Κατ΄αρχάς, αφού το θέμα ετέθη, συλλυπούμαι όλους τους συγγενείς των ανθρώπων που άφησαν αυτό το μάταιο κόσμο και που δούλευαν στην ΕΡΤ.  Συλλυπούμαι και τους συγγενείς των συμπαθούντων αλληλέγγυων των εργαζομένων στην ΕΡΤ, που επίσης πέθαναν στο χρονικό διάστημα που η κρατική τηλεόραση ονομαζότανε ΝΕΡΙΤ, αντί για ΕΡΤ.

Ωστόσο μνημεία, με την μορφή των μνημείων των ηρώων, κάνουμε και μάλιστα με λεφτά (υποθέτω) του δημοσίου,  για τους 300 του Λεωνίδα, τους Μαραθωνομάχους, τα θύματα των Τούρκων και των Γερμανών, της χούντας κτλ.

Το μνημείο όμως για κάποιον που διαφωνούσε με το κλείσιμο της ΕΡΤ και πέθανε ο άνθρωπος από φυσικά αίτια, ή από κάποιο ατύχημα, κατά την διάρκεια της μετατροπής της σε ΝΕΡΙΤ, πάει πολύ.

Να μας ενημερώσουν αμέσως στη βουλή, για το ποιοί άνθρωποι σκοτώθηκαν σε οποιασδήποτε μορφής αγώνα που έχει οποιαδήποτε σχέση με το μνημείο, ποιός ήταν ο υπαίτιος και βεβαίως, να παρέμβει η δικαιοσύνη και να του ζητήσει ευθύνες. 

Με το σκεπτικό αυτό, όποιοι αυτοκτόνησαν επι των μνημονίων, είναι ήρωες και όλοι οι πολιτικοί, που ψήφισαν οποιοδήποτε μνημόνιο, πρέπει να συλληφθούν άμεσα.

Συζητάνε εντωμεταξύ, από ότι διαβάζω στο διαδίκτυο και “μέτρα αποκατάστασης” των νεκρών, μέσω της πρόσληψης συγγενών Α΄ βαθμού στην ΕΡΤ. Υπό το πρίσμα αυτό, όλα μου φαίνονται πιο λογικά. 

Την είδηση μάλιστα για την δημιουργία του μνημείου, μετέδωσε μάλλον μόνο η ΕΡΤ και γιαυτό ο κόσμος δεν το έμαθε.

Παρεπιπτόντως, το μνημείο σαν καλλιτέχνημα, μου άρεσε.

Αν νομίζετε μάλιστα ότι αστειεύομαι με όσα έγραψα, ιδού το ντοκουμέντο.