Με τίτλο «Έρχεται το μικρό καλοκαιράκι, για βροχές όμως δεν φαίνεται κάτι αξιόλογο», ο ίδιος γράφει τα εξής:

Η ονομασία «μικρό καλοκαιράκι του Αγίου Δημητρίου» αναφέρεται διότι η γιορτή του Αγίου Δημητρίου από τους πρώτους αιώνες του χριστιανισμού ήταν μια γιορτή ορόσημο για τις γεωργικές και κτηνοτροφικές εργασίες. Ειδικά για τους κτηνοτρόφους σήμαινε το τέλος της παραμονής τους στα βουνά και την αρχή της πολυήμερης πορείας τους προς τα χειμαδιά των κάμπων. Στα ορεινά ξαναγύριζαν έξι μήνες μετά, του Αγίου Γεωργίου.
✅ Κάτι ανάλογο παρατηρούμε ότι συνέβαινε και στην Ελληνική Μυθολογία. Η Περσεφόνη ξαναγύριζε στα σκοτάδια του Άδη, αφήνοντας πίσω της τη Δήμητρα να οδύρεται για την απώλεια. Η τελευταία για να εκδικηθεί έφερνε στους ανθρώπους το χειμώνα. Και τα χρυσάνθεμα – τα ‘αγιοδημητριάτικα” που ανθίζουν αυτή την εποχή ακόμη και σήμερα πολλοί τα θεωρούν πένθιμα λουλούδια γιατί σύμφωνα με μια λαογραφική ερμηνεία, εμφανίζονται για να παρηγορήσουν τη Δήμητρα για την αποχώρηση της κόρης της στον Άδη. Ο λαός θέλησε να ξορκίσει το φόβο για τον επερχόμενο χειμώνα, αλλά και θέλησε να συνεχίσει αρχαίες δοξασίες μέσα στη νέα χριστιανική πραγματικότητα.
✅ Όπως και να έχει το πράγμα οι μεγάλες γιορτές “γράφουν” μέσα στη ζωή των ανθρώπων, δίνοντας τα δικά τους νοήματα στην καθημερινότητα και τις εργασίες.