Μετά από επτά χρόνια στα μνημόνια και με κερασάκι το ανοσιούργημα που ονομάσθηκε νόμος Κατρούγκαλου:

1. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι επιχειρηματίες, θα έπρεπε να έχουν καταλάβει, ότι υπάρχει μεθοδευμένο σχέδιο για να τους κλείσουν όλους και να μείνουν οι πολυεθνικές αλυσίδες (αυτό δεν το κατάλαβε ο Ιβάν Σαββίδης)

2. Δεν γνωρίζουν οι δικηγόροι, οι συμβολαιογράφοι, οι λογιστές  και οι διευθυντές τραπεζών, αλλά και οι εφορίες και τα ασφαλιστικά ταμεία, τι είναι νόμιμο και τι όχι και τι δικαιούται να κάνει σύμφωνα με τους νόμους ένας πολίτης. Όλοι σε κάθε ερώτηση απαντούν επιφυλασσόμενοι και  ενώ θέλεις να είσαι νόμιμος, δεν ξέρουν να σου πουν τι είναι νόμιμο και τι όχι.

3. Οι υπάλληλοι του ιδιωτικού τομέα, δεν κατάλαβαν ακόμη, ότι η μοίρα τους είναι δεμένη με αυτή των αφεντικών τους και όχι με τη μοίρα των δημοσίων υπαλλήλων.

Στο ελληνικό δημόσιο, έχει μεγαλύτερη γραφειοκρατία από κάθε άλλη φορά και μεγαλύτερη ανωμαλία και ασάφεια (καθόλου δημιουργική) από κάθε άλλη φορά παρά το ότι υποτίθεται τα μνημόνια απαιτούν μείωση της γραφειοκρατίας.

Τελικό συμπέρασμα.

Τα μνημόνια και όσοι τα ψήφισαν και τα εφαρμόζουν, είχαν σαν σκοπό να διαλύσουν ολόκληρο το μικρομεσαίο ιδιωτικό τομέα και να φέρουν σε κατάσταση ανεργίας τους ιδιωτικούς υπαλλήλους, που ακόμη δυστυχώς δεν κατάλαβαν ότι η μοίρα τους είναι δεμένη με τη μοίρα των αφεντικών, διότι όσο κλείνουν οι επιχειρήσεις τόσο θα μειώνονται οι θέσεις εργασίας και οι μισθοί.

Αυτό που περιγράφει την κατάσταση στην Ελλάδα δε θέλω να το πω δημόσια, αλλά καταλάβατε ποια λέξη θα έπρεπε να χρησιμοποιήσω.