Τα social media και τα ΜΜΕ της Δύσης πράγματι ξεπληρώνουν τα εκατομμύρια που έχουν επενδύσει πάνω τους ο Τζωρτζ Σόρρος (σε τηλεοπτικούς σταθμούς) και το αμερικανοεβραϊκό λόμπυ (Τσάκερμπεργκ, Μπιλ Γκεητς κτλ) . Η παραπληροφόρηση δίνει στον Πούτιν τρία πραγματικά προβλήματα:
- Πουλάει παραμύθι σε λαούς και κυβερνήσεις για το ότι δήθεν ο ρωσικός στρατός δεν είναι και τόσο φοβερός όσο νόμιζαν και μπορούν επομένως να πουλήσουν με λίγη βοήθεια τσαμπουκά στην Ρωσία.
- Τα ρωσικά οπλικά συστήματα δήθεν δεν είναι καλά σε ποιότητα, σε αντίθεση με τα αγλλοαμερικάνικα που κάνουν δήθεν θραύση στην Ουκρανία, οπότε καλό είναι να τα αγοράσουν όλοι μαζικά και να ανεβούν οι πωλήσεις των αγγλοαμερικάνων.
- Ωθούν το βαθύ στρατιωτικό κατεστημένο της Ρωσίας σε δυσαρέσκεια απέναντι στον Πούτιν, διότι με την ήπια τακτική που ακολουθεί στην Ουκρανία, χάνεται σταδιακά το φόβητρο του ρωσικού στρατού και τα κράτη του βορρά, τα ουσιαστικά στρατιωτικά ξεβράκωτα, αποκτούν την ψευδαίσθηση, ότι μπορούν να αντιμετωπίσουν την ρωσική “οργή”.
Έχω ξαναγράψει για το θέμα αυτό και η ηπιότητα του Πούτιν αρχίζει να προκαλεί στην Ρωσία ανησυχίες σε θέματα μη οικονομικά, αφού τα οικονομικά μέτρα της Δύσης, μόνο τη Δύση βλάπτουν.
Υπάρχει βέβαια και το ενδεχόμενο, να τα κάνει όλα επίτηδες ο Πούτιν για να φανεί ότι η λαϊκή κατακραυγή τον ανάγκασε να διαλύσει την Ουκρανία.
Το ηθικό της Ουκρανίας με το οποίο μάχεται βασίζεται σε τρεις πυλώνες:
- Οι πολίτες τους αισθάνονται ασφαλείς. Κακά τα ψέματα, τα θύματα μεταξύ των αμάχων είναι ελάχιστα. Δεν έχει φωλιάσει ο φόβος στις ψυχές των Ουκρανών. Μόνο στις ρωσόφωνες περιοχές ανατολικά και νότια υπήρξαν καταστροφές.
- Οι πολίτες βασίζονται στο ότι όλο το ΝΑΤΟ τους τροφοδοτεί διαρκώς με όπλα τα οποία εννοείται πληρώνουμε εμείς οι πολίτες των χωρών του ΝΑΤΟ.
- Δεν έχουν γίνει κτυπήματα με ψυχολογικό αντίκτυπο σε όλη την Ουκρανία, πράγμα εύκολο και χωρίς κόστος. Παράδειγμα, χτυπήθηκε ο πύργος τηλεπικοινωνιών του Κιέβου με πύραυλο μικρής ισχύος που κατέστρεψε τους πομπούς που αντικαταστάθηκαν σε μερικές ώρες, αλλά δεν κατέρρευσε ο τεράστιος πυλώνας. Έτσι οι Ουκρανοί πήραν την αίσθηση του ότι “τα καταφέρνουν”. Κανονικά η Ουκρανία δεν έπρεπε να έχει ούτε τηλεόραση ούτε και τηλεφωνία. Δεν χτυπήθηκε το κέντρο του Κιέβου, να το βλέπουν και να θυμούνται με ποιον έχουν να κάνουν. Ξένοι ηγέτες πηγαινοέρχονται στο Κίεβο σαν να μην συμβαίνει τίποτε. Χτυπήθηκε η γέφυρα της Ζατόκα, επίσης με πύραυλο χαμηλής ισχύος και καταστράφηκε ο οδός των οχημάτων αλλά όχι των τραίνων που ήταν ο βασικός σκοπός και δεν ξαναέριξαν και δεύτερο και τρίτο μεγαλύτερης ισχύος πύραυλο για να την καταστρέψουν εντελώς. Γενικά πράγματι ο Πούτιν ακολουθεί ήπια τακτική μιας ειδικού σκοπού στρατιωτικής επιχείρησης, που δεν φαίνεται να εκτιμάται ούτε από τους Ουκρανούς (λογικό) ούτε και από το βαθύ στρατιωτικό κατεστημένο στη Μόσχα.
Καλά θα κάνει λοιπόν ο Πούτιν σύντομα να αλλάξει την επιχείρηση από ειδική στρατιωτική σε πολεμική, πριν χάσει τους πελάτες της η ρωσική αμυντική βιομηχανία και πριν χαθεί πλήρως το φόβητρο της Ρωσίας μεταξύ των γειτόνων της.
