Το κάλεσμα του MATRIX πιο έντονο από ποτέ. Οι γειτονιές ησυχάζουν, η ζέστη στο κατακόρυφο.

Η ίδια η ερημιά γύρω από το σπίτι σου, σε ωθεί να πας εκεί που πάνε και οι άλλοι. Να ξεδώσεις. Να αισθανθείς σημαντικός. Να πουλήσεις και να αγοράσεις γοητεία. Να ξεχαστείς μέσα σε ήχους. Μέσα σε ήχους και φώτα και ποτά. Εκεί που πάνε και οι άλλοι. Εκεί που πάνε όλοι. 

Ναι το ξέρεις ότι ο κόσμος αυτός είναι ψεύτικος, το ξέρεις ότι όλα αυτά δεν έχουν νόημα, αλλά με αυτό μπορείς να ασχοληθείς και αύριο.

Και αύριο μέρα είναι. Τώρα μαγνητισμένος όπως όλοι, πας εκεί που λέει το κάλεσμα. Σε μέρη που σε κάνουν να ξεχάσεις τα οδυνηρά λόγια του Άλλου. Εκείνου που σε καλεί αλλού, σε τόπους που ποτέ δεν είδες και ίσως ποτέ να μη δεις, αφού το κάλεσμα του MATRIX σε έχει αιχμαλωτίσει.

Μέχρι πότε;

Σας αγαπώ και σας σκέφτομαι

ο φίλος σας

Δημοσθένης