Η Κίνα παραμένει στην κορυφή, με 117 φυλακισμένους δημοσιογράφους (επαγγελματίες και μη), μπροστά από την Αίγυπτο (30), τη Σαουδική Αραβία (34), το Βιετνάμ (28) και τη Συρία (27).

«Ο αριθμός των φυλακισμένων δημοσιογράφων σε όλο τον κόσμο παραμένει σε ιστορικά υψηλό επίπεδο», υπογραμμίζει η RSF.

Οι γυναίκες, «ολοένα πιο πολυάριθμες στο επάγγελμα, δεν απαλλάσσονται» από τον κίνδυνο, στηλιτεύει ο γενικός γραμματέας της ΜΚΟ Κριστόφ Ντελουάρ, σύμφωνα με το δελτίο Τύπου που δημοσιοποίησε.

Σύμφωνα με τον απολογισμό, 42 εξ ατών «στερούνται επί του παρόντος την ελευθερία τους», ενώ το 2019 ο αριθμός τους ήταν 31 (+35%).

Εξ αυτών οι 17 «ρίχτηκαν πίσω από τα σίδερα» κατά τη διάρκεια της χρονιάς, οι 4 στη Λευκορωσία, επίκεντρο «μιας καταστολής άνευ προηγουμένου» μετά την επανεκλογή, που η αντιπολίτευση θεωρεί ότι έγινε με νοθεία, του προέδρου Αλεξάντρ Λουκασένκο, που κυβερνά την πρώην σοβιετική δημοκρατία από το 1994.

Άλλη μια αξιοσημείωτη εξέλιξη: η αύξηση των συλλήψεων που συνδέονται με την υγειονομική κρίση, με 14 δημοσιογράφους να βρίσκονται στις φυλακές για την κάλυψη της πανδημίας του νέου κορονοϊού, 7 στην Κίνα.

Η ΜΚΟ, η οποία δημιούργησε τον Μάρτιο το Παρατηρητήριο-19, που είναι αφιερωμένο στο ζήτημα, κατέγραψε «πάνω από 300 συμβάντα που συνδέονταν άμεσα με τη δημοσιογραφική κάλυψη της υγειονομικής κρίσης» από τον Φεβρουάριο ως τα τέλη Νοεμβρίου, στα οποία ενεπλάκησαν σχεδόν 450 δημοσιογράφοι.

«Οι αυθαίρετες προσαγωγές και συλλήψεις», που αντιπροσωπεύουν «το 35% των καταχρήσεων που καταγράφηκαν» — ποσοστό υψηλότερο από αυτό της σωματικής ή της ψυχολογικής βίας, άλλης μορφής εκβίασης — «τετραπλασιάστηκαν» μεταξύ του Μαρτίου και του Μαΐου, διευκρινίζεται στην έκθεση της RSF.

«Οι νόμοι εξαίρεσης ή τα μέτρα έκτακτης ανάγκης που υιοθετήθηκαν» στις περισσότερες χώρες για να ανακοπεί η εξάπλωση της πανδημίας «συνέβαλε» στον «περιορισμό της πληροφόρησης», εξηγεί η RSF.

Εξάλλου, «τουλάχιστον 54 δημοσιογράφοι επί του παρόντος κρατούνται όμηροι» στη Συρία, στην Υεμένη και στο Ιράκ, με τον αριθμό τους να καταγράφει πάντως μείωση 5% σε ετήσια βάση.

Η ΜΚΟ κατέγραψε ακόμη ότι 4 δημοσιογράφοι εξαφανίστηκαν το 2020, ενώ το 2019 δεν σημειώθηκε καμία περίπτωση «εξαφάνισης». Επρόκειτο για δημοσιογράφους από τη Μέση Ανατολή, την υποσαχάρια Αφρική και τη Λατινική Αμερική.