«Ο αντιδικτατορικός αγωνιστής που πήγε κολυμπώντας από τις φυλακές της Κέρκυρας στην Αλβανία έκανε την τελευταία του διαδρομή στην θάλασσα- που την λάτρευε. Τον φαντάζομαι να οδηγεί το φουσκωτό του, ψάχνοντας αυτό που κυνηγούσε: Ελευθερία.

Η πρώτη φορά που απέδρασε ήταν από το ΕΑΤ-ΕΣΑ. Η δεύτερη από τις φυλακές της Κέρκυρας. Και οι δύο προσπάθειες κινηματογραφικές. Δεν τις εξαργύρωσε ποτέ στο χρηματιστήριο της επαγγελματικής πολιτικής. Ούτε καν μιλούσε γι αυτές αν δεν τον πίεζες. Περισσότερο μιλούσε για την λατρεμένη του Μίνα παρά για τον εαυτό του. Ιδεαλιστής, ανιδιοτελής, θαρραλέος, πεισματάρης, παθιασμένος με την κοινωνική δικαιοσύνη, υπέροχος. Η κοινή μας πορεία στα μονοπάτια του σοσιαλισμού είχε την ομορφιά μιας μεγάλης φιλίας.

Δεν θα άντεχα ποτέ να σκεφτώ ότι ο Σήφης θα φύγει από την ζωή πιο γρήγορα από μένα. Και του έχω θυμώσει γι αυτή την τελευταία απόδραση από τη ζωή. Η οικογένεια του είναι δική μου. Στεκόμαστε δίπλα στη Μίνα και στα παιδιά του. Αντίο Σήφη μου. Καλή αντάμωση».