ΕΛΛΑΔΑ και ΚΥΠΡΟΣ: Οι δύο αναγνώσεις των αποφάσεων τις Ευρωπαϊκής Ένωσης

Τα πράγματα δεν έχουν πάντα μόνο μια όψη και στην περίπτωση της Ελλάδας υπάρχουν διφορούμενες απόψεις για το τι πέτυχε η Ελλάδα όλο αυτό το διάστημα σε Ευρωπαϊκό επίπεδο κατά της Τουρκίας. Η Ελλάδα προσπαθεί εδώ και αρκετό καιρό, σε συνεργασία με την Κύπρο να πείσει τους Ευρωπαίους εταίρους ότι η επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία […]

Τα πράγματα δεν έχουν πάντα μόνο μια όψη και στην περίπτωση της Ελλάδας υπάρχουν διφορούμενες απόψεις για το τι πέτυχε η Ελλάδα όλο αυτό το διάστημα σε Ευρωπαϊκό επίπεδο κατά της Τουρκίας.


Η Ελλάδα προσπαθεί εδώ και αρκετό καιρό, σε συνεργασία με την Κύπρο να πείσει τους Ευρωπαίους εταίρους ότι η επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία είναι μονόδρομος αν επιθυμεί η Ευρώπη να βάλλει φρένο στις αναθεωρητικές βλέψεις της Άγκυρας στην Ανατολική Μεσόγειο. Αποδείχθηκε για ακόμα μία φορά ότι όσοι υποστήριζαν ότι οι κυρώσεις κατά της Τουρκίας είναι προ των πυλών, διαψεύσθηκαν κατηγορηματικά από τα γεγονότα. Έχουν δημιουργηθεί σαφή στρατόπεδα πλέον, εντός της Ένωσης, με την πλευρά η οποία συντάσσεται με τα ελληνοκυπριακά αιτήματα και την αντίθετη , το οποία έχει στηθεί γύρω από τη γερμανική προσέγγιση.

Η Γερμανία καθόλο το διάστημα της προεδρίας της στην Ευρωπαϊκή Ένωση έκανε ότι μπορούσε για να αποτρέψει καταστάσεις οι οποίες θα μπορούσαν εύκολα να οδηγηθούν στα άκρα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Ταυτόχρονα, προσπάθησε να μην χάσει τα οικονομικά κέρδη που αποκομίζει από τις ποικίλες συναλλαγές της με το τουρκικό κράτος, είτε αυτές αφορούν το εμπόριο είτε στρατιωτικό εξοπλισμό. Η Γερμανία κάθε χρόνο κερδίζει από το εμπόριο της με την Τουρκία πάνω από 20 δις εκ. ευρώ, ενώ στον στρατιωτικό τομέα για το 2019 η Τουρκία ήταν ο Νο. 1 εξαγωγικός πελάτης.

Επομένως, με απλή παράθεση των παραπάνω είναι κατανοητό το ότι η Γερμανία δεν θα άλλαζε τη στάση της, υιοθετώντας την πολιτική των κυρώσεων απέναντι στην Τουρκία για τη Γερμανία η Τουρκία ζυγίζει περισσότερο γεωπολιτικά από ότι η Ελλάδα και η μικρότερη οικονομική και στρατηγική της αξία. Εφόσον αυτό συμβαίνει η πορεία όλης της διαπραγμάτευσης περί κυρώσεων στη Σύνοδο Κορυφής ήταν εν μέρει προδιαγεγραμμένη αφού αν η Γερμανία ήταν μόνη της θα επέβαλε βέτο στις αποφάσεις περί κυρώσεων. Η Γερμανία παρέβλεψε ακόμα και τις παρενοχλήσεις κατά δικών της πλοίων που συμμετέχουν στην επιχείρηση «ΕΙΡΗΝΗ» αλλά και το ότι ώς η έχουσα την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει πολιτική και διπλωματική υποχρέωση να προστατέψει τα ελληνοκυπριακά συμφέροντα.

Με τη Γερμανία συντάχθηκαν και δύο χώρες οι οποίες ήταν αναμενόμενο ότι δεν θέλουν να απεμπολίσουν τις καλές τους σχέσεις με το τουρκικό κράτος. Ο λόγος για την Ισπανία και την Ιταλία οι οποίες, η καθεμία για δικούς της λόγους  επέλεξε να μην υποστηρίξει τα ελληνοκυπριακά αιτήματα. Η μέν Ισπανία είναι η χώρα η οποία έχει δώσει στην Τουρκία την απαραίτητη τεχνολογία για να ναυπηγήσει το LHD Anadolu και έχει διαθέσει και αντιαεροπορικά συστήματα στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, για την ενίσχυση της τουρκικής αεράμυνας. Η δε Ιταλία, εκτός της συνεργασίας που έχει άτυπα στην Λιβύη με την Τουρκία, ετοιμάζεται να υπογράψει νέα εμπορική συμφωνία με την Τουρκία τον προσεχή μήνα. Με την νέα αυτή συμφωνία η Ιταλία θα ανεβάσει τις εξαγωγές της στην Τουρκία από τα 20 δις εκ. στα 30 δις εκ. το χρόνο. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε ακόμα και η Μάλτα, η οποία θεωρεί ότι δεν θα μπορέσει να ανασχέσει ένα μαζικό μεταναστευτικό κύμα στο έδαφος της από την Λιβύη το οποίο θα προκαλέσει η Τουρκία.

Στο άλλο στρατόπεδο, η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν μπορεί να κατηγορηθεί ότι δεν έκανε φιλότιμες προσπάθειες για να επιτύχει το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα στη Σύνοδο Κορυφής απέναντι στην Τουρκία, αλλά η Γερμανία και οι συν  αυτή, απεδείχθησαν ανυπέρβλητο εμπόδιο για την επιτυχία του εγχειρήματος. Αυτό είναι κάτι που Αθήνα και Λευκωσία γνώριζαν εξ αρχής ότι θα συμβεί και για το λόγο αυτό οι δηλώσεις μετριασμού τις αναμενόμενης κατά τα άλλα αποτυχίας, κρίνονται ώς ατυχείς και καλό θα ήταν να μην είχαν γίνει τέτοιου είδους δηλώσεις.

Δηλώσεις ότι κερδήθηκε κάτι ενώ στην πραγματικότητα και επί της ουσίας τίποτα δεν έχει αλλάξει αφού για ακόμα μία φορά οι Τούρκοι καταφέρνουν να ξεφύγουν από τη μέγγενη των οικονομικών κυρώσεων, οι οποίες θα προκαλούσαν αρκετά προβλήματα στην τουρκική οικονομία με ότι σημαίνει αυτό για το εσωτερικό της. Φυσικά, η άλλη όψη του νομίσματος γράφει ότι υπήρχε μάλλον η σκέψη ότι, αν συνέβαιναν τα παραπάνω, είναι πολύ πιθανό ότι μπορεί να υπήρχαν τα αντίθετα από τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Η Τουρκία θα μπορούσε να αντιδράσει παρορμητικά και ανεξέλεγκτα κατά της Ελλάδας και πιθανότατα η θεώρηση αυτή μπορεί να είναι αληθής. Το βασικότερο όμως είναι ότι η Αθήνα πρέπει να είναι έτοιμη για παν ενδεχόμενο ανεξάρτητα από την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η Αθήνα για αυτό τον λόγο έχει φροντίσει τον τελευταίο χρόνο να αυξήσει τις διαθεσιμότητες των οπλικών συστημάτων των ενόπλων δυνάμεων σε ένα πάρα πολύ καλό επίπεδο. Παρότι το αποτέλεσμα της Συνόδου, δεν δίνει στην Ελλάδα την εύκολη λύση, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός ότι κερδίζεται πολύς χρόνος μέχρι την επόμενη Σύνοδο Κορυφής, η οποία θα διεξαχθεί υπό νέα προεδρια, ενώ η Τουρκία, εκτός απροόπτου, δεν αναμένεται να προκαλέσει μείζον πρόβλημα κατά χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέχρι τότε. Προφανώς, η Άγκυρα θα προβεί πάλι σε πειρατικές ενέργειες στην Ανατολική Μεσόγειο, με τη συνήθη ελληνική αντίδραση αλλά χωρίς περαιτέρω προκλήσεις.

Ακριβώς επειδή η στάση διαφόρων μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης ώς προς την Τουρκία ήταν αναμενόμενη, η Ελλάδα έχει κινηθεί ανεξάρτητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης με το επιστέγασμα αυτής της προσπάθειας να είναι η υπογραφή αμυντικής συνεργασίας με τα Η.Α.Ε. τα οποία έχουν πολλαπλούς λόγους για να στηρίξουν την Ελλάδα απέναντι στην Τουρκία και τον τωρινό της χρηματοδότη, το Κατάρ το οποίο είναι εχθρός των Εμιράτων. Η ελληνογαλλική συμμαχία παραδοσιακά θα διατηρηθεί και μετά την υπογραφή της συμφωνίας για την προμήθεια των Rafale, θα βρεθούν ένα βήμα ακόμη πιο κοντά, ούτως ή άλλως η γαλλική στήριξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι δεδομένη αν και οι Γάλλοι δεν έχουν την ίδια επιρροή όση έχουν οι Γερμανοί για να επιβάλλουν εντός της Ένωσης την δική τους αντζέντα.

Τίποτα όμως δεν θεωρείται σίγουρο καθώς οι Τούρκοι διατηρούν το πλεονέκτημα της πρώτης κίνησης, πράγμα που τους καθιστά απρόβλεπτους και οι προθέσεις τους , παρότι εμφανείς στο ευρύτερο πεδίο, δεν είναι ευδιάκριτες σε πιο τοπικό επίπεδο.Νέες προκλήσεις αναμένονται το επόμενο διάστημα.

ΠΟΛΙΤΙΚΟΛΟΓΙΕΣ

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ

Κύρια Θέματα

ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΑΓΟΡΩΝ

Κάθε μέρα μαζί