Το Υπουργείο Δικαιοσύνης, μελετά μέσω επιτροπής, την λεγόμενη συνεπιμέλεια τέκνων των χωρισμένων γονέων. Η ιδέα της συνεπιμέλειας ή της αυξημένης επικοινωνίας (χωρίς συνεπιμέλεια), εφαρμόζεται εν μέρει σε 5 περίπου χώρες, από τις 237 που είναι καταγεγραμμένες στον ΟΗΕ.
Καλά θα κάνει λοιπόν το Υπουργείο Δικαιοσύνης, να μην βιάζεται να εφαρμόσει κάτι, που απλά παρουσιάζεται σαν μόδα, που ίσως, ίσως λέμε, εισήχθη διεθνώς από μπαμπάδες με χρήμα και πολιτική επιρροή, όπως αναφέρει και ο Πρόεδρος Πρωτοδικών κ. Πλαγάκος και δεν ξέρουμε τι επιπτώσεις θα έχει πάνω στον ψυχισμό των παιδιών. Όσο για τις μελέτες που παρουσιάζονται για τα καλά της συνεπιμέλειας, αποτελούν μία συντριπτικότατη μειοψηφία μπροστά στο σύνολο των μελετών για την ψυχική ισορροπία του παιδιού. Στην αναφορά ενός πράγματι ειδικού, που είναι ο Πρόεδρος Πρωτοδικών κ. Πλαγάκος, που έχει εμπειρία βλέποντας στα δικαστήρια επί σειρά ετών το τι συμβαίνει μεταξύ των χωρισμένων ζευγαριών, μεταξύ των άλλων, διαβάζουμε:
α. Υπάρχει όμως το ενδεχόμενο, μία μερίδα γονέων με μεγάλη επιρροή λόγω των κοινωνικών σχέσεών τους, η οποία (επιρροή) είναι ίσως δυσανάλογη του αριθμού τους, να προκαλέσει ουσιώδη μεταβολή της νομοθεσίας με σκοπό την εκ πλαγίου ανατροπή του περιεχομένου των δυσμενών γι’ αυτούς δικαστικών αποφάσεων, οι οποίες εκδόθηκαν σε δίκες σχετικά με την επιμέλεια των παιδιών τους.
β. Ο νομοθέτης πρέπει εγκαίρως να λάβει υπ’ όψιν το ενδεχόμενο, μήπως τελικά νομοθετήσει όχι υπέρ του συμφέροντος των τέκνων γενικώς, στο πλαίσιο της παιδοκεντρικής αντίληψης του οικογενειακού δικαίου, αλλά υπέρ της βούλησης μίας κατηγορίας γονέων, οι οποίοι λόγω του έντονα εγωκεντρικού χαρακτήρα τους, του κοινωνικού κύρους και της οικονομικής επιφάνειάς τους δεν αποδέχονται την ήττα τους στις δίκες για την επιμέλεια των τέκνων τους και επιχειρούν να την ανατρέψουν εμμέσως δια της μεταβολής του νομοθετικού πλαισίου.
γ. Το πιθανότερο είναι ότι πολύ συχνά θα προκύπτουν έντονες διαφωνίες των γονέων για διάφορα ζητήματα που άπτονται της επιμέλειας των τέκνων τους και έτσι θα ανοίγει ο δρόμος για περαιτέρω δίκες, ιδίως με αιτήσεις χορήγησης προσωρινών διαταγών και ασφαλιστικών μέτρων, προκειμένου τα δικαστήρια να επιλύουν τα επιμέρους ζητήματα της επιμέλειας, στα οποία δεν μπορούν ή δεν θα θέλουν να συμφωνήσουν οι γονείς, στους οποίους θα έχει ανατεθεί η συνεπιμέλεια. Γι’ αυτό, όσο σφοδρότερη είναι η αντιδικία των γονέων και η ένταση στις μεταξύ τους σχέσεις τόσο περισσότερο η ανάθεση σε αυτούς της από κοινού επιμέλειας των τέκνων τους, θα ανοίγει το δρόμο για περαιτέρω δίκες.
Οι αναφορές στα αποτελέσματα της συνεπιμέλειας σε σπάνιες περιπτώσεις με ζευγάρια “μοντέρνα” της Σουηδίας, που διατηρούν άψογη μετά το διαζύγιο σχέση και μένουν σχεδόν στην ίδια γειτονιά, μας αφήνουν παγερά αδιάφορους.
Προσέξτε τι λέει η λογική:
- Η συνεπιμέλεια τέκνων, δεν απαγορεύεται από την ελληνική νομοθεσία. Όσοι θέλουν μπορούν να την έχουν. Οι περισσότεροι όμως μπαμπάδες, δεν την θέλουν, διότι έτσι τους μεγάλωσαν οι μητέρες τους. Εκείνοι λοιπόν που την θέλουν, δεν έχουν παρά να την ζητήσουν από κοινού με τις πρώην συζύγους και να τους δοθεί. Εκείνοι που δεν την θέλουν από κοινού, ακόμη και αν τους επιβληθεί, θα είναι αδύνατον να την εφαρμόσουν, διότι αν το κράτος μπορούσε να επιβάλει ό,τι θέλει, απλά επειδή ψήφισε ένα νόμο, τότε δεν θα είχαμε δικαστήρια, ούτε λαϊκές εξεγέρσεις, ούτε εκλογές.
- Στατιστικά την επιμέλεια δίνουν τα δικαστήρια στις μητέρες, διότι οι πατέρες στις περισσότερες των περιπτώσεων ούτε καν την διεκδικούν. Η συνεπιμέλεια είναι επιθυμητή, από πατέρες που: Α. έχουν την κατάλληλη δουλειά, που τους δίνει χρόνο για να ασχοληθούν με τα παιδιά και ο χαρακτήρας τους με το ευγενές πατρικό ένστικτο αυξημένο, τους ωθεί να ασχοληθούν με τα μικρά παιδιά τους, ή Β. που είναι και το συνηθέστερο, είναι οι απατημένοι σύζυγοι και θέλουν να εκδικηθούν την πρώην γυναίκα τους, ή οι τοξικοί δυνάστες που έχασαν τον σάκο του μποξ από το σπίτι τους και θέλουν να συνεχίσουν το μαρτύριο της μάνας των παιδιών τους, βασανίζοντας τα ίδια τα παιδιά τους, τα οποία δεν είναι άξιοι να φροντίσουν.
Ποιο το σκεπτικό λοιπόν της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας, που εφαρμόζεται και μάλιστα όχι πλήρως, παρά μόνο σε 5 περίπου χώρες από τις 237 του πλανήτη;;;;; Γιατί τόση πρεμούρα από το Υπουργείο ;;;;
Τι θα γίνει με τις κακοποιημένες γυναίκες και εκείνες που αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία και που ποτέ δεν κατήγγειλαν τον βίαιο και δυνάστη σύζυγο και τώρα το Υπουργείο πάει να τους τον φορτώσει με το ζόρι;; Τι θα γίνει με τις γυναίκες που νόμιζαν ότι γλύτωσαν από τους τζάμπα μάγκες και νταήδες συζύγους;;; Οι κακοποιημένες με κάθε τρόπο γυναίκες είναι πολύ περισσότερες από αυτές που αναφέρονται στις στατιστικές και τώρα το Υπουργείο θέλει να τις παραδώσει μέσω της συνεπιμέλειας στους ψευτόμαγκες πρώην συζύγους. Αυτό διότι, αυτοί είναι πολύ περισσότεροι από τους αγνούς μπαμπάδες που στερούνται μετά το διαζύγιο τα παιδιά τους από μέγαιρες γυναίκες. Μία τέτοια πρώην σύζυγος αντιμετωπίζεται δικαστικά μια για πάντα και εξασφαλίζεται η επικοινωνία. Ο τζάμπα μάγκας όμως και άνανδρος νταής που κακοποιούσε τη γυναίκα του, ξέρει να κρύβεται και θα συνεχίσει μέσω της συνεπιμέλειας να κάνει τα ίδια, όπως τα ίδια θα κάνει και μία μέγαιρα πρώην σύζυγος, που είχε κάνει τη ζωή του άντρα της μαρτύριο.
Κύριοι, δεν νομοθετείτε υπέρ των παιδιών με την συνεπιμέλεια, αλλά εις βάρος τους.
Σύμφωνα με την Γραμμή SOS 15900 της Γενικής Γραμματείας Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων, µια υπηρεσία εθνικής εμβέλειας που δίνει τη δυνατότητα σε γυναίκες-θύµατα βίας ή σε τρίτα πρόσωπα να επικοινωνήσουν άµεσα µ’ έναν φορέα αντιµετώπισης της έµφυλης βίας, όπως αναφέρεται σε ρεπορτάζ της Καθημερινής, “η βασική αιτία είναι ο φόβος. Φοβούνται ότι θα δεχτούν απειλές κατά της ζωής ή της σωματικής τους ακεραιότητας, ενώ σε πολλές περιπτώσεις φοβούνται ότι θα χάσουν την επιμέλεια των παιδιών. Έπειτα, παίζουν ρόλο και οι οικονομικές δυσκολίες λόγω της ανεργίας, όπως και η απουσία υποστηρικτικού δικτύου από το οικογενειακό ή το φιλικό περιβάλλον. Συνήθως οι δράστες τις κρατούν κοινωνικά απομονωμένες. Αρκετές νιώθουν ενοχές ότι θα διαλύσουν την οικογένειά τους ή θα στερήσουν τον πατέρα από τα παιδιά τους, ενώ άλλες διστάζουν λόγω των ψυχικών δυσκολιών που αντιμετωπίζουν (άγχος ή κατάθλιψη)”.
Η μέθοδος που οι τοξικοί “άνδρες” χρησιμοποιούν, είναι σχεδόν πάντα ο κοινωνικός αποκλεισμός και η αφαίμαξη κάθε οικονομικού πόρου για να ελέγχουν τις κακοποιημένες γυναίκες τους. Τις πείθουν ότι είναι ανίκανες να κάνουν οτιδήποτε μόνες τους και έτσι τα θύματα δεν τολμούν ούτε στις γραμμές SOS να τηλεφωνήσουν.
Πώς έρχεται το Υπουργείο Δικαιοσύνης και μιλά με λόγους βαρύγδουπους για δήθεν επαναστατικές μεθόδους για να περνούν τα παιδιά καλύτερα;;;; Σε κοινωνία αγγέλων απευθύνεται;;;
Οι κακοποιημένες μητέρες, θα υποστούν τα πάνδεινα, καθώς θα διαπιστώσουν ότι δεν μπορούν, δια νόμου πλέον, να ξεφύγουν από τους δυνάστες τους και θυμίζουμε, ότι οι κακοποιημένες μητέρες είναι δεκαπλάσιες τουλάχιστον από όσες σήκωσαν το τηλέφωνο και αποκάλυψαν τα μαρτύριά τους. Τώρα το Υπουργείο ετοιμάζεται να δώσει δια νόμου το δικαίωμα στους θύτες να συνεχίσουν την παράνομη συμπεριφορά τους, κατά των θυμάτων τους.
Θα αναγκάσει το Υπουργείο τις οικονομικά σαφώς ασθενέστερες γυναίκες να μένουν αναγκαστικά κοντά στους σαδιστές πρώην συζύγους;;; Αν μένουν οι γυναίκες λόγω μετάθεσης ή λόγω έλλειψης άλλων επιλογών σε άλλη πόλη, θα τις αναγκάσει να μετακομίσουν κοντά στον πρώην “αφέντη”;;
Ποια η θέση της Ελληνίδας στην κοινωνία σήμερα; Ζούμε στην Ευρώπη ή στο Islamabad;;
Σχετικές αναφορές και βιβλιογραφία:
