«Η Ελλάδα καλείται να αποπληρώσει τα χρέη της έως το 2060. Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί», αναφέρει η εφημερίδα στηριζόμενη σε συμπεράσματα του κορυφαίου βρετανού οικονομολόγου Τζον Μέιναρντ Κέινς.
«Η Ελλάδα εξαφανίστηκε από τα πρωτοσέλιδα, αλλά στο παρασκήνιο εξακολουθούν να δίνονται μάχες. Τι πρόκειται να γίνει με το υπέρογκο χρέος που έχουν οι Έλληνες. Το ΔΝΤ απαιτεί να διαγραφεί ένα μέρος των δισεκατομμυρίων ευρώ των δανείων.
Ωστόσο, κυρίως η Γερμανία παραμένει σκληρή και περιμένει ότι η Ελλάδα θα αποπληρώσει τα χρέη της μέχρι το μακρινό 2060. Παιδιά που δεν έχουν γεννηθεί ακόμη θα κληθούν λοιπόν να αναλάβουν την ευθύνη για τα λάθη των προπαππούδων τους, οι οποίοι θα έχουν τότε πια προ πολλού πεθάνει», σχολιάζει η TAZ.
Μάλιστα, αναφέρει και ένα παράδειγμα από την Ιστορία: «Ειδικά οι Γερμανοί θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι δεν έχει νόημα από οικονομικής άποψης να ζητεί κανείς αποπληρωμές δανείων που δεν είναι δυνατόν να καταβληθούν. Πριν από 100 χρόνια, το 1918, τελείωσε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος και μετά οι Γερμανοί κατακεραυνώθηκαν με την υποχρέωση να καταβάλουν πολεμικές επανορθώσεις, οι οποίες οδήγησαν σε καταστροφή».
Η γερμανική εφημερίδα αναφέρεται επίσης στη Συνθήκη Ειρήνης των Βερσαλλιών, με την οποία η Γερμανία ως ηττημένη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου υποχρεώθηκε να καταβάλει υπέρογκα ποσά στους Συμμάχους, απόφαση που είχε εξοργίσει τον νεαρό τότε Τζον Μέιναρντ Κέινς, ο οποίος είχε παραστεί στις Βερσαλλίες ως μέλος της βρετανικής αντιπροσωπείας αλλά αποχώρησε σε ένδειξη διαμαρτυρίας.
Στη συνέχεια έγραψε στη Μ. Βρετανία το γνωστό του βιβλίο «Οι οικονομικές συνέπειες της ειρήνης», με το οποίο κατέδειξε ότι ήταν αδύνατο να λειτουργήσει μια συνθήκη ειρήνης «που απαιτούσε αστρονομικές επανορθώσεις» από τη Γερμανία, καθότι αυτή απλούστατα δεν ήταν σε θέση να βρει τα απαιτούμενα ποσά. «Οι επανορθώσεις ήταν ένας από τους λόγους για τους οποίους μπόρεσε να αναλάβει την εξουσία ο Αδόλφος Χίτλερ το 1933», σημειώνει η TAZ.
Επισημαίνεται ακόμη ότι η σημερινή κατάσταση σαφώς δεν συγκρίνεται σε πολιτικό επίπεδο με τις συνθήκες που επικρατούσαν μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, «ωστόσο από οικονομικής άποψης η Ελλάδα βρίσκεται στην ίδια παγίδα που είχε εγκλωβιστεί η Γερμανία το 1919, όταν κλήθηκε να καταβάλει επανορθώσεις.
Ο Κέινς είχε τότε διαπιστώσει το κύριο πρόβλημα: Όποιος καλείται να εξυπηρετήσει εξωτερικό χρέος χρειάζεται εξαγωγικό πλεόνασμα. Η Ελλάδα δεν διαθέτει τέτοιο. Ως εκ τούτου θα ήταν λογικό να διαγραφεί σε μεγάλο βαθμό το ελληνικό χρέος και να δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία στους Έλληνες. Διότι τα δάνεια έχουν έτσι κι αλλιώς χαθεί ανεπιστρεπτί».
