Η κυβέρνηση και οι νόμοι άλλαξαν, αλλά την μεταβολή θα δούμε στα ταμεία και τις τσέπες μας από τον Ιούλιο του 2020, καθώς ακόμη πληρώνουμε τους κομμουνιστικούς φόρους και τις εισφορές του ΣΥΡΙΖΑ και του λιτού βίου του Βαρουφάκη του Κατρούγκαλου και βεβαίως του Τσίπρα.

Αμέσως έκανα από μνήμης μερικές πράξεις και είδα ότι αν δεν άλλαζε η κυβέρνηση, θα έπρεπε να κλείσουν αμέτρητες επιχειρήσεις και να βρεθούν στο δρόμο αμέτρητες χιλιάδες μεροκαματιάρηδων που θα έτρεχαν να ενταχθούν στο ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα. Σίγουρα μάλιστα κάποιοι δεν πρόλαβαν να επιβιώσουν και έκλεισαν, λόγω των εφιαλτικών φόρων, που τονίζω ότι δεν μειώθηκαν επαρκώς, επειδή τα έσοδα του κράτους θα κατέρρεαν, αφού η δομή τους βασίζεται στην κομμουνιστική αφαίμαξη της μεσαίας τάξης.

Το σκεπτικό της Αριστεράς ήταν:

Η Αριστερά έφυγε, αλλά ακόμη ζούμε τις καταστρεπτικές συνέπειες του περάσματός της από τον τόπο μας. Μόνο απελπισία μπορεί να καταλάβει όμως, όποιον σκεφτεί, ότι ο σοφός λαός μπορεί να ξεχάσει τι σημαίνει Αριστερά.

Τα ίδια σκέφτεται ο κόσμος και στις Η.Π.Α.

Η Αριστερά του καταστροφικού Ομπάμα και της μοχθηρής Χίλλαρυ, διέλυσε πλήρως, δίνοντάς της τα τελευταία χτυπήματα, την άλλοτε κραταιά αμερικανική οικονομία, γιατί τα παγκόσμια αφεντικά αποφάσισαν να μεταφέρουν το οικονομικό τους κέντρο στην Κίνα.

Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι οικονομίες των λαών παλινωδούν μεταξύ των δύο άκρων. Αυτό θα αρχίσει ίσως να το καταλαβαίνει σιγά σιγά ο σοφός λαός, όταν από τους τρελούς φόρους των αριστερών κυβερνήσεων θα μεταβαίνει στους χαμηλούς φόρους των δεξιών.

Η νέα τάξη της Αριστεράς και της Προόδου, κονταροχτυπιέται με την παλιά τάξη της Δεξιάς και του υποκριτικού θρησκευτικού καθωσπρεπισμού.

Και τα δύο αποτελούν πολιτεύματα εκτρώματα, αλλά αν πρέπει να διαλέξω, το κριτήριό μου θα είναι πάντα οι βαθμοί ελευθερίας κινήσεων και η Αριστερά ανέκαθεν σε έδενε χειροπόδαρα και γι αυτό τα χνώτα μας δεν ταιριάζουν.