Αντίθετα αν κακοποιήσεις ζώο, δεν είναι πλέον πλημμέλημα αλλά κακούργημα. Καλώς βέβαια έγινε αυτό, αλλά το αναφέρω σε αντιδιαστολή με το τι ισχύει για τα παιδιά, αφού κάποιοι δικαστές που εφαρμόζουν ορισμένους νόμους για τη συνεπιμέλεια στο εξωτερικό, φέρονται να λένε, ότι δεν έχει σημασία αν ασελγεί στο αγοράκι ή το κοριτσάκι ο μπαμπάς. Αφού είναι τρυφερός μαζί τους, μπορεί να έχει τη συνεπιμέλεια και να τα κοιμίζει σπίτι του.

Ένας νόμος που θα έφερνε τη συνεπιμέλεια ως θεσμό υποχρεωτικής εφαρμογής, θα διέλυε τις κακοποιημένες γυναίκες και τα κακοποιημένα παιδιά τους, εάν δεν κατάφερναν στο δικαστήριο:

1. να αποδείξουν την κακοποίηση και

2. να αποδείξουν ότι η κακοποίηση είναι κάτι που κάνει τον βίαιο γονέα ακατάλληλο για να έχει την επιμέλεια του παιδιού.

Αυτό καθώς υπάρχει και η αδιανόητη περίπτωση, που συναντάμε ακόμα και στα ελληνικά δικαστήρια, όπου ενώ αποδεικνύεται η κακοποίηση της γυναίκας από τον πρώην σύζυγο, αυτό θεωρείται ότι δεν τον κάνει και κακό πατέρα και δεν πρέπει να επηρεάσει τον χρόνο επικοινωνίας του με το παιδί ή σε επόμενο στάδιο το καθεστώς συνεπιμέλειας. 

Κάποιος δηλαδή που φέρεται σαν σατράπης και δέρνει ανηλεώς την γυναίκα του θεωρείται ότι μπορεί να είναι ήρεμος και καλός με τα παιδιά του. Μπορεί δηλαδή ο δικαστής να θεωρήσει εκ προϊμίου ότι ο πατέρας είναι διχασμένη προσωπικότητα και ψυχικά άρρωστος αλλά να του δώσει ίσο χρόνο με τα παιδιά.

Κάτι δεν πάει καθόλου καλά με αυτά που έρχονται και δεν φαίνεται να έχουν υψωθεί ακόμη όσο πρέπει οι φωνές που θα υπερασπιστούν τα παιδιά και τις γυναίκες, αφού ΝΔ και ΚΙΝΑΛ τα έχουν βρει και είναι υπέρ, όπως φάνηκε από τον φιλικό και γεμάτο φιλοφρονήσεις διάλογο Λοβέρδου και Τσιάρα στη Βουλή πάνω στο νομοσχέδιο, με την Φώφη Γεννηματά να απέχει επιδεικτικά από το όλο ζήτημα.