παιδών.
Αν όμως αυτό δεν ίσχυε και οι γυναίκες δεν ήταν τα σκεύη παραγωγής των παιδιών και οι άνθρωποι δημιουργούνταν με διαφορετικό τρόπο, όπως κάποτε, όπως αναφέρουν οι διάφορες μυθολογίες των λαών, τότε δεν θα υπήρχε καν η έννοια της ομοφυλοφιλίας ή και η ίδια η έννοια του σεξ σαν δραστηριότητα. Καταλαβαίνω ότι αυτό απογοητεύει σαν σκέψη πολλές και πολλούς που έχουν αναγάγει το σεξ σε σπορ, αλλά αν αναλογιστούμε ότι ακόμη και τα ζώα κάνουν σεξ (συνήθως) μόνο για να αναπαραχθούν, ενώ οι άνθρωποι για να “απολαύσουν”, τότε αρχίζουμε να εκτιμούμε λιγότερο τη ράτσα μας.
Κλείνοντας πιστεύω ότι ο νόμος Μητσοτάκη δεν θα φέρει “στην τελική”, τίποτε διαφορετικό από ότι οι παρόμοιοι νόμοι έφεραν στο εξωτερικό και θα συμβάλει στην επί πλέον μείωση του ελληνικού πληθυσμού στην Ελλάδα, αφού είναι αδιανόητο ένα ομόφυλο ζευγάρι, να γίνει πολυτεκνικό και να αφήσει στη θέση του τρία τουλάχιστον παιδιά ώστε να αυξηθεί ο πληθυσμός.
